Ο Νότης Μαυρουδής είναι Κιθαριστής-Συνθέτης-Μουσικοπαιδαγωγός-Αρθρογράφος τύπου και ραδιοφώνου-Διευθυντής του www.tar.gr. ΕΔΩ διαβάστε και ακούστε συνέντευξή του στην iΠόρτα-Ρ/Σ Παλμός 99.5

Το θέμα του Ζακ Κωστόπουλου, επανέρχεται στην επικαιρότητα ενόψει της δίκης των κατηγορουμένων, η οποία και θα κρατήσει και πάλι σε αγωνία το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που αντιμετωπίζει τέτοια βίαια γεγονότα, εξαιτίας κοινωνικών διακρίσεων και προκαταλήψεων, ως ένδειξη αντιδημοκρατικού φρονήματος.

Μην ξεχνιόμαστε: κάθε φορά που προκύπτει θέμα που αφορά στα ατομικά δικαιώματα, στον ρατσισμό, σε ασκούμενη βία σε ζώα, στις έμφυλες διακρίσεις και στις επιθέσεις κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, είναι απόδειξη του μικρού ή μεγάλου ρατσιστή που η ελληνική κοινωνία κρύβει μέσα της· ο βαθμός αντίδρασής μας είναι συγχρόνως και το αναγκαίο σήμα-μήνυμα τής δημοκρατικής μας συνείδησης.

Η περίπτωση του ακτιβιστή και καλλιτέχνη Ζακ Κωστόπουλου, ο οποίος υπέστη λιντσάρισμα, από πολίτες και αστυνομικούς στην οδό Γλαδστώνος στις 21/9/2018 σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, θα δοκιμάσει επαναλαμβάνω τη δημοκρατική και φιλελεύθερη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, λίγες ημέρες μάλιστα από την απόφαση για τη Χρυσή Αυγή. Η έκβαση αυτής της δίκης ελπίζω να ρίξει φως σε πολλές πτυχές τού φόνου, για ένα έγκλημα που κατέδειξε το σκληρό και απεχθές πρόσωπο ενός μέρους τού κόσμου και των ριζωμένων στερεότυπων και προκαταλήψεων της ελληνικής κοινωνικής αντίληψης.

Νιώθω πως, μετά τη δίκη για τους νεοφασίστες, η Δικαιοσύνη θα πρέπει με το ίδιο δημοκρατικό φρόνημα να αποφασίσει για τους υπεύθυνους, της δολοφονίας τού Ζ. Κωστόπουλου, μια που είναι κατά κάποιον τρόπο… συνέχειά της, αφού πρόκειται για σχετικά παρεμφερές ποινικό και όχι μόνο παράπτωμα. Βία, στερεότυπα και μίσος ανελέητο μπροστά στο πλήθος και την υποτιθέμενη αστυνομική… «προστασία»! Τα διαπιστώσαμε και με τους καταδικασθέντες της ΧΑ.

Σίγουρα το θέμα δεν είναι απλό, γιατί είναι δυστυχώς αποτέλεσμα των κοινωνικών αγκυλώσεων που υπάρχουν εν αφθονία στην ελληνική επικράτεια και που τόσο συχνά αναφέρομαι στα κείμενά μου…

Όταν λέω «κοινωνικές αγκυλώσεις», εννοώ εκείνες τις πεποιθήσεις και τις προκαταλήψεις, που υφίστανται και εκφράζονται από μεγάλο μέρος τής κοινωνίας μας και δη σε πρώτο πλάνο· όχι αποκλειστικά από ομάδες και παρατάξεις αντιδραστικών, αλλά κάποιες φορές κι από άτομα που συναντάμε και μεταξύ εκείνων οι οποίοι αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί πολίτες»· στην εποχή μας, όπου τον… προοδευτισμό τον επιθυμεί σχεδόν όλο το φάσμα τής κοινωνίας, η οποία αρέσκεται σε τέτοιου είδους προσδιορισμούς για να «βολέψει» ενοχές ή και κάθε πιθανή αμφισβήτηση τής αναμφισβήτητης «προοδευτικότητάς» της.

Πάμε όμως παρακάτω.
Η περίπτωση της δολοφονίας τού Ζακ ανήκει καθαρά στην κατηγορία μιας ειδεχθούς, αποτρόπαιας, καθαρά ρατσιστικής, ομοφοβικής, εγκληματικής πράξης και παράδειγμα κοινωνικής αναλγησίας.

Θεωρώ πως τις ευθύνες για τον φόνο, από τους δυο «μάγκες» και τους αστυνομικούς που κλωτσούσαν και λιντσάρισαν τον άτυχο Ζακ, δεν μπορούμε να τις περιορίσουμε απλώς σε όσα είδαμε στις οθόνες μας και στα βίντεο που προβλήθηκαν. Θα είναι μέγα λάθος να αποδώσουμε τόσο εύκολα μια τέτοια ευθύνη μόνο στους δράστες. Ας κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε και πίσω από την κουρτίνα.

Προσωπική παρατήρηση είναι πως η ίδια η κοινωνία (μαζί με μεγάλο τμήμα του λεγόμενου προοδευτικού κόσμου, επιμένω) επέκρινε αρχικά, δίχως δισταγμούς και αναστολές το θύμα, που βρέθηκε μέσα στον ιδιωτικό χώρο του μαγαζάτορα θύτη. Θαρρείς και η παρουσία ενός άοπλου και παραπαίοντα νεαρού μέσα σε ένα μαγαζί, συνιστούσε τέτοια παράβαση που θα έπρεπε να παταχθεί με τον πιο σκληρό και λυσσαλέο τρόπο· το λιντσάρισμα (στις ισλαμικές χώρες υλοποιείται με λιθοβολισμό)!
Θυμηθείτε παρακαλώ εκείνες τις πρώτες στιγμές, κατά τις οποίες αυτός ο ξυλοδαρμός και το λιντσάρισμα θεωρήθηκε από το πόπολο «διαφορετικό» από άλλες περιπτώσεις. Θαρρείς και κάποια υπόγεια… ελαφρυντικά είχε η περίπτωση των δραστών. Η… οργή απέναντι στην…εισβολή και την παραβίαση του καταστήματος του επιχειρηματία. Σα να λέμε: Νομιμοποιούμαι (!!!) να «προστατεύω» την περιουσία μου, τα συμφέροντά μου, με κάθε τρόπο, ακόμα και πατάσσοντας βίαια (πόσο βίαια;) τον… εισβολέα εχθρό…

Μην ξεχνάμε τα «ιδιαίτερα» χαρακτηριστικά του θύματος, τα οποία… σκιάζουν και «ελαφραίνουν» την εγκληματική πράξη· ας σκεφτούμε βεβαίως και τον πάντα «ενοχοποιημένο» μικρόκοσμο του Ζακ. Ένας μοναχικός με τους δικούς του κώδικες ζωής, αντιμέτωπος με την… απαγορευτική επιλογή του, με την οποία ζούσε από νεαρή ηλικία σε κοινότητες που, κατά τους νοικοκυραίους και όχι μόνο, «ακολουθούν τον κακό δρόμο»… Η δολοφονία αυτή ήταν αρκετή για να ανάψει το… φυτίλι και να εκδηλωθούν τα καμώματα πάσης φύσεως «προστατών», των εκκλησιαστικών κύκλων και άλλων ευσεβών κατά τ’ άλλα ομάδων, παντός φύσεως και προέλευσης ελληναράδων!

Μέσα σ’ αυτό το περιγραφικό κλίμα, από το τραγικό γεγονός τής απαράδεκτης και παράλογης αυτής δολοφονίας, που δίχασε το πανελλήνιο, πολύ φοβάμαι πως οι κάτοικοι, οι μαγαζάτορες, οι γειτονιές, οι συνοικίες, δεν είναι με το μέρος του θύματος: ποικίλες ρατσιστικές οργανώσεις κατά του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, εκκλησιαστικά σαπρόφυτα, φασιστοναζιστικά κατάλοιπα, κρυφοί νοικοκυρούληδες κάθε απόχρωσης, ηθοπλάστες, εθνικοπατριωτικά κέντρα, μάγκες του γλυκού νερού, προστάτες της ανδρικής τεστοστερόνης, επαγγελματίες κατήγοροι της σεξουαλικότητας των «διαφορετικών που μολύνουν την αξιοπρέπειά μας», λογιών-λογιών «προστάτες» κοινωνικής ηθικής, υπερασπιστές τού αειθαλούς εθνικού συνθήματος «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», θα είναι μια εστία αντίστασης· ένας σοβαρός «αντίπαλος» στην εκδίκαση της υπόθεσης…

Θα ρωτήσει ίσως κάποιος:
«Και λοιπόν; θα σιωπήσουμε; Θα αδιαφορήσουμε απέναντι σ’ αυτό το πλήθος;» Όχι! Δεν ξεχνώ πως η σιωπή και η αδιαφορία είναι συνενοχή, αφού ενδυναμώνουν τα κοινωνικά στρώματα που είναι επιρρεπή στην ενίσχυση ακραίων συντηρητικών επιλογών, όπως στις εποχές τού μεσοπολέμου με τα γνωστά αποτρόπαια αποτελέσματα· τη γενοκτονία κάθε διαφορετικής εθνοτικής ομάδας. Την εκκαθάριση του… Άλλου! Του «διαφορετικού».
Κι αν περιγράφω με θυμό τα τόσα κουσούρια τής ελληνικής κοινωνίας είναι ακριβώς γιατί δεν επιλέγω την σιωπή και πόσο μάλλον την ανοχή στην συντήρηση και την οπισθοδρόμηση. Τους ενδοιασμούς μου καταγράφω, την πλήρη αδυναμία μου να στοχεύσω προς άλλη κατεύθυνση.
Ο άγρια δολοφονημένος Ζακ, μας κάνει να ζητάμε πρωτίστως σεβασμό και προσοχή στο ζήτημα.
Ο Ζακ, έχει ήδη γίνει σύμβολο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και των αγώνων της εναντίον του ευρύτερου χώρου της ομοφοβικής κουλτούρας.
Προσοχή: η χωρίς εξηγήσεις δ ι χ α σ τ ι κ ή γραμμή με το «άλλο κοινό», οδηγεί πολλούς στη μη κατανόηση των ατομικών σεξουαλικών επιλογών· την ίδια ώρα, πολλοί από εμάς εκφράζουν την αναγκαιότητα να πολεμήσουν τον ρατσιστικό διαχωρισμό της κοινωνίας βάσει της διαφορετικότητας.
Αυτή η δίκη, με βάση αυτές τις σκέψεις, θα είναι συγχρόνως και σημείο αναφοράς  για μετέπειτα συλλογισμούς. Θα δούμε λοιπόν αν ο Ζακ θα αντιμετωπισθεί, έστω μετά θάνατον, ως… μάρτυρας του κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα!

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  Το άρθρο δημοσιεύεται και στο προσωπικό του ιστολόγιο. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr