Πάνος Μπιτσαξής

•Περάσαμε όρθιοι τη πρώτη φάση ενός θανάσιμου κινδύνου. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων το έχει αντιληφθεί. Υπάρχουν βέβαια και οι αιώνιοι μικρόνοες. Αυτοί που θα σου πουν ότι από το καρκίνο έχουμε περισσότερους θανάτους, από τα εγκεφαλικά επίσης κλπ. Αυτοί που κρατούν τη ρομφαία και τη γνώση του «σωστού» φαρμάκου, οι παραληρούντες των θρησκευτικών δοξασιών, οι νεοφιλελεύθεροι μύστες της ανάπτυξης άνευ όρων και με οποιοδήποτε τίμημα στις «ζωές των άλλων», οι αριστερίζοντες της δεκάρας που αναλύουν την αντισυνταγματικότητα των μέτρων και βλέπουν στην κυβέρνηση βούληση μετατροπής της δημοκρατίας σε κοινωνία του «μεγάλου αδελφού». Είναι όλοι αυτοί που εν χορώ ως σύμμαχοι σε ετερόκλητο τουρλουμπούκι , αν είχε πάει κάτι στραβά, θα έλεγαν οργίλοι. «Εμείς πάντα ήμασταν υπέρ της καραντίνας». Αυτοί που δεν τους πιάνει κανένας πουθενά. Αυτοί που δε φταίνε ποτέ και σε τίποτα. Πάντα φταίνε οι άλλοι. Ακόμα και δίκιο να έχουν οι άλλοι δεν μπορεί. Πρέπει κάπου να φταίνε αφού οι ίδιοι δε φταίνε ποτέ και διαθέτουν το εκ Θεού αλάθητο. Αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το θάνατο απ το θανατικό. Που δε μπορούν να σκεφτούν τι θα είχε συμβεί αν πομπές με φέρετρα ανέβαιναν , ανά ώρα, την Κηφισίας, αν παρατάσσονταν στο Σύνταγμα ψυγεία για νεκρούς επειδή θα είχε φρακάρει το Α’ νεκροταφείο. Τις κοινωνικές εντάσεις, τη κατακραυγή,το θρήνο, την ασυνταξία και την κατάρρευση της δημόσιας μηχανής εν τω συνόλω της και όχι μόνο στα νοσοκομεία, τη καθολική αποδιοργάνωση , την αμφισβήτηση της δημοκρατίας από τους νεοναζί και όχι μόνο “Μπά” σου λένε. Εδώ έχει ζέστη, το ελληνικό γονίδιο είναι καλό. Κοιτούν τους αριθμούς και κουνώντας το κεφάλι σου ψιθυρίζουν γιατί δημόσια φοβούνται να το πουν. -Δεν σου έλεγα πως δεν υπάρχει πρόβλημα; Όλα είναι στημένα για λόγους πολιτικούς.

-Μα τα νούμερα οφείλονται στα μέτρα τολμάς να απαντήσεις.

-Έλα καημένε έτσι κι αλλοιώς το ίδιο θα γινόταν. Έτσι γίνεται με όλες τις ιώσεις.

-Μα η Ιταλία; η Ισπανία; η Γαλλία; ξαναρωτάς.

-Έ, και τι να κάνουμε, αντιλέγουν, οι άνθρωποι από κάτι πεθαίνουν.

-Δεν χαίρεσαι που εμείς το αποφύγαμε ξαναρωτάς;

-Όχι δεν έδωσαν έγκαιρα χλωροκίνη θα σου πουν. Είναι έρμαια συμφερόντων και δόλιοι εγκληματίες.

-Και εσύ πού το ξέρεις;

-Έλα καημένε εδώ το είπε ακόμα και ο Τραμπ σου απαντούν εν αγαστή συμφωνία νεοφιλεύθεροι, αριστερίζοντες και θρήσκοι ως όψιμοι επαΐοντες της αντιικής φαρμακολογίας. Πρόκειται για βιολογικό πόλεμο που εξαπέλυσε η Κίνα με όργανο τον ΠΟΥ. Έξυπνος άνθρωπος είσαι δεν το βλέπεις;

•Όσο περνούν οι μέρες, αν δεν έχουμε εκπλήξεις από τη τσίκνα της σούβλας, φεύ, οι ψίθυροι θα γίνουν δυνατές φωνές. Και με την γνωστή παθογένεια της αμνημοσύνης, της μνήμης του χρυσόψαρου, που καταλαμβάνει τη χώρα το θαύμα που έγινε θα έχει περάσει από τη μνήμη στη συλλογική λήθη. Θα θεωρείται αυτονόητο, νομοτελειακό. Ότι θα συνέβαινε έτσι κι αλλοιώς. Κάποιοι θα πεισθούν πως τζάμπα ταλαιπωρηθήκαμε. Οι ψίθυροι θα αποκτούν ακροατήριο λόγω και της οικονομικής, προσωρινής ελπίζω, δυσπραγίας. Γι’ αυτό η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει ΤΩΡΑ στο ερώτημα: «Και τώρα;». Να μη καθυστερήσει. Η απάντηση πρέπει να συνδυάζει τη σύνεση της επιστήμης με τη τόλμη της πολιτικής.

•Ποια είναι η απάντηση; Θα με βόλευε πολύ να οχυρωθώ στο έντιμο «δεν ξέρω». Όμως είναι η φάση που κάθε σκεπτόμενος πολίτης πρέπει να έχει το θάρρος μιας καθαρής θέσης ιδίως όσοι έχουν εμπλακεί στη ζωή τους με τα κοινά. Η σιωπή είναι υπεκφυγή δεν είναι χρυσός . Η δημόσια συζήτηση στο ερώτημα «και τώρα» ανοίγει. Θα επανέλθω. Σημειώνω μια Κατ’ αρχήν διαφοροποίηση. Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί σωστά με το δόγμα «βλέποντας και κάνοντας». Αυτή είναι η απάντηση των γιατρών αντιμέτωπων με το άγνωστο . Η απάντηση είναι πολύ πιο πολυπαραγοντική από το βλέποντας και κάνοντας.

 Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr