Μαρίνα-Μαρία Βασιλείου

Εγώ τώρα θα έπρεπε να διαβάζω αρχαίο θέατρο. Αλλά δεν διαβάζω γιατί είμαι τεμπέλα και φυγόπονη και γιατί πρέπει να αρχίσω να αναρωτιέμαι μέχρι και γιατί ο άρχοντας Πλούτο σκυλάκος μου γεννήθηκε ζαχαρί, όπως και όλα τα αδερφάκια του, μοιάζοντας στην μαμά του, ενώ ο μπαμπάς του είχε το επικρατέστερο χρώμα μαύρο.

Ή ίσως γιατί για να φέρω κοντά μου το λευκό, πρέπει να μπω στο μαύρο. Όλοι μας δηλαδή. Να αφήνουμε ανεξέλεγκτο το θυμικό, ανεμπόδιστα τα συναισθήματα- ακόμη και αν λένε παλαβομάρες.

«Είναι φορές που δεν ξέρω γιατί κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί».

Πού πάει έρωτας όταν πεθαίνει; Πεθαίνει, κοιμάται, θάβεται γιατί επιβάλλεται αλλά βράζει αιώνια;

Μετεξελίσσεται, γίνεται αγάπη. Δεκτό.

Μετεξελίσσεται, γίνεται αγάπη, ξαναγίνεται έρωτας. Και μετά;

Και μετά έρχεται ο επόμενος. Τον ονομάζεις έρωτα; Η Μαλβίνα έλεγε, ότι ο έρωτας είναι ένας μεσα σε χίλιες δυο αγάπες. Μπορείς να τον αναγνωρίσεις και να μιλάς ώρες για εκείνον.

Τον ονομάζεις έρωτα έστω. Δυνατότερο, ουσιαστικότερο, χλιαρότερο, ποιοτικότερο, σταθερότερο, ζωντανότερο; Και η προηγούμενη αγάπη από τον έρωτα τι γίνεται; Θάβεται; Ζει παρέα με την νέα αγάπη απλά κάπου καταχωνιασμένη και σκουριασμένη; Αγαπάς ακόμα τον παλιό σου έρωτα;

Στην ιδανική περίπτωση που είναι ένας έρωτας δημιουργικός, που σε βοηθά να θυμάσαι τον εντελεχή σου σκοπό άνθρωπε (άνω +θρωσκω), βαθύς και πνευματικός όσο και αισθαντικά σωματικός, τον θυμάσαι.

Και αν δεν είναι; Άν είναι ένας έρωτας της μιζέριας, της υστεροβουλίας και της ιδιοτέλειας; Ένας έρωτας ξεπουλημένος βιαστικός και ανώριμος, ένα κακέκτυπο, ένα απείκασμα που προσβάλλει την αξία του έρωτα; Εκείνου του ιδανικού έρωτα που μπορείς να τον κοιτάς ώρες στα μάτια και να νιώθεις άξιος που τον γνώρισες. Τότε πού τον τοποθετείς; Τι θέση έχει στην ζωή σου; Τον σκοτώνεις; Και μπορεί να πεθάνει; Τον θάβεις; Μπορείς να τον θάψεις; Μπορεί να συνυπάρξουν μαζί οι δύο αγάπες;

Ίσως πρέπει να τον πενθήσεις, να κλάψεις για το κομμάτι σου που έχασες και που καταδικασμένος, θα παραδοθείς ακρωτηριασμένος, στην επόμενη αγάπη. Ισως πάλι η νέα σου δώσει τα χαμένα σου κομμάτια. Ίσως πάλι και όχι…