Απόψεις

Το γκρέμισμα μιας αυταπάτης, του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

 

niko.png

 

 

 

 

 

 

Ο Νίκος Βασιλειάδης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

 

Ο Θερσίτης είναι ένας τιποτένιος πολεμιστής από το πλήθος των ελλήνων που κίνησαν από την Ελλάδα για να σώσουν την τιμή του απατημένου Μενέλαου, ή για να ανοίξουν τον δρόμο των ελλήνων στο εμπόριο του πολύτιμου χαλκού, γιατί μην πιστεύετε τις σαχλαμάρες πως γίνονταν πόλεμοι για αγάπες, όλοι οι πόλεμοι, μικροί μεγάλοι, σύνθετοι ή απλοί καθημερινοί για το χρήμα γίνονται. Ο δύσμορφος λοιπόν, κακόγλωσσος και θρασύς Θερσίτης, σχολιάζει και ειρωνεύεται ελεύθερα πρόσωπα και καταστάσεις μες στο ελληνικό στρατόπεδο. Έχει το θράσος να υψώσει τη φωνή και να τα βάλει με τον Αγαμέμνονα, αυτός ο τιποτένιος που καμιά δουλειά δεν έχει να ανακατεύεται στις υποθέσεις των βασιλιάδων. Τον κατηγορεί ότι αρπάζει για λογαριασμό του τα καλύτερα λάφυρα και ότι κάθεται στη σκηνή του, ενώ οι άλλοι πολεμούν για χάρη του και φτάνει στο σημείο να προσπαθεί να ξεσηκώσει τους συμπολεμιστές του ζητώντας τους να εγκαταλείψουν τον πόλεμο, να μπουν στα πλοία και να επιστρέψουν στην πατρίδα.

 

Τελικά ο Οδυσσέας είναι αυτός που αν και κατώτερος του μεγάλου Βασιλιά, όμως κομμάτι της άρχουσας τάξης που μόνη αυτή έχει το δικαίωμα να αποφασίζει, έξαλλος από θυμό τον αρπάζει και τον κάνει μαύρο στο ξύλο. Αποτέλεσμα, Ο Θερσίτης που τόλμησε και έκανε την επανάστασή του έφαγε άγριο ξύλο και κατέληξε να κάθεται στην θέση του σαν βρεγμένη γάτα. Η Τάξη αποκαταστάθηκε και οι Αχαιοί βρισκόμενοι στον έβδομο χρόνο του πολέμου συνεχίζουν τις business as usual. Θα μου πείτε μα καλά είναι ηθική αυτό; Είναι σωστό να μην υπολογίζεται ο λαός; Πρέπει να μένουμε για πάντα οι ανώνυμοι πολεμιστές που ακολουθούν τυφλά τις διαταγές της εξουσίας των αρχόντων; Να μη μπορούν οι ανώνυμοι να έχουν γνώμη, γιατί είναι κατώτεροι;

 

Ναι έχετε δίκιο, είναι βλακείες τέτοιες απόψεις και όλα αυτά έχουν ανατραπεί σήμερα.

 

Με την δική μας αντίληψη ο Θερσίτης είναι ένας τολμηρός άνδρας που έχει το θάρρος της γνώμης του και δεν δειλιάζει να κατηγορήσει την άδικη εξουσία. Ερμηνεία σύγχρονη, σήμερα που η δημοκρατία είναι αυτονόητη και η απολυταρχία μισητή.

 

Ερμηνεία όμως που προέρχεται από εμάς που σήμερα μετά από αιώνες γνώσης, διαφωτισμούς, κοινωνικές επαναστάσεις, και αγώνες βρισκόμαστε τελικά στην ίδια θέση του κακόμοιρου Θερσίτη την εποχή του Τρωικού πολέμου;

 

SHARE
RELATED POSTS
Μεταιχμιακό κενό…, της Ελένης Λαδά
Μίκυ Μάους, του Βαγγέλη Παυλίδη
“Λυπήσου το έθνος…”, Καχίλ Γκιμπράν, του Βαγγέλη Παυλίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.