Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και συγγραφέας και ασχολείται με το έντυπο, το κείμενο, τη διαφήμιση και την οπτική και λεκτική επικοινωνία.

Κωστής Μακρής

Δεν είναι “κτήνος” ούτε “τέρας”. Άνθρωπος είναι

(Για τον «53χρονο». Εν θερμώ…)

Είναι στιγμές που η θανατική ποινή μού φαίνεται πράξη Εθνικής Άμυνας. 

Όπως πληρώνουμε φόρους για να έχουμε ετοιμοπόλεμο στρατό που θα μπορεί να αντιμετωπίσει και, αν χρειαστεί, να εξοντώσει έναν εχθρό που απειλεί την Πατρίδα μας, έτσι θέλω να φύγει από δίπλα μου και από την ζωή της κοινωνίας μου και ένας άνθρωπος που όχι μόνο απειλεί αλλά διαφθείρει και εξοντώνει ανεπανόρθωτα το μέλλον ενός παιδιού. 

Σε περίπτωση που αποδειχτεί, πέρα από κάθε αμφιβολία, η ενοχή αυτού του ανθρώπου για τις πράξεις που του αποδίδονται, η σκέψη και μόνο ότι μέρος των φόρων που πληρώνω θα ξοδεύεται για την «φύλαξη», την σίτιση, την ένδυση, την στέγαση και τον «σωφρονισμό» αυτού του ανθρώπου, με πιάνει απελπισία, θυμός και σύγκρυο. 

Στην σκέψη ότι ακόμα κι αν του επιβληθεί η «εσχάτη των ποινών» (δηλαδή ισόβια) αυτός ο άνθρωπος θα είναι ελεύθερος μετά από, το πολύ, 15 χρόνια, με καταλαμβάνει η οργή και μια αφόρητη αίσθηση ανημπόριας. 

Σαν να είναι πλέον αποδεκτό ότι δεν μπορούν  να νικηθούν οι πολλαπλές ειδεχθείς κακουργίες εναντίον της κοινωνίας μου, όπως αυτός ο άνθρωπος τις αντιπροσωπεύει. 

Όπως ίσως προσέξατε, επιμένω, σε πολλές φράσεις, να τον αποκαλώ «άνθρωπο». 

Δεν του αρνούμαι την ιδιότητα του ανθρώπου, όπως ―ας πούμε― έκαναν ο Χίτλερ, οι Ναζιστές και άλλοι εγκληματίες για τα θύματά τους.  Δεν το κάνω όχι μόνο επειδή πιστεύω ότι μπορεί ένας άνθρωπος να είναι πραγματικά πάρα πολύ κακός (“εκών” ή “άκων”, δεν με ενδιαφέρει και τόσο σε ανάλογες περιπτώσεις) και εξαιρετικά βλαπτικός για την κοινωνία, αλλά και γιατί νομίζω ότι χαρακτηρισμοί όπως «ανθρωπόμορφο τέρας», «κτήνος» και άλλα παρόμοια “εισαγγελικά”, από τη μια μεριά δίνουν ελαφρυντικά σε κάποιους εγκληματίες (τι φταίει αφού είναι “κτήνος”, δηλαδή “ζώον”;) και, από την άλλη, αποτελούν άλλοθι για το «ευγενές» ανθρώπινο είδος που έχει αποδείξει την αγριότητά του σε πολλές περιπτώσεις. 

Ως άνθρωπο δεν τον θέλω στην κοινωνία μαζί μου. Γιατί για τα «κτήνη» υπάρχουν κλουβιά, στάβλοι, εθνικά πάρκα και άλλα παρόμοια. 

Ως άνθρωπο δεν τον θέλω στην κοινωνία και αρνούμαι να πληρώνω για την διαβίωσή του και την επιβίωσή του. 

Έχω συνείδηση ότι γράφω εν θερμώ. Ξέρω επίσης ότι δεν θέλω να σκεφτώ τι θα έκανα αν στην θέση του δύσμοιρου κοριτσιού ήταν μια στενή μου συγγενής. Ή μάλλον, έχω κατά νου τι θα ήθελα να κάνω αλλά δεν θέλω να το δηλώσω δημοσίως γιατί γνωρίζω ότι η αυτοδικία είναι παράνομη, η επιβολή και η εφαρμογή των νόμων είναι καθήκον της Πολιτείας και δεν διαφωνώ ―εν πολλοίς― με αυτή την θέση.

Ας με αντικρούσουν, παρακαλώ, έγκυροι και έγκριτοι νομικοί. Με επιχειρήματα όμως που δεν θα έχουν ίχνος μεταφυσικής χροιάς ή περί της “εκούσιας” ή “ακούσιας” κακότητας και άλλα τέτοια, αλλά θα εδράζονται σε επιστημονικώς αποδείξιμα δεδομένα που μπορούν να συναποτελέσουν κανόνες συνύπαρξης ανθρώπων εν κοινωνία. 

Θα επαναλάβω ότι με κάθε γνώμη που διατυπώνω, σε καμιά περίπτωση δεν διεκδικώ το αλάθητο ή την ιδιοκτησία της μόνης και απόλυτης αλήθειας. 

Κωστής Α. Μακρής

10 Οκτωβρίου 2022