• Το μεγάλο ιστορικό κεκτημένο των νεότερων γενεών είναι το να θεωρούν τη Δημοκρατία αυτονόητη. Το χαίρομαι και το απολαμβάνω και συγχρόνως το φοβάμαι. Το έλλειμμα ιστορικής παιδείας, η μεγάλη ευθύνη των κυβερνήσεων, δεν επιτρέπει τη συνειδητότητα ότι η δημοκρατία δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Για να υπάρξει πέρασε από τη στενωπό αγώνων. Κατοχυρώθηκε όταν η δεξιά, η αριστερά , με την ιδεολογική πίεση της πάντα δημοκρατικής πρωτοπορίας της κεντροαριστεράς , συνέπεσαν στη μεγάλη συμφωνία της εθνικής συμφιλίωσης.Το 1974 από τα ερείπια της χούντας. Γιατί πριν τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά, είχαν γράψει πολλές σελίδες περιφρόνησης της δημοκρατίας. Σε αντίθεση με τη κεντροαριστερά η οποία , με ελάχιστες και ελάσσονες ιστορικές παρασπονδίες, σφυρηλάτησε το αξιακό σύστημα της δημοκρατίας που σήμερα επικρατεί. Η Δημοκρατία δεν είναι μόνο σύστημα πολιτειακής οργάνωσης. Είναι πρώτα και κυρίως αξιακό σύστημα. Δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτό.Και δεν είναι αυτονόητη. Απειλείται πάντα και παντοειδώς. Πλαγιοκοπείται. Μια μάτια στην ευρύτερη Ευρώπη το δείχνει πεντακάθαρα.

• Δεν ξέρω αν ο Κουφοντίνας, οι όμοιοι του οι υποστηρικτές του και τα κουφοντινάκια νοιώθουν το μέγεθος του αυτοεξευτελισμού που τους αναλογεί όταν επικαλούνται το αξιακό σύστημα της Δημοκρατίας, ιδίως τη ζωή και την αξία του ανθρώπου, προς όφελος τους. Ποιοί; Αυτοί που όχι μόνο περιφρόνησαν αλλά ξέσκισαν το αξιακό αυτό σύστημα με τις πράξεις τους.Αυτοί που μας απειλούν να το ξανακάνουν. Που ήδη το προπαρασκευάζουν και με θράσος περίσσειο μας το λένε. Φτύνοντας στα μούτρα αγώνες γενεών. Ε, όχι λοιπόν. Απέναντι τους πρέπει να ορθωθεί ένα ηχηρό non passaran από τη συντριπτική πλειοψηφία και από τη δημοκρατική πολιτεία. Όπως έγινε με τη Χρυσή Αυγή. Για μένα δεν έχουν σημασία οι διαφορές τους. Είναι όψεις του ίδιου νομίσματος.

• Το ότι η δημοκρατία συνδιαλέγεται, κατά κάποιο τρόπο, με αυτούς, το ότι η Δικαιοσύνη αξιολογεί το τι λένε αυτοεξευτελιζόμενοι, είναι η απόδειξη του θριάμβου της απέναντι στη στάση τους. Να πνίξουν στο αίμα κάθε αντίπαλο για να επιβάλλουν τη θέληση τους. Αυτό ακριβώς που δεν θελουμε να γίνει ακόμα και με αυτούς.

• 50 + συνάδελφοι μου, με τις παραδόσεις του δικηγορικού σώματος υπό μάλης, υπέγραψαν ένα κείμενο λέγοντας πως ο απεργός πείνας δεν πρέπει να πεθάνει. Επικαλέστηκαν το δημοκρατικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς να αφίσταμαι ούτε μιας λέξης από τα όσα παραπάνω λέω συντάσσομαι. Η ζωή του ψυχρού αυτού δολοφόνου πρέπει να προστατευτεί. Πρέπει να ζήσει. Δεν θα είναι υποχώρηση, όπως ανοήτως πιστεύει η κυβέρνηση. Θα είναι ο θρίαμβος του αξιακού συστήματος της Δημοκρατίας απέναντι στη τρομοκρατία.