ΥΓ 1ο:. Ραφήνα, νωρίς το πρωί. Ένα αργοπορημένο φεγγάρι επιμένει σε μιαν ασημένια επίδειξη δύναμης κι ένας φασαριόζικος ήλιος έβαλε πρωινό καυγά με τα σύννεφα πως τάχα τού αμφισβητούν τη λάμψη. Την περασμένη Παρασκευή, θυμάστε, έβρεχε όλη μέρα. Σήμερα η βροχή περιμένει καρτερικά τη σειρά της στο βάθος του ορίζοντα. Αν όλα αυτά δεν είναι έρωτας, διερωτώμαι τι άλλο μπορεί να είναι.

Η θάλασσα γλυκιά και ζεστή σαν αγκαλιά έχει 23 βαθμούς μέσα και 18 έξω. Αργοσαλεύει κάτι στο βυθό που με ταράζει. Όσα αγνοούμε, είναι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Σκέφτομαι πως αυτή η εποχή έχει τόση γλύκα επειδή ποτέ δεν διανοήθηκε να κάνει τα όσα τρομερά πράττει το αλαζονικό καλοκαίρι. Ατιμώρητο.

Τώρα, αντιθέτως, κατευνασμός. Τώρα συμφιλίωση με τη μοίρα των πραγμάτων. Τη μοίρα μας.

Το πλοίο που φεύγει στο βάθος σαν φθινοπωρινός, διακριτικός επισκέπτης που δεν ωφελεί πια, συνοψίζει όλα τα μυστικά της ζωής. Το ταξίδι, τον χωρισμό, το πένθος, την επιστροφή. Την ανακυκλούμενη, ανακλώμενη ιστορία. Σύμφωνα με τον Jung καλύτερα να αφήνεις χωρίς μεμψιμοιρία αυτό που θέλει να φύγει ώστε να μπορέσει να έρθει αυτό που θέλει να παραμείνει.

ΥΓ 2ο: Σε είδα πάλι στον ύπνο μου. Τόσα χρόνια και δεν κουράστηκα να επιστρέφεις.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr