Αλέξανδρος Μπέμπης

Σε όλα τα βιβλιοπωλεία  

Πριν 2.500 χρόνια ο Ζήνων ο Ελεάτης, διατύπωσε τη θεωρεία ότι αν ο Αχιλλέας ξεκινήσει να τρέχει από το σημείο Α
και μια χελώνα ξεκινήσει να περπατά από το σημείο Β που προπορεύεται του Α, ο Αχιλλέας δεν θα φτάσει ποτέ την χελώνα.

Διότι όταν ο Αχιλλέας θα βρεθεί στο Β η χελώνα θα είναι στο Β1, όταν ο Αχιλλέας βρεθεί στο Β1, η χελώνα θα είναι στο Β2 κ.ο.κ.

Όσο και αν το λάθος στο παράδοξο είναι οφθαλμοφανές, η μαθηματική του απόδειξη τότε δεν ήταν διόλου εύκολη.

Αυτός ήταν ο λόγος που έμεινε στην ιστορία. Σήμερα θα τον χαρακτήριζαν τουλάχιστον άσχετο.

Αναζητήστε περισσότερες λεπτομέρειες στο google, διότι το θέμα μας είναι άλλο.

Με το παράδοξο του Ζήνωνα να μου τριβελίζει το μυαλό και τις αναλύσεις και τις εξετάσεις παραμάσχαλα, διάβηκα πριν λίγες μέρες το κατώφλι του καρδιολόγου για τον καθιερωμένο εδώ και πολλά χρόνια, ετήσιο έλεγχο.

Το οικογενειακό μου ιστορικό είναι αυτό που λέμε βεβαρυμένο και ευτυχώς μέχρι την προηγούμενη επίσκεψη όλες οι εξετάσεις ήταν ”καθαρές”.

Ένα επεισόδιο κολπικής μαρμαρυγής που είχα υποστεί πέρσι ανατάχθηκε μόνο του χωρίς συνέπειες και ένα πολύ μικρό ποσοστό ισχαιμίας που εμφανίζεται, αν και δεν είναι αδιάφορο, δεν ήταν αρκετό για να αλλάξω τις καθημερινές μου συνήθειες και με άνεση χαρακτήριζα την κατάστασή μου ”ελεγχόμενα ακίνδυνη”.

Φέτος για πρώτη φορά, ο καρδιολόγος ζήτησε να εντάξω στις αναλύσεις αίματος και ένα συγκεκριμένο λιπίδιο που η τιμή του βρέθηκε αρκετά πάνω από το φυσιολογικό.

Ο γιατρός το θεώρησε γενετικής προέλευσης (αναμενόμενο) και αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή.

Ταυτόχρονα όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για περικοπές ή αλλαγές κάποιων κακών συνηθειών που σε συνδυασμό με την τιμή του λιπιδίου θα δημιουργήσουν πλέον προβλήματα.

Ελάττωση βάρους (εύκολο, πρόκειται για 7-8 κιλά), περιορισμός τροφών που ανεβάζουν τη χοληστερίνη (επίσης εύκολο), σωματική άσκηση π.χ. μια ώρα περπάτημα τη μέρα ή 5 ως 7 ώρες συνολικά την εβδομάδα (εύκολο κι’ αυτό) και να ξεχάσω το κάπνισμα (εδώ αρχίζουν τα δύσκολα).

Για να μη σας ζαλίσω με άλλες λεπτομέρειες ο χαρακτηρισμός της κατάστασης αναβαθμίστηκε. Έγινε ”απαισιόδοξα ακίνδυνη”.

Σε ερώτησή μου αν κάνω όλα τα υπόλοιπα και δεν ξεχάσω το κάπνισμα, έβγαλε ο γιατρός τον άσο που είχε κρυμμένο στο μανίκι.

Πρόκειται για μια αμερικάνικη έρευνα που αν βάλεις το ιστορικό σου, βγάζει το ποσοστό που έχεις για να υποστείς σοβαρό πλέον επεισόδιο ή ακόμη και θανατηφόρο στα επόμενα δέκα χρόνια.

Φυσικά το αποτέλεσμα δεν εκλαμβάνεται από τον γιατρό ως επίσημο στοιχείο, χαρακτηρίζεται όμως έγκυρο, διότι η έρευνα δεν βασίστηκε σε τυπικό στατιστικό δείγμα, αλλά στην καταγραφή και κατηγοριοποίηση εκατομμυρίων πραγματικών περιστατικών.

Το ποσοστό που προέκυψε για μένα ήταν 13.8%, ενώ το αντίστοιχο ενός μη καπνιστού, με όμοια όλη την υπόλοιπη εικόνα, είναι 5%.

Το 13,8% δείχνει αλλά δεν είναι μικρό,διότι είναι σχεδόν τριπλάσιο του ”φυσιολογικού”.

Αποχαιρέτησα τον γιατρό με την υπόσχεση, στον εαυτό μου, ότι θα τηρήσω τις υποδείξεις του.

Εύλογα θα αναρωτιέστε τι σχέση έχει το παράδοξο του Ζήνωνα με όλα αυτά.

Αχιλλέας είναι η ζωή που τρέχει με τον δικό της ρυθμό και χελώνα η πρόοδος της ιατρικής που με τον δικό της ρυθμό,αυξάνει το προσδόκιμο ζωής.

Απομακρύνει δηλαδή την ημέρα του θανάτου που, σύμφωνα με αυτούς που αντέκρουσαν τον Ζήνωνα, είναι η στιγμή που ο Αχιλλέας φτάνει τη χελώνα.

Πριν 50 χρόνια, την εποχή της γιαγιάς μου, όπλα της ιατρικής ήταν το καρδιογράφημα και τα διουρητικά. Πέθανε στα 79 της.

Πριν 30 χρόνια, την εποχή της μάνας μου, είχαν προστεθεί ήδη στη φαρέτρα το στεφανιογράφημα, ο βηματοδότης και αρκετά ακόμη. Πέθανε στα 92 της.

Τηρουμένων λοιπόν των αναλογιών ο δικός μου θάνατος τοποθετείται κάπου εκεί γύρω στα 105, με την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν θα καπνίσω ξανά.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν πήρα στα σοβαρά τις υστερικές αμερικανιές. Τους ενδιαφέρει το πότε θα πεθάνουν και όχι το πώς θα ζήσουν μέχρι να πεθάνουν.

Να είστε καλά αγαπητοί μου γιατροί, να εξελίσσετε την επιστήμη σας και να μας προσθέτετε χρόνια. Ατασθαλίες όμως εμείς πάντα κάναμε, από μια έμφυτη τάση του ανθρώπου να πηγαίνει κόντρα στο ”φυσιολογικό”.

Άλλωστε αιτίες θανάτου υπάρχουν κι’ άλλες. Μπορείτε να μου πείτε ποιο είναι το ποσοστό μου σε αντίστοιχες έρευνες για τα επόμενα 10, 20, 30 ή 40 χρόνια;

Παιδαριώδες θα μου πείτε το επιχείρημα. Το παραδέχομαι, όμως δεν το κάνω ψάχνοντας φτηνιάρικες δικαιολογίες ούτε φυσικά προμοτάρω το κάπνισμα.

Αξιοποιώ κάθε ευκαιρία που μου δίνεται για να μη καπνίσω. Όπως όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε μη καπνίζοντες. Όπως δεν καπνίζω όταν επισκέπτομαι το Άγιο Όρος.

Όπως δεν κάπνισα επί μια εβδομάδα αναρρώνοντας από οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού που εξελίχθηκε το κρυολόγημα που ”άρπαξα” παλεύοντας επί 2,5 ώρες με τα παγωμένα νερά του Αχέροντα ποταμού για να φτάσω στον καταρράκτη. (Όποιος έχει πάει κολυμπώντας και σκαρφαλώνοντας ξέρει).

Και μη μου πείτε “καλά να πάθεις, αφού δεν καθόσουν στ’ αυγά σου”. Σύμφωνα με αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε να τολμήσω να διαβώ τον Αχέροντα, από φόβο μήπως αρπάξω κρυολόγημα που ίσως εξελιχθεί σε λοίμωξη. Άλλωστε:

“Την ζωή δεν ομορφαίνουν τα απαραίτητα, την ομορφαίνουν τα περιττά” (δεν θυμάμαι ποιός το είπε).

”Τρία πράγματα απολαμβάνω στο σεξ. Ένα τσιγάρο πριν και ένα μετά” (επίσης δεν θυμάμαι αυτόν που το είπε).

”Δεν έπινε, δεν έτρωγε, δεν κάπνιζε, πέθανε υγιέστατος” (ατάκα δια στόματος Αλέκου Σακελάριου).

”Το τσιγάρο είναι αργός θάνατος”. ”Και ποιος βιάζεται να πεθάνει” (αποστομωτική απάντηση φίλου θεριακλή που μπροστά του είμαι παρθένα).

Μου είναι αδύνατο να φανταστώ την ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ χωρίς να κρέμεται το τσιγάρο από τα χείλη του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ.

Πιθανόν αυτό να παρέσυρε τον Ζήνωνα και έκανε λάθος. Στην εποχή του δεν κάπνιζαν (τουλάχιστον καπνό).

Οι αρχαίοι έμειναν αθάνατοι για άλλους λόγους.