Ηλίας Καραβόλιας

Το χθεσινό δημοσίευμα της ιταλικής La Republica που κάνει λόγο για προσυμφωνηθέντα μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών αναφέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προ τών εκλογών είχε ήδη συμφωνήσει στα βασικά σημεία του σχεδίου με τις Βρυξέλλες ! Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα, η Ελλάδα μέχρι το 2020 θα αποπληρώνει μόνο τα δάνεια του ΔΝΤ και παράλληλα επεκτείνεται η ωρίμανση των ελληνικών ομολόγων έως το 2057!

Το κατά πόσο είναι αληθές κάτι τέτοιο, φυσικά δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Άλλα έχει περάσει μια ολόκληρη μέρα και ουδείς (ΕΕ, ΔΝΤ και Αθήνα) βγήκε να το διαψεύσει. Πάντως η La Republica είναι ιστορική εφημερίδα, ευρείας κυκλοφορίας, εντός και εκτός Ιταλίας.

Το ζητούμενο όμως για την Ελλάδα είναι να δούμε τί μας συμφέρει να αποκομίσουμε απο τις διαπραγματεύσεις και πώς θα πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα,ώστε να μην προκληθεί ευθεία σύγκρουση με τους εταίρους και δανειστές. Με την Μέρκελ και τον Σόιμπλε να είναι ”κάθετοι”, η περίπτωση του κουρέματος μάλλον δεν εξετάζεται από την ΕΕ . Όμως πληροφορίες σε διεθνή ΜΜΕ κάνουν λόγο για μια ”πιθανή” κίνηση απο τις Βρυξέλλες,ώστε να κάμφθούν οι απαιτήσεις της Ελλάδος για κούρεμα. Ποιά είναι αυτή η κίνηση; Να αποδεχθούν οι εταίροι μας την μεταφορά των 25 δις της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών( που τα χρεωθήκαμε ως Δημόσιο) στον ESM( Μόνιμο Μηχανισμό). Αυτόματα αυτό σημαίνει ελάφρυνση του χρέους κατά 25 δις ευρώ.

Εάν ισχύει κάτι τέτοιο τότε θα ήταν ιδανική ευκαιρία να ζητήσουμε ώστε να συμπεριληφθούν και τα 14 δις του χρηματοδοτικού κενού των τραπεζών, δηλαδή των κεφαλαίων που δόθηκαν απο το Ελληνικό Δημόσιο ώστε να καλυφθεί το χάσμα μεταξύ ενεργητικού και παθητικού που εμφάνισαν οι τράπεζες μετά το PSI.

Και το ερώτημα τώρα είναι το εξής: γίνεται το χρέος βιώσιμο εάν αφαιρεθούν αυτά τα 39 δις( 25 + 14); Απάντηση: όχι ,το χρέος μας δεν γίνεται βιώσιμο. Αλλά δεν πρέπει να είναι αυτός ο στόχος μας. Στόχος μας πρέπει να είναι πώς να παγώσουμε αποπληρωμές για κάποια χρόνια μέχρι να σημειώσουμε ”βιώσιμα” πλεονάσματα και σταθερά ανοδικούς ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ. Με άλλα λόγια, πώς να βάλουμε ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του χρέους, κάτι που πλέον αναφέρουν ανοιχτα και αρκετά ξένα ΜΜΕ.

Η ελληνική κυβέρνηση είναι φρόνιμο να προτείνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων( 144 δις από τον EFSF, 51 δις διακρατικά και 32 δις από το ΔΝΤ) καθώς και οριακή έστω μείωση των επιτοκίων( πχ. 0,5% χαμηλότερα από τα τρέχοντα επίπεδα) Αυτά τα ζητούμενα νομίζω ότι θα αποτελούσαν μια ορθολογική βάση διαπραγμάτευσης. Και το λέω αυτό δεδομένου ότι ενώ μέχρι πρότινος ούτε η ΕΕ ούτε το ΔΝΤ συζητούσαν εναλλακτικές λύσεις ,τώρα μάλλον φαίνεται οτι παίρνουν και αυτοί πρωτοβουλίες για μια θετική εξέλιξη αμοιβαίου οφέλους. Για να είμαστε όμως ακριβείς και ρεαλιστές, η αλήθεια είναι ότι τόσο η ”δομή” του δημοσίου χρέους μας όσο και το μή ανταγωνιστικό μοντέλο παραγωγής στην χώρα,αποτελούν βαρίδια για την πολυπόθητη ανάπτυξη.

Μακάρι να πετυχαίναμε το maximum, δηλαδή ένα κούρεμα στα δάνεια του EFSF καθώς και μετακύλιση( roll over ) στα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ. Ακόμη όμως και αν δεν πετύχουμε κάτι απο αυτά τα τελευταία, οι πρώτες πιθανές λύσεις που περιγράφω ,και φάινεται να μην απορρίπτονται άμεσα απο τις Βρυξέλλες, θα μας δώσουν ανάσες και οξυγόνο ώστε να καταπολεσήμουμε ενδογενείς παθογένειες και να προχωρήσουμε σε ” παραγωγικές” μεταρρυθμίσεις( και όχι σε απλές οριζόντιες περικοπές συν φορολογία και αντιαναπτυξιακά κίνητρα).

Και φυσικά να μην ξεχνάμε ποτέ ότι ακόμα και αν θέλουν να μας βοηθήσουν οι Βρυξέλλες, οι Γερμανοί δείχνουν άκαμπτοι. Το θέμα λοιπόν είναι καθαρά πολιτικό και είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων στο διευθυντήριο της Ευρωζώνης…