Πάνος Μπιτσαξής

• Η μαγεία της τακτικής και ο ευτελισμός της. Η εμπλοκή ενός ζητήματος που έπρεπε να έχει λυθεί από καιρό, που έβλαψε τη χώρα πολλαπλά, που έκαψε τόνους διπλωματικών πυρομαχικών σε άγονες και αδιέξοδες συζητήσεις, που οδήγησε στο στενό εναγκαλισμό της Τουρκίας με το Βαλκανικό χώρο, στον οποίο η Ελλάδα είχε προνομιακή επιρροή, που διαίρεσε τους Έλληνες σε πατριώτες και ενδοτικούς, που γκρέμισε γέφυρες πολιτισμού στο όνομα μιας φενάκης, δεν φαίνεται να δίδαξε τον πολιτικό κόσμο της χώρας ότι υπάρχουν στιγμές, κατά τις οποίες, το μόνο το οποίο επιβάλλει ο πατριωτισμός, είναι η ενότητα.

Ξανά μανά, η μικροπολιτική στο απόγειο της δημόσιας κονίστρας.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, με τον ψυχρό ρεαλισμό του έπεσε έξω. Όταν ανέκυψε το Σκοπιανό, έλκοντας τη χλεύη, δήλωσε: «Σε δέκα χρόνια, δεν θα το θυμάται κανείς». Δυστυχώς, το θυμόμαστε όλοι.

• Τα μάγια της τακτικής είναι το πεδίο στο οποίο ο Τσίπρας είναι ασυναγώνιστος. Του βγάζω το καπέλο. Chapeau, λένε οι Γάλλοι . Σε μια εποχή που έχει καταρρεύσει το παραμύθι του, ευγενώς το αποκαλούμε αφήγημα, ανακάλυψε ως σημαία ευκαιρίας τη Μακεδονία. Με ένα σμπάρο επιχειρεί να τουφεκίσει πέντε τρυγόνια. Αν το πετύχει, θα περάσει στο βιβλίο Γκίνες, ως ο αδιαφιλονίκητα σπουδαιότερος πολιτικός ταχυδακτυλουργός.

• Επιδιώκει να επιλύσει ένα εθνικό ζήτημα μόνος του, καταναγκάζοντας τους υπόλοιπους να τον ακολουθήσουν, ένα ζήτημα το οποίο δεν προκάλεσε ο ίδιος, αλλά η δεξιά λαϊκιστική ανοησία και η τότε διακομματική συγκυρία. Λύνοντας το θέμα, σφυρηλατεί μια νέα «αριστερή» ενότητα στο ΣΥΡΙΖΑ, μια αυτοπεποίθηση, που θα φορεθεί ως φύλλο συκής, στην οριστικά διαρραγείσα παρθενία της «αριστεροσύνης» και του «ηθικού πλεονεκτήματος». Παράλληλα, φθείρει τη συρόμενη κεντροδεξιά, στις δεξιές παρυφές των Μακεδονομάχων και των αμνών του σεπτού Χριστεπωνύμου εκκλησιαστικού πληρώματος. Δίνει το φιλί της ζωής στον σύμμαχο, ομογάλακτο και αδελφοποιτό του Πάνο Καμμένο, που θα αναζητήσει την ελλείπουσα ποσοστιαία δημοσκοπική μονάδα, σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι σκοτεινές δυνάμεις μας ψεκάζουν. Τέλος, ικανοποιεί το σχεδιασμό της υπερδύναμης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, με πρόδηλο κρυφό αντάλλαγμα, όσο μπορούν και όσο τους παίρνει, να κάνουν τα στραβά μάτια στην φαρσοκωμωδία των προεκλογικών παροχών, τις οποίες προσεκτικά σχεδιάζει. Στέκεται όρθιος στη σκηνή, υπερβαίνει το διασυρμό της εξαπάτησης και της συλλογικής παράνοιας, έτοιμος να βγάλει από το καπέλο το λαγό και να τον κρατήσει από τα αφτιά χαμογελώντας αθώα. Άβε….

• Όταν αποκαλύπτεται το κόλπο grosso του μάγου, συνήθως ακολουθεί ο ευτελισμός. Ο μάγος φεύγει ντροπιασμένος από τη σκηνή, υπό τη γενική κατακραυγή. Ο Τσίπρας πιστεύει ότι θα τον αποφύγει. Τα μάγια του έχουν διαλυθεί πολλές φορές, χωρίς να του συμβεί κακό. Ποντάρει στη μνήμη χρυσόψαρου, που χαρακτηρίζει τους Έλληνες. Έχετε διερωτηθεί πώς το χρυσόψαρο στη γυάλα δεν πεθαίνει από ανία; Είναι γιατί διαθέτει μνήμη τριών δευτερολέπτων. Όταν ολοκληρώσει μια περιστροφή στη γυάλα, την έχει ήδη ξεχάσει. Κάθε νέα περιστροφή είναι για το χρυσόψαρο μια νέα συναρπαστική εμπειρία. Ο Τσίπρας το ξέρει πολύ καλά, γιατί η μνήμη του είναι μνήμη ελέφαντα. Ο σκληρός του δίσκος καταγράφει τα πάντα. Επιπλέον, διαθέτει αστείρευτο απόθεμα μακιαβελικού πολιτικού αμοραλισμού.

• Ο ευτελισμός, στην συγκεκριμένη περίπτωση, με τρόπο πρωτοφανή, θα μεταφερθεί από το πρόσωπό του στην καρδία της θεσμικής λειτουργίας του πολιτεύματος. Ο κανόνας της δεδηλωμένης, ο βασικός αρμός της δημοκρατίας, θα πληγεί ανεπανόρθωτα. Αποβλέπει σε μια πλειοψηφία αλά καρτ, με τους ΑΝΕΛ να δημαγωγούν ασύστολα στο κοινό των αλλοπαρμένων, να κατηγορούν την κυβέρνηση για προδοσία και ενδοτισμό και συγχρόνως να μετέχουν σε αυτή. Δεκαετίες μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής παράδοσης, θα θρυμματιστούν μέσα σε μία νύχτα. Θα μας κυβερνά μια κυβέρνηση έσχατης μειοψηφίας, με την επίπλαστη δεδηλωμένη, τόσο ακραίου καιροσκοπισμού, που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όταν η κοινοβουλευτική του δύναμη έπεσε στους εκατόν πενήντα βουλευτές, παραιτήθηκε αυθημερόν, αν και τεχνικά η κυβέρνησή του μπορούσε να αντέξει. Ο Γιώργος Παπανδρέου, παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία, πριν χάσει την δεδηλωμένη, μόνο με την υπόνοια ότι αυτό θα συμβεί. Η ευθιξία και η πολιτική εντιμότητα, είναι είδος εν ανεπαρκεία.

• Τα ξόρκια. Η Νέα Δημοκρατία ξορκίζει το κακό. Νιώθει τον κίνδυνο της μικροπολιτικής να ελλοχεύει και δείχνει αδύναμη, κάτισχνη να τον αντιμετωπίσει πολιτικά. Προσπαθεί να αποφύγει το πικρόν ποτήριον, με χλωμές, γκρινιάρικες καταγγελίες, αποφεύγοντας την ουσία. Κάπου στο βάθος φαίνεται, πως επιθυμεί διακαώς να μην βρεθεί λύση, για να αποφύγει να πάρει θέση. Ήξεις αφήξεις, μεγάλη δυσκολία μιας νέας δυναμικής και εκσυγχρονιστικής ρητορικής, εμφανής αδυναμία πολιτικής ανάλυσης.

• Η ανάστροφη μορφή των μαγικών, είναι τα ξόρκια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει αμήχανος και παγιδευμένος σε μια κομματική εσωτερικότητα, την οποία δεν φαίνεται προσώρας να μπορεί να ελέγξει. Στη Νέα Δημοκρατία τρείς συλλαλούν και δυο χορεύουν. Η μελλοντική διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, επιμένω ότι ακόμα δεν είναι βεβαία, θα εξελιχθεί δυσχερώς και θα πέσει σε σκοπέλους, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης νομίζει πως η απάντηση στα προβλήματα της χώρας είναι ο εσωκομματικός ισορροπισμός. Αν υποχωρήσει στον εθνολαϊκισμό και τις διάφορες ασύντακτες αλλά εδραίες δεξιές σειρήνες.

• Ούτε μάγια ούτε ξόρκια. Το «Κίνημα Αλλαγής» είναι ακόμα υπό διαμόρφωση. Η εσωτερική του όσμωση είναι στα σπάργανα, δεν έχει δώσει δείγμα γραφής και επομένως δεν μπορεί να κριθεί. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια πρώτα ελπιδοφόρα σημάδια, ότι θα επιδιώξει μια κουλτούρα προσέγγισης, στα σοβαρά τουλάχιστον ζητήματα, χωρίς μάγια και χωρίς ξόρκια. Ήδη, πήρε θέση ουσίας. Ξεκάθαρη. Θαρραλέα. Χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς. Χωρίς να παρασύρεται από δημοσκοπήσεις, οι οποίες καταγράφουν πλειοψηφικό ρεύμα συναισθηματικής και θυμικής προσέγγισης στο θέμα της Μακεδονίας. Κάτι είναι και αυτό.

• Η απλή λογική, η πείρα, η εσωτερική συγκυρία στα Σκόπια, η ευρύτερη διεθνής συγκυρία, αλλά πρώτα και κύρια το μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο στρατηγικό και γεωπολιτικό συμφέρον της Ελλάδας, επιβάλλουν με τρόπο γραμμικό, να αδράξουμε την τελευταία, ίσως, ιστορική ευκαιρία επίλυσης του ζητήματος της FYROM, με έντιμο και αξιοπρεπή τρόπο για όλες τις πλευρές. Όποιος, εντός της δημόσιας ζωής, δεν το βλέπει αυτό, είναι είτε βαθιά νυχτωμένος, είτε απόλυτα ιδιοτελής και καιροσκόπος. Η ματαίωση του μικροπολιτικού παιχνιδιού, που ξεδιπλώνουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι υπαρκτό αλλά δευτερεύον ζήτημα.

• Το τί συνιστά έντιμη λύση και πώς θα ματαιωθεί το μικροπολιτικό αυτό παιχνίδι, υπομονή. Η συνέχεια στο επόμενο…. Περιμένω να δω πρώτα τα συλλαλητήρια, ποιοι παππάδες θα πάνε, ποιοι φιλόδοξοι ή επίδοξοι στρατηλάτες και το κυριότερο, ποιοι βουλευτές και πόσος κόσμος.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr