Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

-Είναι ένα αυτοκίνητο που όλο όλο τρέχει και πού θα στα-ματή-σει;

– Έξω απ΄τη Βουλή.

-Και τί χρώ-μα θα ζη-τή-σει;

-Μελιτζανί.

– Έχεις πά-νω σου χρώ-μα μελιτζανί;

-Κάτσε να ψαχτώ. ΄Εχω. Έχω!

-Ε, φτού και βγαίνεις.

-Βγαίνεις λέμε. Φτού. Καλέ φτούσου λέμε! Φτού φτού, δεν σε ξεματιάζω, έλα παιδί μου, βγες δεν θα σε δαγκάσω.

Μα τί έχει αυτό το αυτοκίνητο τελικά; Μάθατε;

Θυμήθηκα τον Γκιωνάκη με την πορτοκαλάδα από πορτοκάλι να χαζεύει τον οδηγό του Σταυρίδη που άλλαζε λάστιχο στην κούρσα του αφεντικού του. Είμαι πια σχεδόν σίγουρη πως κι αυτό το αυτοκίνητο, του Παπαχριστόπουλου λέω, πάσχει από την ίδια αρρώστια. Σκωληκοειδίτη  θα έχει και να μου το θυμηθείτε.

Πέρα από πλάκα το αμάξι του Παπαχριστόπουλου είναι ένα σμαρτ. Μικρό χαριτωμένο, βολικό ευκολοπαρκάριστο, τώρα πια και αριστερό σμαρτ. Με κουκούλα. Σμαρτ κουκουλοφόρος…Αχαχαχα. Ξέρω, κρύο. Σόρυ.

Έν πάσει περιπτώση, το πήγε στον μάστορα γιατί είχε ένα θεματάκι. Όχι πολύ σοβαρό, ευτυχώς. Αλλά ξέρετε πως είναι αυτά τα σμαρτάκια. Τσαναμπέτικα και πολύ δύσκολοι ασθενείς. Πολύ, πολύ κακομαθημένα και θέλουν μόνο τα δικά τους ανταλλακτικά!

Έτσι και το σμαρτάκι του βουλευτή, μές΄την γκρίνια. Δεν ήθελε μηχανικό επ΄ουδενί!

«Δεν θέλω να με πας στον Μπάμπη τον Καρούλια, θέλω τον Στέλιο τον Κουδουνάρη αλλιώς θα μείνω στο γκαράζ μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές …της Αμερικής.!»

Κι ένα δίκιο το είχε γιατί μηχανική βλάβη δεν υπήρχε. Απλώς είχε σκιστεί η κουκούλα του. Αν και αυτό για ένα σμαρτ δεν το λες και λίγο. Να γυρνάει γυμνούλι στους δρόμους και όλοι να το κοροϊδεύουν. Δεν του φτάνουν τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν γι΄αυτό…Μετά σκέψου να το πιάσει μιά βροχή στην Αττική οδό! Να πέσει σε καμιά λακούβα! Να το πιτσιλάνε τα άλλα αυτοκίνητα.

Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, ο Στέλιος τώρα έχει επίδειξη και πνίγεται. Όχι, έλεγε αυτό κορνάροντας, ή τον Κουδουνάρη ή δεν κάθομαι να με φτιάξουν. Η αλήθεια είναι πως ο Μπάμπης ο Καρούλιας ήξερε ένα καλό τεντά για την δουλειά. Αλλά το σμαρτάκι είχε στηλώσει τις ροδίτσες του κι έτσι καθυστερούσε η επισκευή, καθυστερούσε και η παραίτηση του αφεντικού του! Αν και δεν πολυκατάλαβα την σύνδεση, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Εν τω μεταξύ το αφεντικό- Παπαχριστόπουλος κυκλοφορούσε  σαν το τσαλαπετεινό και όλοι εμείς αναρωτιόμασταν τί του συμβαίνει. Ορίστε τί παθαίνει ένας οδηγός από μιά σκισμένη  κουκούλα.  Βουίζουν τ΄αυτιά σου, δεν ακούς τί λες, άλλα λες άλλα εννοείς και επίσης είσαι μονίμως αφηρημένος και αναμαλλιασμένος!

Πάντως εγώ τον νιώθω. Γιατί και γω σμάρτ έχω και ξέρω από πόνο.

Το δικό μου βήχει. Βήχει βήχει το καημένο. Καίγεται η καρδιά μου σας λέω.

Ευτυχώς το δικό μου δεν έχει κουκούλα να μ΄έχει στην αναμονή ο Κουδουνάρης! Εγώ το πολύ πολύ να του ρίξω καμιά αντιβίωση στα λάδια και να του πατήσω και κανά ξεμάτιασμα.

Περαστικά.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr