Δεν χρειάζεται να ταυτίζεται κάποιος πολιτικά με την ΔΗΜΑΡ, για να διατυπώσει τον φόβο ότι το ποσοστό της στις πρόσφατες εκλογές, και όλη η τρικυμία εν ποτηρίω που ενέσκυψε, (λόγω πλέον του μεγέθους της), είναι η επιτάφιος επιγραφή στο κόμμα του πολιτικού πολιτισμού στην Ελλάδα…

Τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ εκκολάφτηκαν στο θερμοκήπιο του ΚΚΕεσ., ενός κόμματος που χαρακτηριζόταν από υψηλής ηθικής και μορφωτικής στάθμης πολιτικό προσωπικό, που αρνούνταν την συνθηματολογική επανάπαυση, που δεν αρκούνταν στις έτοιμες θεωρίες και τη σιγουριά των τσιτάτων του μαρξισμού -λενινισμού, που αγωνιούσαν για την πορεία του αριστερού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο, που εμποτίζονταν με νέες ιδέες και ενημερώνονταν για τα σύγχρονα ρεύματα πολιτικής σκέψης. 

Σε αυτό το τοπίο ο Φώτης Κουβέλης και κάποιοι σύντροφοί του (περίπου το1/3 της κεντρικής Επιτροπής), ένιωσαν ασφυκτικά στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τον εμπλουτισμό του τελευταίου με τις «συνιστώσες», με «συντρόφους» δηλαδή που έλκουν την ιδεολογική τους καταγωγή από επαναστατικές θεωρίες του μεσοπολέμου – μαοϊκοί, τροτσκιστές, καταστασιακοί, κινηματικοί, «αναρχικοί» (σε εισαγωγικά η λέξη), και άλλα ιδεολογικά ρεύματα, που θεώρησαν ότι μπόλιασαν με λαϊκισμό την πολιτική σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ .

 Εκαναν έτσι το απονενοημένο διάβημα, να δημιουργήσουν τη ΔΗΜΑΡ, ένα κόμμα από το οποίο θα εξέλειπε ο λαϊκισμός των συνθημάτων, η απλοϊκότητα της πολιτικής σκέψης, και οι μάχες χαρακωμάτων (ενίοτε και προσχηματικές). Πίστευαν στην συνεννόηση, τον διάλογο, την δημιουργική σύνθεση των αντιθέσεων, την εξεύρεση λύσεων από κοινού.   

Αυτή την έννοια είχε και η συμμετοχή τους την κυβέρνηση. Ο Φώτης Κουβέλης και η ηγεσία του κόμματος είχαν λάβει εντολή από το συνέδριο να συμμετάσχουν και να συμβάλλουν, προκειμένου να βοηθήσουν να βγει η χώρα από την κρίση. Αυτό ζητούσε και ο λαός που τους ακολούθησε και τους ψήφισε, δίνοντάς τους ποσοστό πάνω από 6% -καθόλου ευκαταφρόνητο.

Ηταν την ίδια εποχή, με αυτό το σκεπτικό, που δέχτηκε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, για να ακουστεί στους δρόμους των διαδηλώσεων, από συνιστώσες του πρώην κόμματός του, το λούμπεν σύνθημα «γαμιέσαι σύντροφε Κουβέλη»!!!

 Η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση δεν ατύχησε απλώς. Μάλλον …δυστύχησε. Παρόλη την «προγραμματική συμφωνία» που είχε συνάψει με τους άλλου δύο εταίρους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ήταν ο φτωχός συγγενής τους. Οι υπουργοί της ΝΔ δεν ελάμβαναν υπόψη τους συναδέλφους τους του μικρού κόμματος. Οι υφυπουργοί ήταν σαν διακοσμητικά στοιχεία στα γραφεία τους. Όχι μόνο δεν τους προσμετρούσαν οι πολυσχήμονες υπουργοί της ΝΔ, αλλά ένιωθαν και δυσανεξία για την παρουσία τους. Οι όποιες αιτιάσεις της ΔΗΜΑΡ για την κυβερνητική πολιτική και για την ανυπαρξία της δικής της παρέμβασης, διοχετεύονταν στα ΜΜΕ ως ανικανότητα, ιδιομορφία, απειρία  ή δυστροπία των συγκεκριμένων ΔΗΜΑΡιτών υπουργών και υφυπουργών.

Η Λυδία Λίθος ήταν το κλείσιμο ΕΡΤ. Ο Φώτης Κουβέλης θεώρησε για μια ακόμη φορά ότι απαξιώθηκε με την ξαφνική απόφαση, το ποτήρι ξεχείλισε και έκανε το δραστικό βήμα εξόδου. Ο κόσμος που τον είχε ψηφίσει σοκαρίστηκε. Του είχε δώσει εντολή να συμμετάσχει για να βγει η χώρα από το χάος και αυτός παρέβλεψε την εντολή! Ετσι η ΔΗΜΑΡ άρχισε να φυλλορροεί εντόνως.

Σημείωση : (Εδώ υπεισέρχεται η υποκειμενική γνώμη του γράφοντος, που μπορεί και να λανθάνει): Εάν την επόμενη της αποχώρησης ο κ. Κουβέλης είχε δώσει συνέντευξη τύπου, ώστε να αιτιολογήσει την αποχώρησή του, να απαριθμήσει σε πόσα και ποια θέματα η γνώμη του δεν ελήφθη υπόψιν, σε πόσα και ποια θέματα οι προτάσεις του πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων, πόσα και ποια νομοσχέδια το επιτελείο του τα έμαθε από τα Μέσα Ενημέρωσης, ίσως η ύπαρξη του κόμματος να είχε διασωθεί. Αλλά τμήμα του επιτελείου, πολιτικού και επικοινωνιακού, περί άλλων ετύρβαζε! Ειχε αρχίσει να φυτρώνει η «Ελιά»…

Ο κόσμος της Ανανεωτικής Αριστεράς, αλλά και το σύνολο του λαού, θεώρησε ότι η ΔΗΜΑΡ έφυγε υπερασπιζόμενη τους – κατά τον αστικό μύθο – καλοπληρωμένους τεμπέληδες της ΕΡΤ», κάτι που είναι και μονομερές ως αιτία φυγής –όπως αναληθής είναι και η ύβρις κατά των εργαζόμενων  της ΕΡΤ.

Οι εντυπώσεις περί ΕΡΤ δημιουργήθηκαν από  σκόπιμα διοχετευμένες λίστες αμοιβών κάποιων δημοσιογράφων εξωτερικών συνεργατών της, οι οποίοι, ιδιαίτερα επί Ρουσόπουλου, είδαν τον κορβανά της Δημόσιας Τηλεόρασης να ανοίγει και να τους παρέχει ηγεμονικές αμοιβές! Αυτό όμως αφορούσε ανθρώπους εξωτερικούς συνεργάτες, και μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Καμιά σχέση δεν είχαν με το δημοσιογραφικό προσωπικό των ειδήσεων της ΕΡΤ, που δούλευε σκληρά, χωρίς ωράρια (σ.σ. έτσι δουλεύουν οι δημοσιογράφοι), και ελάμβανε μισθούς κακοπληρωμένου δημοσίου υπαλλήλου!

Πλέον ο κύβος ερρίφθη, η ΔΗΜΑΡ μπήκε σε κατάσταση περιδίνησης, τα λυμφατικά ποσοστά που έλαβε στις εκλογές, δεν παρέχουν πολλές ελπίδες ανάκαμψης. Οι πολιτικές της θέσεις μπορεί να μην λείψουν, αλλά σίγουρα ο πολιτικός πολιτισμός της αφήνει κενό.  Φαίνεται προσώρας να τον αναπληρώνει το Ποτάμι, αλλά είναι νωρίς για να αποφανθεί κανείς…

Γιάννης Σιδέρης