Γιώργος Αρκουλής

 

 

 

 

 

Βλέποντας (και ακούγοντας) τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού (και αφεντικό του ‘Σκάϊ’) Γιάννη Αλαφούζο να δηλώνει – σχεδόν δακρύζοντας- όσα δήλωσε

τέλος πάντων για την σύντομη ποδοσφαιρική του θητεία, οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι αυτός ο φανερά ευγενής και μετριοπαθής άνθρωπος είναι μάλλον

μετανοιωμένος και σίγουρα βαθειά απελπισμένος.

 

Η σοβαρότερη αστοχία του τον καιρό που βρέθηκε στην ηγεσία της περίεργης εταιρείας που έχει ονομαστεί ‘συμμαχία’ (αστεία πράματα!) για το ‘Τριφύλλι’,

είναι ότι εμφανίστηκε από το ‘πουθενά’ για να αναλάβει ειδικές ευθύνες, και κατέληξε –όπως διαπιστώνεται τώρα- στο ΠΟΥΘΕΝΑ. ‘Η μάλλον καταλήγει σε

μια αποτυχία που δεν αξίζει να την βιώνει ο σημαντικός αθηναϊκός σύλλογος. Το ότι κατακτήθηκε ένα Κύπελλο Ελλάδας και κάποια δεύτερη θέση στην

λίγκα, αποτελούν ‘παρηγοριά στον άρρωστο’, αφού οι οπαδοί, στέλοντας κροτίδες ευθείας βολής πριν την έναρξη του ντέρμπι, απέδειξαν πως διαφωνούν

κυρίως με τις πράξεις της διοίκησης της ομάδας τους.

 

Το πρώτο λάθος, λοιπόν, του Γ.Α. ήταν η έλλειψη εγγυήσεων –από πού και από ποιους ήταν δική του ευθύνη να τους βρει- για τις αρχές της…Γαλλικής

Επανάστασης, τις οποίες επικαλείται σήμερα. Δηλαδή την έλλειψη ισότητας, αδελφοσύνης και δικαιοσύνης. Ας πρόσεχε.

 

Βεβαίως, εκείνοι οι οποίοι τον πλαισίωσαν –με πιο πιστό τον άλλοτε σκληροπυρηνικό των γηπέδων Βασίλη Κωνσταντίνου- δεν είχαν κάτι να προτείνουν,

ούτε βεβαίως ήταν σε θέση να προσφέρουν ή να βάλουν τοι χέρι στην τσέπη, ώστε να αγοραστούν χρήσιμοι παίκτες και όχι ‘μαϊμούδες’. Φοβάμαι πως το να

συγκροτείς διοίκηση στον Παναθηναϊκό από βετεράνους άσσους της ομάδας, είναι ό,τι χειρότερο, αφού δίνεις θέση σε ‘αργόσχολους’ και τίποτε παραπάνω.

Ο Κώστας Ελευθεράκης, άτομο σοβαρό και χαμηλών τόνων, αποχώρησε εγκαίρως, αφήνοντας τις άτυπες θέσεις (και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις) σε

άλλους. Η απουσία αληθινών παραγόντων, λοιπόν, να τον πλαισιώσουν αποτελεί το δεύτερο λάθος του Αλαφούζου. Και συνεχίζουμε:

 

Από την στιγμή που διατήρησε στο πόστο τον ταλαντούχο, σοβαρό και κατά την γνώμη μου επιτυχημένο προπονητή Γιάννη Αναστασίου, έπρεπε να επιμείνει

και να τον στηρίξει με όσες δυνάμεις διέθετε (και ήταν πολλές αφού η αφεντιά του μόνο έβαζε χρήματα στο ταμείο). Ο Αναστασίου, νικητής στην Τούμπα,

είμαι βέβαιος πως δεν θα έχανε το ματς στην Κομοτηνή από τον ουραγό Πανθρακιακό. Αλλά…

 

Ο φρέσκος προπονητής, νέος, συμπαθής και με ευχέρεια στις δηλώσεις και τις κρίσεις του, δεν είχε καταφέρει να βρει δουλειά στην πατρίδα του, ούτε

στον…Αλεσάντρια Γ’ κατηγορίας. Εδώ, του δόθηκε ευκαιρία να…αναστήσει τον Παναθηναϊκό.

 

Τέταρτο λάθος: οι ‘ανανεώσιμες πηγές’ που ήλθαν το περασμένο καλοκαίρι προκειμένου να ενισχύσουν την ομάδα απέτυχαν παταγωδώς. Θα μπορούσε να

υποστηρίξει κάποιος ότι ο διάσημος Εσιέν, μπορεί να άργησε έξι μήνες να βρει την φόρμα του, αλλά θα αποδώσει στον δεύτερο γύρο και ίσως βγάλει τα

λεφτά που δαπανήθηκαν γι’ αυτόν. Και τι έγινε; Ο Παναθηναϊκός μπορούσε να καταλάβει μία θέση από την δεύτερη έως την πέμπτη με τον Καρέλη, τον

Κουτρουμπή και τον υπερτιμημένο Ζέκα. Χτυπητή συνιστώσα σε αυτό το ‘4ο λάθος’, είναι ασφαλώς η παραμονή του Σουηδού στράϊκερ Μπεργκ. Αυτός ο

παίκτης, επιρρεπής τους τελευταίους μήνες στους τραυματισμούς (ώμος κλπ.), ήταν εντελώς σίγουρα πως δεν θα μπορούσε να βοηθήσει κάθε εβδομάδα,

αλλά μία φορά τον μήνα. Ο Αναστασίου το γνώριζε καλά, όμως δεν είχε ο ίδιος χρήματα να τον αντικαταστήσει.

 

Το τελευταίο και πιο σοβαρό λάθος του Γιάννη Αλαφούζου στην ενασχόλησή του με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήταν η ΕΠΙΜΟΝΗ του να παραμείνει στο

πόστο του, μολονότι οι συνθήκες έβλεπε πως δεν ήταν ευνοϊκές για την ευγένειά του, την ευπρέπειά του, γενικά τον πολιτισμό του. Προτιμότερο (και

χρήσιμο για το όνομά του και το πορτοφόλι του) θα ήταν να είχε παραδώσει την ΠΑΕ σε άλλους μουστερήδες, από την επομένη εκείνης της νύχτας που με

ρουκέτες άγνωστοι χτύπησαν το κτίριο της ‘Καθημερινής’, δηλαδή το στρατηγείο του, στέλνοντας σαφή μηνύματα. Δεν το έκανε. Τώρα, ίσως έχει

μετανιώσει, αλλά είναι αργά. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο χρωστάει αρκετά χρήματα, όχι μόνο είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει να αγωνίζεται σε ένα θλιβερό

γήπεδο – ντροπή, όχι μόνο δεν βλέπει πουθενά διέξοδο ν’ αλλάξει τα δεδομένα του, αλλά κυρίως θα ατενίσει το άμεσο μέλλον του μπροστά σε ένα

εξαιρετικά θαμπό τοπίο.

 

 

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

 

The article expresses the views of the author

 

 iPorta.gr