Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά  

Ζω στο νομό Έβρου, προσπαθώ, δραστηριοποιούμαι, μοχθώ, επιμένω και διεκδικώ!

Διεκδικώ από τους τοπικούς άρχοντες, επιμένω στη διεκδίκησή μου μοχθώντας καθημερινά και με τη δράση μου ως πολίτης προσπαθώ να ζήσω καλύτερα!

Όμως ,το χρώμα του γίνεται όλο και πιο γκρίζο και αυτό είναι που με ανησυχεί! Είναι ο τόπος μου, αυτός που καθορίζει ως ένα σημείο τη ζωή μου, που δίνει αξία στη ζήση μου , που πρέπει γι αυτό το λόγο να μου δίνει θάρρος και κουράγιο να παλέψω για εμένα, ώστε να γίνει και εκείνος καλύτερος, ομορφότερος, ελκυστικός!

Ο Έβρος και η ταυτότητά του, το «χρώμα» του , επιβάλλεται να απασχολήσει τους φορείς, τους αυτοδιοικητικούς ,τους πολίτες, το κράτος!

Αν θελήσουμε ,θα μπορέσουμε !Θα μπορέσει να γίνει πόλος ανάπτυξης, όχι βορά εκείνων που εποφθαλμιούν να του δώσουν στο όνομα της ανάπτυξης «χρώμα» Βουλγάρικο βορειότερα ,Κινέζικο χαμηλότερα, με τα πάμπολλα φαναράκια και τα λογής-λογής ανθυγιεινά ως ένα σημείο, φθηνά προϊόντα! Ανεβαίνεις, ανεβαίνεις και μονολογείς : πού είναι ο δήμος Τριγώνου; Έπεσε θύμα των πολιτικών ,του Καλλικράτη!

Τώρα οι ραδιοφωνικοί σταθμοί διαφημίζουν Βουλγάρικα μαγαζιά ,προϊόντα κι ένας συρφετός ανθρώπων τρέχει προς τα εκεί για τα πάντα !

Πού πήγαν οι βαμβακοπαραγωγοί, οι τευτλοκαλλιεργητές, οι βιοτέχνες, οι βιομήχανοι, οι αμπελουργοί ,οι ψαράδες ;Χάθηκαν, χάνονται, πάνε να χαθούν γιατί το κράτος που ήρθε αρωγός και η ΕΕ στην ανάπτυξη της περιφέρειας ,επιμένει να δίνει άλλο χρώμα, ξένο προς εμάς.

Μας βάζουν σε τροχιά όχι για το συμφέρον μας αλλά για το συμφέρον τους. Έτσι αλλοτριωθήκαμε με έναν ευρύτερο ωχαδερφισμό, με ένα «δε βαριέσαι πόσα χρόνια θα ζήσω»,με ένα «φάγωμεν πίωμεν»!

Όμως, το «χρώμα» μας, επιβάλλεται να παραμείνει τοπικό, με τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις ,με τις επενδύσεις που θα κρατήσουν τον πληθυσμό. Δεν είναι η κρίση μόνο αλλά μακροχρόνιες πολιτικές που ήθελαν η φορολογική πολιτική να είναι τέτοια που να επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό με τον εκπατρισμό πολιτών και επιχειρήσεων!

Ως τοπική κοινωνία ας εκτιμήσουμε ρεαλιστικά τις ανάγκες και τις δυνατότητές μας, που σημαίνει έργα, όχι λόγια. Χορτάσαμε ρομαντισμό, λόγια, χάριν εντυπωσιασμού και ανύπαρκτα έργα! Κρίνω σκόπιμο να τονίσω πως τούτος ο καιρός της υπανάπτυξης δεν σηκώνει ασυγχρονίες! Να γίνουμε πιο αποφασιστικοί, πιο συγκεκριμένοι!

Δεν είναι λίγο, δεν είναι ασήμαντο να οραματιστούμε την ανάπτυξη του Έβρου, ισχυροποιώντας την οικονομία του και καθιστώντας την ανταγωνιστική!