Χμ…. Μητέρα, μαμά, μανούλα, μάνα, mam (δεν είναι τυχαίο που το φαγητό και η μαμά ακούν στην ίδια λέξη ). Ένας τίτλος που εκφράζει τον άνθρωπο που μας έφερε στη ζωή και στη συνέχεια αποτελούμαι για αυτόν τη ζωή του .Όντας κόρη όπως όλες φαντάζομαι έχουμε την αμέριστη εύνοια του μπαμπά… αλλά όπως και να το κάνουμε η μαμά είναι σταθερή αξία!

Δύσκολο ρόλος το να είσαι μαμά και δεν εννοώ το να φέρεις στο κόσμο ένα παιδί αλλά το να υποβάλεις τον εαυτό σου σε μία κατάσταση διαρκούς «δούναι» … θα μου πεις αυτό δεν κάνει και ο άλλος γονέας … όχι «μάνα είναι μόνο μία» όπως λέει και ο σοφός λαός. Άλλωστε όταν τρομάζουμε το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό δεν είναι το… «ωχχχ μαμαααά μουυυυυ!». Ξέρω λίγο πολύ όλοι θα έχουμε πει.. πωωωωω ελα ρε μανααα τώρα γιατί να με ζαλίσεις … αλλά αυτό το τέλειο που όταν αρρωσταίνεις σου χει έτοιμο το τσάι και τη σουπίτσα σου… αυτό που όταν φεύγεις για σπουδές, λαχταράς τα φαγητά της…. Αυτό που σου έρχεται να κλάψεις κάθε φορά που τη σκέφτεσαι που πας να τη κάνεις αγκαλιά και σου λέει έλα μεγάλωσες τώρα για αυτά… αλλά δεν σε αφήνει να φύγεις…

Και κάπως έτσι πήρα αφορμή για αυτό το άρθρο και κάπως έτσι θα ήθελα αύριο που είναι η γιορτή της να ήμουν κοντά της και να τη κάνω αγκαλιά και να της δώσω ένα τεράστιο φιλί και να της πω «Χρόνια πολλά μανούλα μου». Στη souper μαμάααααα μου! και σε όλες τις μανούλες!

* Η Ελένη Κώστα συμμέτεχει στον διαγωνισμό της Πόρτας για την Γιορτή της Μητέρας