Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στην Πολιτική

Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, του Γιάννη Πανούση

Spread the love

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Από πού ερχόμαστε, ποιοί είμαστε

Τί είναι τέλος πάντων αυτός ο Θεός;

Κ. Ταβουλτσίδης, Η Έλιξ

Κάποτε μαζευόμασταν όλοι. Γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι/θείες, συμπέθεροι, παιδιά, εγγόνια, νονοί, κουμπάροι.

Ύστερα άρχισαν να απουσιάζουν ορισμένοι. Μερικοί για πάντα, άλλοι λόγω “ανειλημμένων υποχρεώσεων’’.

Τώρα γεμίζουμε τη γαλοπούλα με νοσταλγία και βάζουμε γαρνιτούρα τις διαψεύσεις της ζωής μας.

Η μοναξιά της μεγαλούπολης, θα πουν κάποιοι.

Η υπαρξιακή αγωνία και η ψυχική κόπωση, θα πουν άλλοι.

Διαφωνίες, φιλοδοξίες, πολιτικές αποστασιοποιήσεις, παρεξηγήσεις, θα πουν οι περισσότεροι.

Ίσως να ισχύουν όλα ή το καθένα ξεχωριστά.

Αυτό που μοιάζει όμως βέβαιο είναι ότι δεν είμαστε πλέον οι ίδιοι, ότι δεν περιμένουμε να μας φωτίσει το Λαμπρό Άστρο, ούτε η Πρωτοχρονιά,ούτε η [όποια] Πρώτη Φορά, γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει ότι the day after θα έχουμε γίνει χειρότεροι από σήμερα.

Γίναμε [ή μας κάνανε] έτσι. Απαθείς για το μέλλον, εμπαθείς για το παρελθόν, εγωπαθείς για το τώρα.

Μόνοι κι απομονωμένοι [ως πρόσωπα κι ως χώρα], δίχως ελπίδα, αχτίδα, πυξίδα, δεν περιμένουμε τους Μάγους [λέγεται ότι έχασαν το δρόμο ή ότι υπεξαίρεσαν τα δώρα] αλλά μάλλον τους Βαρβάρους για να μας δώσουν μια κάποια λύση.

“’Αλλά τί μπορεί πια μόνος του να κάνει ο Θεός;” [Κ. Μαρδάς, Γυμνή Θεολογία]

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Α.Διαματάρης σε Κλεισούρα και Βουλιαράτες: “Ο Ελληνισμός είναι ένας και αδιαίρετος”-Η ομιλία του ΥΦΕΞ
Σοφία Παυλίδη: «Απομονώνοντας λέξεις, το Γραφείο τύπου της ΠΝΑι περνά μηνύματα θολά. Θλίψη για το επίπεδό τους”
Ακόμα κι η ιστορική μνήμη κάποτε σβήνει, του Άρη Μαραγκόπουλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.