•Είτε θελουμε είτε δεν θελουμε η επιχειρησιακή δυνατότητα της πυρόσβεσης έχει τα όρια της. Να μη ξεχνάμε, το λέω για τους πυροσβέστες του καναπέ, ότι υπάρχει και η κόπωση. Επιχειρούν άνθρωποι. Δεν επιχειρουν ρομποτ. Άνθρωποι άυπνοι, με βάρδιες 20 ωρών, σε συνθήκες κινδύνου και εισπνέοντας καπνούς. Και η φωτιά στη Ρόδο κρατάει 6 μέρες.

•Οταν τα επιχειρησιακά ορια εξαντλούνται αρχιζει ο μηχανισμός της διάσωσης. Εκεί κρίνεται η όλη ιστορία. Εκεί εναι το κύριο μέτρο ευθύνης με τις υπάρχουσες δυνατότητες. Πώς κινείται το σύστημα. 112, εκκενώσεις, απεγκλωβισμοί, μέσα μεταφοράς, ενεργοποιηση ολων των φορέων, ιδιωτική πρωτοβουλία, εθελοντες. Η ταπεινή μου άποψη είναι πως όταν σε μια φωτιά με τέτοια έκταση δεν έχουμε θύματα, σε περιοχή με δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες, μιλάμε για απρόσμενο οργανωτικό επιτευγμα αν όχι θαύμα. Και επειδή ξέρουμε τις αδυναμίες του Κράτους είναι ένας πρωτόγνωρος, ενστικτώδης συντονισμός μαζί με την καλή τυχη. Ας ευχηθούμε να τελειώσει το ταχύτερο. Και μαζί με τους ανθρώπους να τη γλυτώσουν και τα υπέροχα ελάφια, που ενδημούν στη Νότια Ρόδο, που αγαπά η αγαπημενη μου φιλη  Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά και το iporta.

•Έγκριτη αρθρογράφος φιλικά διακείμενη με την κυβέρνηση έγραψε «περισπούδαστο» αρθρο υπό το τίτλο «κάτι πρέπει να γίνει με τις φωτιες». Κάτι μας είπες φιλενάδα. Δυστυχώς δεν μπορώ να βοηθήσω. Έτσι όπως είναι οι οικισμοί όταν έχουμε φωτιές συγχρόνως και παντού, εκτός από τη διάσωση, δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει στο χαοτικό πεδίο στο οποίο ζούμε. Σίγουρα πολλά πρέπει να γίνουν. Αλλά αυτό θα πρέπει να το πουν οι μαχόμενοι πυροσβέστες και οι ειδικοί. Όχι εμείς.Θα μας πουν τα πάντα για τα ακαθάριστα οικοπεδα, τους ψυχακηδες, τους αμελείς, την άναρχη δόμηση μέσα στα δάση και τις ρουσφετοκρατικες νομιμοποιήσεις, τα ελλείμματα σε έμψυχο δυναμικό και εξοπλισμό, το μεγάλο έλλειμμα ατομικής ευθύνης, τους πυλώνες, το σκουπιδαριό, την αυτανάφλεξη, τα drones. Εκεί θα εντοπιστούν οι πολιτικες ευθύνες, οι καθυστερήσεις και οι ολιγωρίες. Δεν είναι λίγες οι ευθύνες αυτές.Είναι καιρός να τις αναλάβει η κυβέρνηση και «κάτι να κάνει για τις φωτιές».Κάτι παραπανω ίσως και κάτι πολύ παραπάνω.Το τι ακριβώς και με ποιο σχεδιο και ποια σταδιοποιηση αλλά και ποιο συντονισμό ας κάτσουν να σκεφτούν. Κατ’ αποτέλεσμα κρίνονται ολα. Είναι δικη τους δουλειά. Καλή η αυτοδυναμία αλλά όποιος έχει τα γένεια, έχει ή πρέπει να έχει, και τα χτένια.

•Για να μη ξεχνιόμαστε. Φωτιές και καύσωνες είχαμε και πριν την κλιματική κρίση. Δεν την υποτιμώ αλλά έχουμε μεγάλη συσσωρευμένη πειρα και μνήμη. Στρατηγούς ανέμους, κουκουνάρες και τις πρόσφατες θανατηφόρες μνημες. Ανάμεσα την φίλη της νιότης μου Χρύσα Σπηλιωτη. Δεν την ξεχνώ όταν μιλάω για διάσωση.