Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών. 

GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

Το 2021 σβήνει, φεύγει από το προσκήνιο, γίνεται ένας αριθμός χωμένος στη μνήμη και στα κεφάλαια της Ιστορίας.

Να πάει στο καλό. Δεν θα μας λείψει, θα πουν οι περισσότεροι. 

Είναι ωστόσο έτσι;

Χωρίς αμφιβολία ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…

Τον κορωνοϊό, που φούντωσε πάλι, με τα κρούσματα να φτάνουν σε επίπεδα-ρεκόρ, αντί να εξαφανιστεί;

Την 6η Ιανουαρίου, που έγινε απόπειρα ανατροπής του εκλογικού αποτελέσματος, του βασικού μηχανισμού της Δημοκρατίας, της εξουσίας του δήμου, του λαού;

Το βιβλίο του Τζορτζ Οργουελ (George Orwell – 1984), να ψηφίζεται ως το 3o σημαντικότερο βιβλίο των τελευταίων 125 ετών κυκλοφορίας του εβδομαδιαίου Book Review της «New York Times», ως συνέπεια αυτών;

Τις χώρες να τυπώνουν ή να δανείζονται ασύλληπτα ποσά, λόγω της οικονομικής κρίσης για να στηρίξουν τους πολίτες τους, αυτό το ίδιο το οικονομικό τους σύστημα;

Τα εκατομμύρια των προσφύγων που εγκαταλείπουν τις χώρες τους που  σπαράσσονται από εμφυλίους πολέμους, από την φτώχεια, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής;

Αυτά τα δραματικά γεγονότα, και πολλά άλλα, χαρακτηρίζουν τη χρονιά που περνάει.

Γεγονότα τόσο αρνητικά, που δημιουργούν μια ομίχλη στο διεθνές στερέωμα, μια αβεβαιότητα για το μέλλον που ο κόσμος δεν έχει βιώσει για δεκαετίες.

Η εμπέδωση της αντίληψης ότι ο κόσμος αγριεύει. Φοβάται. Εξοπλίζεται. Προετοιμάζεται.

Η συνειδητοποίηση ότι η ισορροπία δυνάμεων, ένας μηχανισμός ο οποίος αναπτύχθηκε από τον Οτο βαν Μπίσμαρκ (Otto von Bismarck – 1815-1898) και υπηρέτησε τον Κόσμο καλά, όσο διατηρούνταν -που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με κυρίαρχες την Αμερική και την Ρωσία- ανατράπηκε με την άνοδο της Κίνας, με αποτέλεσμα να απειλείται η παγκόσμια ειρήνη.

Θα έλεγα λοιπόν ότι ο πραγματικός κίνδυνος για το μέλλον δεν είναι όσα περάσαμε το 2021, αλλά η ψυχολογία της αρνητικής προσδοκίας για το μέλλον.

Η δημιουργία της ψυχολογίας της απαισιοδοξίας, της αδυναμίας να λυθούν τα προβλήματα, της έλλειψης εμπιστοσύνης σε θεσμούς και ηγέτες.

Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος καθώς ετοιμαζόμαστε να καλωσορίσουμε, με όλους τους περιορισμούς, το 2022.

Κι αυτά είναι τα στοιχεία που κάνουν το 2021, όσο αρνητικό και να ήταν, να κριθεί πιθανόν από την Ιστορία ως λιγότερο αρνητικό, αλλά ως ο προθάλαμος όσων ενδέχεται να συμβούν.