Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

-Έλα Κάρολε, εσύ;

Ποιόοος;

Ποιός είναι εκεί;

Η Καμίλα. Ποιά Καμίλα…Α, η Καμίλα.

Πού ΄σαι, πώς σε είπαμε, Καμίλα, δώσε μου τον γιό μου.

Τί ποιόν γιό μου, τον μεγάλο.

Γιατί εκεί τον έχετε μαζέψει και τον άλλον;

Να του πείς να πάει στο δικό του κάστρο.

Έχει κάστρο δικό του.

Τί τρέχει στα ξένα;

Δεν θα του το πείς;

Γιατί;

Γιατί δεν είναι εκεί;

Κι αυτός λείπει;

Αυτός δεν ήταν ποτέ εκεί;

Καλά. Ας το πιστέψω.

Για δώσε μου τον Κάρολο τώρα.

Τί; Δεν είναι εκεί;

Και πού είναι;

Πάλι έξω γυρνάει;

Στον κήπο;

Και τί κάνει στον κήπο;

Πάλι με τα αγγούρια και τα μπρόκολα ασχολείται;

Άκου εεε Καμίλα είπαμε…στείλε εκεί έναν λακέ να του πει να μπεί μέσα.

Τώρα.

Θα ξαναπάρω.

Πάρε με να μου πεις ότι μπήκε για να ξαναπάρω.

Όχι, να μην του πεις να με πάρει αυτός.

Θα πάρω εγώ.

Τώρα έκατσα στον μίνι θρόνο δίπλα από το τηλέφωνο…

Δεν θα κάνω πέρα δώθε επειδή ο Κάρολος παίζει με τις κοπριές.

Κλείνω.

 

Μετά από πολύ λίγα βασιλικά λεπτά.

 

-‘Ελα, Κάρολε εσύ;

Εδώ η μάνα σου.

Μαζεύτηκες επιτέλους;!

Πάλι στις κοπριές ήσουνα;

Χεράκια πλύναμε;

Τί θα πει πού το ξέρω.

Το ξέρω.

Εγώ όλα τα ξέρω.

Έχω μάτια παντού εγώ.

Και στην πλάτη.

Ξέρω ανά πάσα στιγμή πού είσαι και τί κάνεις.

Είμαι σαν την ομίχλη εγώ.

Τρυπώνω παντού…

Εεεε, ναι, η γυναίκα σου σε κάρφωσε.

Άκου να δεις λοβ, ακούσαμε με τον πατέρα σου στις ειδήσεις πως έπιασες κορωνοϊό.

Δηλαδή, εγώ το άκουσα γιατί ο πατέρας σου δεν ακούει ακόμα κι αν βαράνε κανονιές από την ταράτσα του κάστρου.

Αλήθεια είναι;

Έπιασες κορωνοϊό;

Αλήθεια!

Και γιατί δεν με πήρες να μου το πεις;

Τί θα πεί ήθελες να μην με τρομάξεις όπως τότε που έπιασες ψείρες στο δημοτικό!

Θυμάσαι τί έγινε τότε;

Δεν το είπες σε κανέναν, ξυνότανε όλο το Μπάκιγχαμ και μετά βρώμαγε πετρέλαιο όλο το τετράγωνο για ένα μήνα και γω κυκλοφορούσα με τιρμπάν στους διαδρόμους του παλατιού σαν την Σοράγια !

Ίδιο είναι παιδί μου οι ψείρες με τον κορωνοϊό;!

Τέλος πάντων, άκου να δείς, εμείς με τον πατέρα σου φύγαμε.

Ναι, φύγαμε εκτός.

Δεν είμαστε σπίτι, πώς το λένε;

Όχι, να μην περάσετε με την … την … εεεε να μην περάσετε.

Δεν είμαστε εκεί.

Είμαστε αλλού.

Για λόγους ασφαλείας δεν θα σου πω πού είμαστε.

Σε ένα κάστρο.

Μην μας ψάξεις.

Δεν είναι παιχνίδι θησαυρού παιδί μου.

Δεν σου κάνω πλάκα.

Πήρα τον πατέρα σου και φύγαμε.

Όχι για πάντα.

Όχι, παιδί μου, δεν σε εγκαταλείψαμε.

Ούτε χωρίσαμε.

Ήμαρτον!

Ναι, σε αγαπάμε ακόμα.

Όχι, δεν σου άφησα το στέμμα.

Πας καλά;!

Το στέμμα το έχω μαζί μου, στην τσάντα μου.

Και τα κλειδιά του παλατιού και τον συνδυασμό του συναγερμού.

Έλα βρε Φίλιππε, τί σκουντάς, στο παιδί μιλάω.

Τί ποιό παιδί;

Το δικό μας.

Ναι, με παντρεύτηκες τελικά…

Ουφ, αυτός ο πατέρας σου τα έχει χάσει εντελώς…

Πήγαινε καλέ τα στρατιωτάκια πιό κεί θα μου βγάλεις κάνα μάτι!

Έλα, τί σου έλεγα.

Για τον κορωνοϊό σου έλεγα.

Πού τον βγήκες, πουλάκι μου, μου λες;

Κορόιδευες την μανούλα που φορούσε συνέχεια γάντια!

Αμ΄η μανούλα προσέχει.

Πώς νομίζεις πως έμεινε τόσα χρόνια στον θρόνο;

Με τις ντόλτσε βίτες και τα σούρτα φέρτα;

Εγώ ήμουν παλάτι, αβαείο, παλάτι, Μπαλμόραλ.

Και στις περιοδείες με τα απολυμαντικά και τα γαντάκια μου.

Άμα έβλεπα κανέναν υπήκοο με την μίξα να τρέχει ούτε που πλησίαζα.

Εσύ…. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη!

Και όλο έπιανες…

Να οι χειραψίες, να τα κεράσματα, να τα ματς μουτς…

Τώρα έμαθα ήσουνα με τον άλλον τον τραλαλα, τον Αλβέρτο.

Τα ΄μαθες τα δικά του;

Κι αυτός έπιασε κορωνοϊό!

Από αυτόν να δεις τον κόλλησες.

Σε ζηλεύει που εσύ θα γίνεις βασιλιάς κι αυτός θα είναι αιωνίως πρίγκιπας.

Ε, θα γίνεις, θα γίνεις…

Μη βιάζεσαι, μικρός είσαι ακόμα.

Αυτός ήτανε από πάρτυ σε πάρτυ.

Ρεμάλι της δυναστείας…

Σου έχω πει τόσες φορές να μην κάνεις παρέα με κακά βασιλόπουλα.

Ξέρω, παντρεύτηκε, αλλά έχει δεν ξέρω και πόσα εξώγαμα.

Δεν την ακούς την μανούλα Κάρολε και πολύ στεναχωριέμαι.

Όχι, να μην τον ζηλεύεις.

Εσύ θα έχεις ολόκληρη χώρα και αυτός έχει πέντε ψωροκαζίνα.

Και σένα δεν σε άφησα να παντρευτείς την αγάπη σου;

Ε, σε άφησα.

Τώρα δεν είσαι με την ….πώς την είπαμε ;;;

Αυτήν.

Η υπομονή είναι αρετή.

Ήθελα να βεβαιωθώ πως αγαπιόσασταν πραγματικά.

Τί και;

Αγαπιόσασταν πραγματικά!

Εύγε!

Πάλι μου το άλλαξες το θέμα.

Τώρα με το ιό – δεν θέλω να τον λέω κορωνοϊό γιατί νομίζω πως φταίω εγώ και με μελετάει όλος ο πλανήτης- να πίνεις πορτοκάλια.

Πορτοκάλια έχετε, δεν έχετε;

Όχι να μην πας να τα μαζεύεις από τις πορτοκαλιές του κήπου μόνος σου.

Τόσους υπηρέτες έχουμε.

Και βρες εκεί μιά πτέρυγα να απομονωθείς μην έχουμε τα ίδια που είχαμε τότε με τις ψείρες.

Αφορμή θέλουν οι εφημερίδες να μας πιάσουν στο στόμα τους.

Και άκου να δεις λοβ, εγώ και ο πατέρας σου, σε αγαπάμε σε εκτιμάμε, αλλά ο καθένας στο κάστρο του…

Κίσσες.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr