Το σχόλιο της ημέρας

Αμυντική συνεργασία Ελλάδας ΗΠΑ-Όταν μιλά ο Χένρι Κίσσιγκερ, του Πάνου Μπιτσαξή

Spread the love

•Όπως διαμορφώνεται η συγκυρία πρέπει να υπερψηφιστεί και να ισχύσει. Για δυο κυρίως λόγους. Για τη χρηματοδοτική ενίσχυση της άμυνας μας και για το υβρίδιο 3+1 ήτοι Ελλάδα Κύπρος Ισραήλ plus ΗΠΑ σε κάποια, τρόπον τινά, δομημένη μορφή.Θα δράσει όλο αυτό αποτρεπτικά ως ένα σημείο.

•Αλλά ας μην πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Η δουλειά που έκανε είναι λειψή. Θα’πρεπε να είναι πολύ καλύτερη. Γιατί στις «αμυντικές συνεργασίες» πρέπει να είναι σαφές, έστω και γενικά, τι είναι άμυνα και τι είναι επίθεση. Επειδή δε η κυβέρνηση δεν μπορεί να το αποσαφηνίσει καλό θα ήταν να εντάξει στις επιτροπές τον κ.Γιοβάνοβιτς τον προπονητή του ΠΑΟ. Γιατί ξέρει πώς να νικά έναν κατα πολύ υπέρτερο αντίπαλο. Ξέρει άριστα ελληνικά με ελάχιστα λαθάκια άνεση λόγου και πλούσιο λεξιλόγιο. Δικός μας άνθρωπος.

•Αλλά θα χρειαστεί στη πορεία και κάτι ακόμα. Κάθε υφυπουργός της περίστασης στις ΗΠΑ μας καλεί, και εμείς σιωπούμε, να βρούμε μια λύση «ενδιάμεση». Εκτός επομένως από την άμυνα και την επίθεση πρέπει να αποσαφηνίσουμε και τι είναι εδώ τι είναι εκεί και τι είναι ενδιάμεσο. Γιατί οι Αμερικανοί έχουν εγγενή αδυναμία ,στα θέματα τους ,με τα ενδιάμεσα . Ή χάνουν ή κερδίζουν.

•Ο Πάιατ δεν είναι στην Αθήνα. Ο κ.Τσούνης συμπαθής μου φαίνεται. Χαμογελά πλατιά κι αυτό είναι καλό σημάδι. Είναι προφανές ότι του αρέσει και το καλό φαΐ κι αυτό είναι θετικό. Κατα τα λοιπά όμως θα δούμε. Υπομονή.


Όταν μιλά ο Χένρι Κίσσιγκερ

•Ο Κισσιγκερ άγει αισίως το 99ο έτος της ηλικίας του. Η πνευματική του ικανότητα και η διαύγεια σκέψης είναι κάτι το εκπληκτικό. Το μυαλό του κόβει σαν ξυράφι. Η ανάλυση του εντυπωσιάζει με τη σαφήνεια και τη περιεκτικότητα. Η ευχή ο Θεός να σου δώσει τα χρόνια του δεν ισχύει στη περίπτωση του. Ο Θεός να σου δώσει την ικανότητα του να σκέπτεσαι σε αυτή και προγενέστερη ηλικία. Διάβασα τη συνέντευξη του στους FT. Ευτυχώς μετά την Πισπιριγγου το Πρώτο Θέμα βρήκε χώρο για μια περίληψη κι έτσι την εντόπισα όλη στο διαδίκτυο.

•Η ανάγκη μιας ιδιαίτερης ευρωπαϊκής στρατηγικής στο Ουκρανικό διαμορφώνεται ταχύτατα κάθε μέρα.Το υπερωκεάνιο πρέπει να μπορεί να πλέει όπως απαιτούν οι περιστάσεις. Ο Μακρόν το έχει αντιληφθεί.Υπογραμμίζει την ανάγκη άμεσου τερματισμού του πολέμου με νίκη της Ουκρανίας αλλά «χωρίς ταπείνωση της Ρωσίας». Ο Μητσοτάκης επίσης όπως προκύπτει από τη συνέντευξη του στο Βήμα φαίνεται πως συμπλέει σε αυτό. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η περιφερειακή αναφορά του στην αξία της Ρωσικής λογοτεχνίας, μουσικής κλπ. Όμως η αναγκαία προτεραιοποίηση των εθνικών μας θεμάτων τον κάνει διστακτικό στο να βγει διεθνώς μπροστά σε αυτό το θέμα. Η τριτενέργεια στα δικά μας θέματα δεν είναι προβλέψιμη και είμαστε μικρή χώρα.

•Η αμερικανική στρατηγική της συντριπτικής καθολικής ήττας της Ρωσίας είναι ευχάριστη ηθικά αλλά αμφίβολη πρακτικά στρατηγική.Και ως προς τη κατεύθυνση και ως προς την επιτυχία. Το γιατί, Κίνα γαρ και όχι μόνο, το εξηγεί ο Κίσσιγκερ για τους Αμερικανούς. Το γιατί για την Ευρώπη οφείλει να το αντιληφθεί η Ευρώπη και όχι να αφήνει το ρόλο της διαμεσολάβησης στους Τούρκους. Δεν έχω το χώρο σήμερα να αναφερθώ στο σύνολο των όσων είπε ο Κισσιγκερ. Θα το προσπαθήσω αργότερα.

•Σημειώνω όμως ότι μετά από 20 συναντήσεις με τον Πούτιν ο Κίσσιγκερ υπογραμμίζει την «μυστικιστική» του αντίληψη για την ιστορία της Ρωσίας, ότι τα πυρηνικά και ο κίνδυνος «εμπίπτουν σε νέο πλαίσιο συζήτησης» γιατί έχουν «αλλάξει οι εποχές»,και ότι η «υπαρξιακή» απειλή της Ρωσίας επέρχεται όταν η εξάντληση των πόρων θα σημαίνει την απώλεια της αίσθησης ότι η Ρωσία είναι υπερδύναμη. Περιστάσεις άκρως απρόβλεπτες ακόμα και για τον Κίσσιγκερ όπως ο ίδιος λέει. Εμένα πάντως ο πολύς «μυστικισμός» δεν μου αρέσει. Επίσης τονίζει ότι το υπαρκτό διακύβευμα της μάχης της δημοκρατίας με τον αυταρχισμό δεν νομιμοποιεί, μόνο του, μια στρατηγική αν ο προσανατολισμός δεν μπορεί αντικειμενικά να είναι η αλλαγή καθεστώτος.

•Το φιάσκο του Αφγανιστάν μπορεί να θολώνει την κρίση στην Αμερική. Να αισθάνονται την ανάγκη μιας νίκης εξ ίσου η περισσότερο απο τον Πούτιν. Για την Ευρώπη όμως η νίκη πρέπει να είναι τόση όση δεν απειλεί και τη δίκη της ύπαρξη. Όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά. Οι Ουκρανοί μάχονται υπέρ βωμών και εστιών. Μεταξύ άλλων και για τον ευρωπαϊκό τους δρόμο. Ο δρόμος όμως αυτός προϋποθέτει ισχυρή και όχι αποδυναμωμένη Ευρώπη εύκολη λεία του λαϊκισμού.

•Πώς θα μου πείτε; Ας εμπιστευτούν τον Μακρόν και λιγάκι τον Κίσσιγκερ. Η κοσμική Γαλλία, πυρηνική δύναμη, ξέρει να συνδιαλέγεται ρεαλιστικά με τον «μυστικισμό» και η προσήλωση της στις δημοκρατικές αξίες είναι επαρκέστατη.

•Κανένας δημοκρατικός άνθρωπος δεν θέλει έναν ανήθικο ρεαλισμό.Κανένας όμως στην Ευρώπη δεν θέλει επίσης την κατεδάφιση της Ευρωπαϊκής προοπτικής. Η αγκαλιά της Αμερικής και η ενότητα της Δύσης είναι ευκταία, επωφελής και χρήσιμη. Με όρους ισότητας στις συνέπειες. Όχι ετεροβαρώς.

SHARE
RELATED POSTS
Ο Λουκάνικος στη Λογοτεχνία, του Άρη Μαραγκόπουλου
Το σχόλιο της ημέρας: ο εγκληματίας, του Πάνου Μπιτσαξή
Το μήνυμα της ημέρας…24-12-2019

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.