Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στον Πολιτισμό

Ζωγραφική και … Κύπρος!, του Μάνου Στεφανίδη

Spread the love

  GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

 

Ο ζωγράφος και το μοντέλο του, το προκατακλυσμιαίο θέμα της εικαστικής έκφρασης, το πανάρχαιο παιχνίδι των δύο φύλων. Πάντα ο ζωγράφος άντρας, πάντα το μοντέλο γυναίκα, πάντα μία σχέση εξουσίας, υποταγής και υπέρβασης. Πάντα η υφέρπουσα ανατριχίλα της ηδονής. Ο κυνηγός και το θήραμα. Το κυνήγι των εικόνων. Η θήρα της ομορφιάς. Όταν η επιθυμία μεταμορφώνεται σε τέχνη κι όταν η εικόνα υποκαθιστά τη ζωή, κυριαρχήσει στη ζωή.

Κι όταν κάποτε τελειώσει το έργο, δηλαδή εγκλωβιστεί η ομορφιά και αποκτήσει πρόσωπο και σώμα η επιθυμία, ο ζωγράφος και το μοντέλο του θα είναι εξουθενωμένοι αλλά και ικανοποιημένοι. Σχεδόν ευτυχείς αλλά περίεργα λυπημένοι. Επειδή κάτι τελείωσε… Όπως συμβαίνει αμέσως μετά τον οργασμό. Coitum triste. Ίσως τότε να αλλάξουν και οι ρόλοι: ο άντρας να καταστεί το θήραμα και η γυναίκα ο θηρευτής. Θηρευτής μαζί και θηρίο.
Ούτως ή άλλως ο πατριαρχικός μύθος του άντρα – δημιουργού του πολιτισμού – και της γυναίκας που τον εμπνέει για να χτίσει έναν κόσμο εκ του μηδενός μέσα από την επιθυμία, είναι, για ακόμα μια φορά, επιβεβαιωμένος. Οπτικοποιημένος. Για να συνεχίζει ο κόσμος αυτός να κυλάει πάνω στις εικόνες του …

( Μνήμη του φίλου μου, ζωγράφου, Γιώργου Μαυροΐδη, 1912-2003, από την Λάρνακα )

Φωτογραφίες: Στο τέλος του άρθρου ο Ολλανδός εξπρεσιονιστής Kees van Dongen, 1877 – 1968, ζωγραφίζει το αιώνιο θήλυ, την Brigitte Bardot, δεκαετία του ’50. Υπενθυμίζεται ότι η ίδια έχει ποζάρει και στον Picasso με αμφιβολία όμως αποτελέσματα. Ο τελευταίος φωτογραφήθηκε μαζί της χωρίς όμως να υποκύψει όμως στη γοητεία της. Δηλαδή στο κιτς της αναπαράστασης. Εξαιρετικούς, τέλος, πίνακες του Van Dongen είδα στην Πινακοθήκη Λεβέντη, στην Λευκωσία. Υπενθυμίζω, μία συλλογή υπέρτερη εκείνης του μουσείου Γουλανδρή. Που είναι επίσης πολύ σπουδαία για τα ελληνικά δεδομένα.

Στην κεντρική εικόνα του άρθρου πίνακας του ξεχασμένου Δανιήλ Δανιήλ απ’τον Τύρναβο, 1914 – 1988, ( διαφορετικού από τον μοντερνιστή Δανιήλ Παναγόπουλο ) που υπηρέτησε ως διευθυντής στη σχολή του Πύργου, με χαρακτηριστικά παστόζικη πινελιά και φωτεινή γκάμα. Τον φωτογράφισα χτες στην αντικερί Κουρτίδης, στην Υψηλάντου. Το έργο κοστίζει μόλις 800€! Πρόκειται για ζωγραφική του Μεσοπολέμου, άγνωστη στους σημερινούς δημιουργούς. Είτε τους παραδοσιακούς είτε τους μοντερνιστές. Ούτως ή άλλως η Αθήνα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν μπορεί κάποιος να δει κλασική, ελληνική ζωγραφική. Ούτε διδάσκεται η ιστορία της από τις σχολές καλών τεχνών.

 

 

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
20525703_1988108224804640_5848327153125532740_n.jpg
Αντίδωρο στις ευχές σας, του Μάνου Στεφανίδη
Ένα video για να μην ξεχνάμε την Γενοκτονία των Ποντίων, του π.Μάξιμου Παναγιώτου
Xristos Magoutas
Απολογισμός ενός πραξικοπήματος, του Χρήστου Μαγγούτα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.