Πολλά έχουν γραφτεί. Πολλά έχουν γράψει κι έχουμε διαβάσει και πλέον είμαστε υποψιασμένοι. Παρόλα αυτά, η εικόνα έχει τη δύναμη της. Χίλιες λέξεις μία εικόνα. Το έχετε ακούσει πολλές φορές. Αλήθεια είναι. Πρόσωπα πάνε κι έρχονται. Πρόσωπα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, ξεχνιούνται, χάνονται, και ξανά γυρίζουν.

Δεν χρειάζεται μόνο να σε αγαπά το γυαλί. Φτάνει να γίνεις ένα με αυτό. Να αφουγκραστείς και να αρπάξεις τα δώρα που σου δίνει. Και φτάνουν λίγα λεπτά για να σε αποθεώσουν. Φτάνουν λίγα λεπτά για να σε φτάσουν στην κορυφή. Να σε αγαπήσει ο κόσμος. Ο καθένας. Εγώ, εσύ, αυτός… όλοι όσοι σε παρακολουθούν, αλλά και όσοι σε αρνούνται πεισματικά. Όχι αποκλειστικά εσένα, αλλά το γυαλί. Όσοι δηλαδή, αρνούνται πεισματικά να πατήσουν το κουμπί. Η εικόνα όμως, μεταφέρεται με πολλούς τρόπους πια και μεταφέρεται γρήγορα. Η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο που δεν απαιτεί μόνο γυαλί και εικόνα. Το από «στόμα σε στόμα» πιάνει τέτοιο ρυθμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που είναι ασύλληπτο πόσο γρήγορα μεταφέρουν μία εικόνα, ένα μήνυμα.

Αυτή την εικόνα αντίκρισα κάποιο βράδυ σε κάποιο Αθηναϊκό μαγαζί. Μία εικόνα, που γρήγορα ένα τσούρμο παιδιών περίμενε να την αντικρίσει, με τα μάτια σε διαστολή. Περίμεναν να δουν τη γυναίκα, τη φωνή, το πρόσωπο που μπήκε στη ζωή τους. Και ήρθε… Και σήκωσαν το μαγαζί στον αέρα. Έτριξαν μέχρι και οι τοίχοι. Ένα τσούρμο παιδιά, να φωνάζουν, να τραγουδούν και να σηκώνουν ένα μαγαζί στον αέρα. Τόσο γαλήνια όμως… όσο κι αν αυτό που λέω είναι οξύμωρο. Με ήρεμο θόρυβο εξέφραζαν τον θαυμασμό. Άκουγαν τα τραγούδια κι ας μην ήταν σε θέση (ηλικιακά πάντα) να νιώσουν και να αισθανθούν τους στίχους, τα ακούσματα. Κι όμως, αυτή η φωνή έχει τέτοια δύναμη και καλλιέργεια που μιλάει σε αυτά τα παιδιά. Μιλάει με έναν άλλον τρόπο. Και είναι πολύ όμορφο όλο αυτό.

Μικροί και μεγάλοι, ένα αυτό το βράδυ. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους και όλοι μαζί για να ακούσουν και να τραγουδήσουν…

Αυτή είναι η εικόνα. Μόνο που αυτή η εικόνα ξεπέρασε την ίδια της την εικόνα, γιατί επάνω στο πάλκο είναι η φωνή. Μία φωνή που σε μαγνητίζει, σε ταξιδεύει και σου γδέρνει την ψυχή.

Αυτή είναι η Μελίνα. Η Μελίνα του χθες και του σήμερα. Η Μελίνα πια όλου του κόσμου. Μόνο που μία εικόνα είναι λίγη μπροστά σε αυτό που αντικρίζει κανείς από κοντά. Είναι όντως αυτό που δείχνει. Όχι η εικόνα, αλλά η Μελίνα που μιλάει με τα τραγούδια της στον καθένα που την ακούει ξεχωριστά, και όλοι μαζί- μικροί και μεγάλοι- φτιάχνουν τον ίδιο ρυθμό, τον ίδιο σκοπό, σε live απόδοση.

Αναστασία Φωκά