Ωραιοζήλη (Τζίνα) Δαβιλά -Δαμασκηνού

& PANE DI CAPO ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ- ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Η φιλοσοφία της ζωής του ήταν “Είμαι ζωή που θέλει να ζήσει, πλαισιωμένη από τη ζωή που θέλει να ζήσει”. Αυτό αποδεικνύει τον τεράστιο σεβασμό του στη ζωή για τον οποίο κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ το 1953 «για την φιλοσοφία του σχετικά με το «σεβασμό της ζωής», η οποία εκφράστηκε μέσα από πολλούς τρόπους και κυρίως με την ίδρυση του νοσοκομείου στο Λαμπαρενέ της Αφρικής.

Ο Αλβέρτος Σβάϊτσερ σπούδασε Θεολογία, Φιλοσοφία, Μουσική, ήταν Ιερέας ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του που ήταν πάστορας και ζήτησε την γαλλική υπηκοότητα την οποία και έλαβε καθώς απομακρυνόταν από τη λογική της Γερμανίας στην οποία είχε γεννηθεί. Στη συνέχεια σπούδασε Ιατρική και Χειρουργική για να αφοσιωθεί ως σύγχρονος άγιος στην προσφορά στον συνάνθρωπο . Παντρεύτηκε την νοσοκόμα Helene Bresslau η οποία τον ακολούθησε στο Λαμπαρενέ βοηθώντας τον στη δημιουργία Νοσοκομείου για τους ανθρώπους που έπασχαν από πολλές νόσους ιδρύοντας ταυτόχρονα και πτέρυγα για τους λεπρούς. Έδινε συναυλίες και διαλέξεις στην Ευρώπη και τα χρήματα που κέρδιζε τα τοποθετούσε στη δημιουργία των νοσοκομειακών δομών στο Λαμπαρενε προκειμένου να βοηθήσει τους Αφρικανούς.

Για αυτούς τους λόγους ο Αλβέρτος Αϊνστάϊν τον αποκαλούσε “έναν αληθινό άνθρωπο μέσα στον θλιβερό κόσμο”, ενώ ήταν προσωπικός φίλος με τον Νίκο Καζαντζάκη ο οποίος τον αποκαλούσε “Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης”. Μεταξύ των διαλέξεων που έκανε επεσήμανε τον αφοπλισμό και την καταστροφή από τη χρήση των πυρηνικών όπλων. 

Έζησε πολλά χρόνια μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής ενώ σε καθημερινή βάση θεράπευε αρρώστους προσπαθώντας να καταλάβει τι είχαν, καθώς του περιέγραφαν σταθερά ότι ένα σκουλήκι κινείται αδιάκοπα μέσα τους. Εκείνος υπομονετικά έπρεπε να βρει αν ήταν πονοκέφαλος, τύφος, σκωληκοειδίτιδα ή πονόδοντος. Παρ’όλη την εξουθενωτική καθημερινότητά του, στα γράμματα που έστελνε στην αδελφή του στη Γερμανία , η οποία διαρκώς του υπενθύμιζε ότι τον περιμένει θέση Πανεπιστημιακού στη Γερμανία, εκείνος της έγραφε ευτυχισμένος: “Νοιώθω ότι βρίσκομαι στο δρόμο για τη Βασιλεία του Θεού”.

Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1876 στο στο Κάιζερσμπεργκ της Αλσατίας (περιοχή Γερμανικής Αυτοκρατορίας) και πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου του 1965 στο Λαμπαρενέ της Αφρικής.

Οι σημερινοί γιατροί, όσοι τουλάχιστον από αυτούς επιθυμούν ειλικρινά να αφοσιωθούν στην Επιστήμη τους και στον Άνθρωπο και όχι στο εμπόριο ζωής, θα έπρεπε μαζί με τον όρκο του Ιπποκράτη να μελετήσουν και τη ζωή του Αλβέρτου Σβάϊτσερ. Του Σύγχρονου Αγίου του 20ου αιώνα, ενός υποδειγματικού Ανθρώπου όλων των αιώνων.