Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves [*πλήρες βιογραφικό στο τέλος του άρθρου]

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Σε όλες τις κοινωνίες, από τις πιο πρωτόλειες μορφές τους μέχρι και τις πιο σύγχρονες, οι άνθρωποι μεγαλώνουν με τα παραμύθια. Ακούν, αναπαράγουν, πλάθουν, δραματοποιούν φανταστικές ιστορίες μέσω των οποίων προσπαθούν να ψυχαγωγηθούν, να κατανοήσουν το άγνωστο και το διαφορετικό, να εκφράσουν πάθη, φόβους και επιθυμίες, να διδάξουν τις νεότερες γενιές.

Ο φιλόσοφος και συγγραφέας Rudolf Steiner λέει ότι η ανθρώπινη ψυχή χρειάζεται την ουσία των παραμυθιών να ρέει μέσα στις φλέβες του, όπως ακριβώς το σώμα χρειάζεται να έχει θρεπτικές ουσίες να κυκλοφορούν μέσα από αυτό. Κι εμείς έχουμε ανάγκη να μεταφερόμαστε σε φανταστικούς κόσμους, πέρα από τις συμβάσεις του πραγματικού, που στους ήρωές τους βλέπουμε χαρακτήρες ανθρώπινους, αναγνωρίζοντας στα πρόσωπά τους ακόμα και τον εαυτό μας. Κάθε φορά παίρνουμε ανάσα και ώθηση βλέποντας να δικαιώνεται η  προσπάθεια, η σκληρή δουλειά, η αφοσίωση. Και κάθε φορά μαγευόμαστε και δικαιωνόμαστε βλέποντας στο τέλος να νικούν και να θριαμβεύουν οι μεγάλες αρχές: αγάπη, ελπίδα, θάρρος, δικαιοσύνη.

Κάποτε μια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Albert Einstein τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Einstein είπε πως «Δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».

Η φαντασία (το δομικό υλικό των παραμυθιών) μπορεί πράγματι να είναι ένα πολύ αποτελεσματικό όχημα προς την αλήθεια. Έχει τη δύναμη να μας απομακρύνει (έστω και προσωρινά) από τους παγιωμένους σχηματισμούς του νου μας, ώστε να βλέπουμε τις καταστάσεις της ζωής κάτω από διαφορετικό πρίσμα. Ένα φαινομενικό αδιέξοδο μπορεί ξαφνικά να μας οδηγήσει σε ένα μονοπάτι που θα μας αποκαλύψει μια νέα επιλογή ζωής. Ένας άνθρωπος που με το χαρακτήρα του μας ταλαιπωρεί, μας απογοητεύει ή μας εξοργίζει μπορεί να γίνει εργαλείο μάθησης, ώστε να εκπαιδευτούμε να διατηρούμε την ηρεμία, τη διαύγεια και την παραμονή στο εσωτερικό μας κέντρο, ανεξαρτήτως εξωτερικών συνθηκών και γεγονότων. Και μια κατάσταση (είτε πρωτόγνωρη για εμάς είτε γνώριμη από παλιά είτε τακτικά επανεμφανιζόμενη) που υψώνει μπροστά μας το τοίχος του φόβου, του σαστίσματος ή της εσωτερικής απομόνωσης, μπορεί να επιστρατεύσει το εγγενές μας θάρρος, ώστε να κάνουμε μία κίνηση εμπρός, ανεξάρτητα από το αν θα είναι ένα μικροσκοπικό βήμα ή ένα θεαματικό άλμα.

Οι μεγάλες, οι βαθιές, οι μεταμορφωτικές εσωτερικές καταστάσεις των ανθρώπων παραμένουν (σε γενικές γραμμές) οι ίδιες, σε όλες τις εποχές και κοινωνίες. Η Χιονάτη πάντα θα θέλει να βρίσκει καταφύγιο στο ζεστό σπιτικό των επτά νάνων. Και η Σταχτοπούτα πάντα θα καταφέρνει, μετά από δυσκολίες και βάσανα, να φορέσει το γυάλινο γοβάκι και να βγει από τη δυστυχισμένη ζωή που ζούσε μέχρι πριν. Ίσως οι άνθρωποι να αγαπάμε πραγματικά τα παραμύθια. Ίσως να έχουμε μεγάλη ανάγκη το «Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Ας δώσουμε τη δική μας ερμηνεία στα λόγια τού Alfred Hitchcock:

«Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε που η κοκκινοσκουφίτσα αντιμετώπισε τον μεγάλο κακό λύκο. Αυτό που μας φοβίζει σήμερα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα που μας τρόμαζε και χθες. Πρόκειται απλά για έναν διαφορετικό λύκο».

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr