Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών. 

GREEK RESTAURANT-THE BEST IN THE CITY- NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

Η απόφαση του δικαστηρίου στη μήνυση της Σάρα Πέιλιν (Sarah Palin), υποψήφιας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την αντιπροεδρία, ενδιαφέρει αρχικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά όχι μόνον αυτά.
Ενδιαφέρει όλη την κοινωνία.
Τόσο ο δικαστής, όσο και οι ένορκοι αποφάσισαν να αθωώσουν την εφημερίδα  με τη λογική ότι η Πέιλιν δεν απέδειξε «actual malice», πραγματική πρόθεση δυσφήμησης.
Οτι δηλαδή, η εφημερίδα δεν την δυσφήμισε εν γνώσει της ότι αυτά που της καταλογίζουν είναι ανακριβή, αλλά τα δημοσίευσαν ωστόσο με την πρόθεση να την δυσφημήσουν.
Αυτός είναι ο νομικός πήχης που καθιερώθηκε στην πολύκροτη δίκη της «New York Times» v. Sullivan, το 1964 και ο οποίος προστατεύει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από μη σοβαρές μηνύσεις με διάθεση την τιμωρία και τον εκφοβισμό τους.
Ο πήχης λοιπόν αυτός αποτελεί μία απαραίτητη προστασία στα ΜΜΕ για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους.
Η «ΝΥΤ» σε κύριο άρθρο της είχε συνδέσει τον ακραίο πολιτικό λόγο της Πέιλιν με πράξεις βίας σε βάρος πολιτικών και άλλων.
Μετά όμως την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε την επόμενη μέρα της δημοσίευσης του άρθρου της, αναγνώρισε το λάθος της και το διόρθωσε.
Ομως αυτό για την Πέιλιν δεν ήταν αρκετό.
Αποτελεί αναγνωρισμένο γεγονός ότι δεν υπάρχει δημοσιογράφος που δεν κάνει λάθος. Ο δημοσιογράφος από την φύση της δουλειάς του λειτουργεί κάτω από μεγάλη πίεση. Ο δημοσιογράφος πρέπει να παραδώσει το κείμενό του στην προκαθορισμένη ώρα για να προλάβει την επόμενη έκδοση. Ο δημοσιογράφος σπεύδει να είναι ο πρώτος που θα αποκαλύψει μια πληροφορία στο ανταγωνιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται.
Αυτό όμως δεν τον κάνει και ένοχο, εφόσον το λάθος που κάνει δεν είναι σκόπιμο.
Εφόσον δεν το έκανε με στόχο να δυσφημίσει κάποιον, ή ακόμα χειρότερα δεν το κατασκεύασε από το πουθενά για τον λόγο αυτόν.
Αυτή δεν ήταν η περίπτωση της «Times», όπως ήταν φανερό στο δικαστήριο.
Οχι ότι η εφημερίδα συμπαθούσε την Πέιλιν. Απλά δεν το έκανε με πρόθεση να την δυσφημήσει.
Αρα η απόφαση του δικαστηρίου ήταν σωστή.
Πέρα όμως από αυτό, διεξάγεται μία έντονη συζήτηση κατά πόσον η σχετική νομοθεσία στο σημερινό χαώδες περιβάλλον των Μέσων Ενημέρωσης, είναι επαρκής κυρίως στα ηλεκτρονικά μέσα όπου κάθε καρυδιάς καρύδι μπορεί να εκσφενδονίσει, εν γνώσει του ότι ψεύδεται, όποια κατηγορία σοφιστεί.
Είναι σαφές στον γράφοντα ότι για να προστατευθεί η ελευθερία του Τύπου θα πρέπει να βρεθεί η νομική δομή ούτως ώστε να μπει ένα τέλος στην αθλιότητα αυτή.
Διαφορετικά η κοινωνία θα απαιτήσει τρόπους τιμωρίας γενικά σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που θα αποτελούν τροχοπέδη στον βασικό τους ρόλο και αποστολή, τον έλεγχο της εξουσίας και τη σωστή ενημέρωση των αναγνωστών τους.