* Ο Πάνος Βενέρης είναι Αρχιτέκτων Μηχ. Msc.,

Δντης Περιβάλλοντος – Χωροταξίας Δωδ/σου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.

Μακριά από τηλεοράσεις και άλλα Μέσα Μαζικής Επιμειξίας, παρέα με τα τζιτζίκια και μια κούπα Ελληνικού καφέ “Δανδάλη”, με στίγμα 30 χλμ νοτίως της Κνωσού και άλλα τόσα βορειοανατολικά της αρχαίας Γόρτυνας, η επικοινωνία μου περιορίζεται στα megabytes του κινητού μου μέσω των οποίων κρατώ κάποια επαφή με τα πέριξ αυτό το υπέροχο πρωινό της Πέμπτης.

Πολύς ο λόγος λοιπόν για τη σημαία. Πολλές επίσης και ενίοτε εύστοχες οι αναλύσεις. Ίσως και η επανάσταση ν´ αρχίζει από εκεί!.

Η σημαία είναι ένα σύμβολο και επομένως ο φέρων δημοσίως και επι επιδείξει το σύμβολο και τις αξίες που αυτό ενέχει, πρέπει κάτι και ο ίδιος να συμβολίζει.

Μέχρι στιγμής, ο φέρων δια παρελάσεως το σύμβολο, παρέπεμπε στο “αιέν αριστεύειν”. Αυτή ίσως και να μην είναι η μόνη αρετή άξιας συμβολισμού. Θα μπορούσε ο φέρων το σύμβολο να είχε διακριθεί για κάτι άλλο ή να είχε συμβάλει στην ανάδειξη αρετών που προάγουν τα ιδανικά μιας μικρής κοινότητας όπως η μαθητική ή μιας ευρύτερης. Δεν θα μπορούσε όμως να μην συμβολίζει παρά μόνο τον μέσο όρο μέσω κληρωτίδας. Διότι έτσι χάνει την αξία της η όλη διαδικασία του συμβολισμού.

Ασφαλώς και το καθε Ελληνόπουλο ή ο κάθε μετέχων της Ελληνικής Παιδείας είναι άξιοι να φέρουν την Ελληνική Σημαία. Άλλο όμως αυτό και άλλο το “κατά τύχη”. Διότι έτσι χάνεται ο συμβολισμός και επομένως η αξία του κάθε συμβόλου. Και γίνεται το εθνικό μας σύμβολο “ένα πουκάμισο αδειανό”….

Αντί επομένως να πειραματιζόμαστε με τα σύμβολα και τους συμβολισμούς, καλύτερα θα ήταν να προσπαθούσαμε να αναδείξουμε τις πραγματικές δεξιότητες των παιδιών μέσα από μια πραγματική παιδεία που τόσο την έχουμε ανάγκη.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr