Τζίνα Δαβιλά

Το αρχικό σχέδιο του iPorta.gr, όπως το είχε σχεδιάσει σε  χαρτί, η Έλενα Παντελαίου τέτοιες μέρες πριν από 3 χρόνια, στη Θεσσαλονίκη.

Η προσαρμογή σε ηλεκτρονική μορφή έγινε από τον Κωστή Α. Μακρή

Ο μήνας που πέρασε (Φεβρουάριος):

Η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους για να τους μπλοκάρει διαμαρτυρόμενη για τα πάντα.

Το προσφυγικό αποτελεί το μέγα ζήτημα της Ευρώπης.

Η Κυβέρνηση δεν αποτελεί αξιόπιστο συνομιλητή των Ευρωπαίων, αλλά και σύμμαχο των ελλήνων πολιτών πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (βλέπε Νίκο Κοτζιά, Υπουργό Εξωτερικών δηλαδή, που ορθώνει ανάστημα ρίχνοντας «πόρτα» στην Υπουργό της Αυστρίας).

Το ΠΟΤΑΜΙ φαίνεται να γλιτώνει τη διχοτόμηση με την εκ νέου παραχώρηση χρεών Προέδρου στον Σταύρο Θεοδωράκη με 88,11% των ψήφων (δίκαιο, καθώς ο άνθρωπος παράτησε εξαιρετική επαγγελματική παρουσία για την Πολιτική), ενώ διαφαίνεται και η συνεργασία του με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ίσως και Κίνημα Σοσιαλιστών (πρέπει να σωθεί με πολιτικούς όρους πια η παρουσία του ΠΟΤΑΜΙΟΥ στο Κοινοβούλιο).

Η Ελλάδα θρήνησε τον Παντελή Παντελίδη. Κι αν αυτό σου φαίνεται περίεργο και το επικρίνεις, να σου θυμίσω ότι όποιος απευθύνθηκε στο συναίσθημα με την ψυχή του άγγιξε και τις πιο πετρώδεις ψυχές, γιατί αυτό που μετριέται κάθε φορά είναι η ψυχούλα που καταθέτεις σε κάτι ή σε κάποιον. Και ο Παντελής τα έδωσε όλα (να θυμηθούμε και την Δεσποινούλα τη Βανδή με κείνο το καψουροτράγουδο που χτυπούσε κόκκινο).

Πριν από ένα μόλις αιώνα, το 1923, οι Έλληνες ήταν πρόσφυγες στη Συρία κατά την ανταλλαγή πληθυσμών και βάσει Συνθήκης της Λοζάνης.

64.000 άνθρωποι πήγαν στη Συρία δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα και αναγκάζοντας τον πρόεδρο των Ελλήνων στο Χαλέπι, στις 31 Μαΐου του 1923, να στείλει τηλεγράφημα στον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας ζητώντας να μην έρθουν άλλοι στην πόλη, γιατί δεν μπορούσαν να τους συντηρήσουν.

Μέχρι χθες η Συρία είχε ψυχή και υπερηφανευόταν να συστήνεται ως γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, όπως μας έχει γράψει η Καρχιλάκη. Σήμερα περισσότεροι από 12.000.000 άνθρωποι φορτώνουν τα όνειρά τους σε ένα φουσκωτό που πλέει στο Αιγαίο. Και μένουν, αν φτάσουν ζωντανοί, στην Ελλάδα χωρίς να θέλουν αυτό.

Ο θαυμάσιος Leonardo Di Caprio πήρε το πρώτο του Oscar.

Α… κάτι σημαντικό για μένα, όχι για σένα: ο Πλούτο μου συμπλήρωσε τα έξι του χρόνια. Άρχοντας κανονικός. Από δυόμιση μηνών κοντά μου… πώς να μην το αγαπάω; Τον εμπιστεύομαι … δεν θα με προδώσει. Άσε που με πιάνει στον αέρα. Ποιος λέει ότι με τα λόγια επικοινωνούμε…

Ο μήνας που ήρθε (Μάρτιος):

Ξεκινώ με ερωτήματα:

Αφού μπορώ να δίνω τη χαρά, γιατί να δίνω πόνο;

Ποιος έχει δικαίωμα να παίζει με το συναίσθημά μου/σου/του .. κοκ;

Αφού δεν αγκάλιασες τον εαυτό σου, πώς περιμένεις να σε αγκαλιάσουν οι άλλοι;

Γίνεται ο γλάρος βάτραχος, μάτια μου;

Ακόμα διαπράττεις ύβρη προς τον εαυτό σου; Ως και το φως μας είναι δανεικό και συ σε εκθέτεις;

Επειδή τα παραπάνω θα τα απαντήσεις στον εαυτό σου, δεν μου χρωστάς κάτι τέτοιο, πάμε στο δεδομένο.

Πάρε μολύβι και χαρτί και κράτησε δυο ημερομηνίες.

Για τον Απρίλη και τον Μάη.

23 Απριλίου και 21 Μαΐου 2016.

Τον Απρίλιο θα κάνουμε την πρώτη παρουσίαση του περιοδικού μας του iPorta.gr στη Ρόδο, στο Επιμελητήριο Δωδεκανήσου και τον Μάιο τη δεύτερη στην Αθήνα, στο Faust-Bar-Theatre, στο Μοναστηράκι, Καλαμιώτου και Αθηναΐδος 12. Χώρος πολυαγαπημένος, οικείος, άλλης εποχής, στην καρδιά της Αθήνας και στην καρδιά των δικών μου παιδικών και εφηβικών αναμνήσεων.

Στο χώρο που δημιούργησαν με αγάπη – και φαίνεται – ο Αλέκος Συσσοβίτης και ο συνέταιρός του, ο Αντώνης Περιστεράκος.

Ραντεβού για να γνωριστούμε από κοντά τότε. Είτε σε μια από τις δυο, είτε και στις δύο συναντήσεις μας.

Το’χουμε ανάγκη να το κάνουμε για να σ’ευχαριστήσουμε και το ευχαριστηθούμε.

Σχεδόν τρία χρόνια τώρα τα λέμε καθημερινά, διαδικτυακά, με υγιές πείσμα και άδολη αγάπη σε αυτό που ξεκινήσαμε τον Απρίλιο του 2013 μια ομάδα ρομαντικών-ρεαλιστών λέγοντας: «Ξεκινάμε κι όπου βγει… Ποιον θα φοβίσει μια Πόρτα Ανοιχτή;».

Η συνταγή μας απλή: η αλήθεια μας, τόση όση άντεχε ο καθένας μας κάθε φορά. Μπορεί να κρύβουμε μικρότερο ή μεγαλύτερο τμήμα της, αλλά αυτό που λέμε δεν είναι ψέμα.

Είναι κι εκείνο το ερώτημα που σου έθεσα πιο πάνω: Ποιος έχει δικαίωμα να παίξει με το συναίσθημα; Εμείς εδώ σεβόμαστε και προστατεύουμε το συναίσθημα, ό,τι νοιώθεις. Γιατί το άλλο είναι ύβρις προς τους εαυτούς μας πρώτα και μετά προς εσένα.

Και ενώ αυξάνει τις μετοχές, δεν φορολογείται.

Τελεία και παύλα.

Καλότυχο και ευλογημένο μήνα, αγαπημένη και αγαπημένε μου.

Ναι σε σένα το λέω…

Και δεν το παίρνω πίσω.

Για να με διαβάζεις… κάτι κοινό θα έχουμε.

Υγ: Για τον Μάρτιο μας προσκαλεί ο Κωστής Α. Μακρής, την Πέμπτη 3 του μήνα και στις 7μμ, στο Βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ στην Ακαδημίας… Για να γεμίσουμε Ενθαρρύνια… λίγο το’χεις;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr