•Μέρα πένθους χτες. 57 φορές οι καμπάνες. Τίποτα δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο των γονιών. Πολλές δηλώσεις. Ανάμεσα τους και η δήλωση Καραμανλή. Η τιμωρία των υπευθύνων κυριεύει το δημόσιο λόγο , του Πρωθυπουργού μη εξαιρουμένου. Ο αέναος πολιτικός ταρτουφισμός.

•Για τη δίκη και την κατανομή της ποινικής ευθύνης εγώ δεν θα πω λέξη. Είναι θέμα του Δικαστηρίου και δεν είμαι Δικαστης. Για την περίφημη «πολιτική ευθύνη» ας μιλήσουμε.

•Ο Καραμανλής μας είπε ότι παραιτήθηκε από Υπουργός Μεταφορών αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Οποία ευαισθησια. Τρέμω σύγκορμος. Μεγάλο πλήγμα για τη χώρα και την ιστορία. Υπουργικό συμβούλιο χωρίς Καραμανλή. Αδιανόητο κ.Πρωθυπουργέ. Δεν αντέχεται τέτοιο κακό. Πώς ζούμε χωρίς Καραμανλή στη κυβέρνηση;

•Ευτυχώς επανήλθε αποκαθαρμένος στη Βουλή.Έπρεπε να συντρέξουν δυο προϋποθέσεις. Να τον βάλει η ΝΔ στο ψηφοδέλτιο. Να τον ψηφίσει ομόθυμα ο «λαός» των Σερρών. Ήταν οφειλόμενο μετά από τις υπηρεσίες του στη χώρα και τη «παράταξη». Η εξεταστική απονέμει δικαιοσύνη. Αυτή είναι η Ελλάδα της τρισμέγιστης υποκρισίας. Η κροκοδείλιος παράδοση των σογιών και του πελατειακού κράτους.

•Σε μια ανάρτηση του φβ το πρωί, συγγνώμη στη φίλη γιατί δεν συγκράτησα το όνομα της, είδα μια είδηση από την Ιαπωνία. Καθηγητής βρήκε «κόλπο» να παίρνει περισσότερο καφέ από το μηχάνημα πληρώνοντας αντί 1,2 γεν, 0,7 γεν. Έγινε αντιληπτός. Κλήθηκε δε λογοδοσία απολύθηκε και στερήθηκε τη σύνταξη του. Μεγάλη υπερβολή δεν λέω για τα δικά μας μέτρα και σταθμά. Αλλά και μια άλλη αντίληψη μιας λέξης που υποτίθεται ότι τη διεκδικούμε εμείς ως δίκη μας. Φιλότιμο.

•Ένας βαρβαρικός νεολογισμός της αριστερής, τρόπος του λέγειν, βαβέλ είναι η λέξη «απεύθυνση». Συλλογίζονται για το πώς πρέπει να είναι η «απεύθυνση» και εν τω μεταξύ δεν απευθύνονται.

•Τώρα όμως πέρασε εμμέσως και στο ΠΑΣΟΚ. Τι «απεύθυνση» θα έχουμε στο αριστερό κοινό που διαρρέει; Όχι λοιπόν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πώς γίνεται να συμπλεύσουμε με τη ΝΔ λίγους μήνες πριν από τις εκλογές; Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.Κι αυτή η Άννα δεν δείχνει την παραμικρή κατανόηση.

•Δεν θα το πούμε βέβαια έτσι. Θα πούμε θελουμε αλλά δεν θέλουμε, θέλουμε αρκεί να το πούμε εμείς όχι η επάρατος δεξιά, δεν θελουμε τώρα αλλά μετά και όχι έτσι ακριβώς κάπως αλλοιώς. Διότι τώρα προέχει η απεύθυνση.