Φωτογραφία: Άρης Μεσσήνης

Αυτό που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν οι εταίροι μας οι ευρωπαίοι – και θα πρέπει να τους το δώσουμε να το καταλάβουν – είναι ότι το πρόβλημα των προσφύγων από τη στιγμή που θα βρεθούν στη θάλασσα, αποκτά άλλη διάσταση.

Για λόγους και πρακτικούς και ανθρωπιστικούς.

Για πρακτικούς, διότι ένα πλεούμενο που αρνείται να γυρίσει πίσω ή το βυθίζεις ή το συλλαμβάνεις.

Συνεπώς, είτε το συλλάβουμε εμείς, είτε μια ευρωπαϊκή δύναμη, είτε μια ελληνοτουρκική συνεργασία, είναι ένα και το αυτό.

(Αν και ακούστηκαν κάποιες ”ευρωπαϊκές” φωνές να αναχαιτίζονται τα σκάφη. Δηλαδή τι; Να τα βυθίζουμε;)

Τόσος όγκος ανθρώπων κάπου θα πρέπει να διοχετευθεί.

Η Ευρώπη του διαφωτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπροστά σ’ αυτή την ευθύνη της ιστορίας της, τρέμει σαν φοβισμένο σκυλί και προσπαθεί να φορτώσει το πρόβλημα στην Ελλάδα, προτείνοντας απαράδεκτες λύσεις με επίκεντρο τα λεφτά και τους αριθμούς.

Για ανθρωπιστικούς και λόγους στοιχειώδους ναυτοσύνης, έναν ναυαγό τον σώζεις ακόμη και αν είναι ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου.

Τόσο απλό για να είναι κατανοητό.

Θεωρώ αδιανόητο να σταματήσουμε εμείς οι Έλληνες να υποθάλπουμε κατατρεγμένους, είτε ως πολίτες, είτε ως εντεταλμένες υπηρεσίες.

Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε ό,τι και αν λένε οι νόμοι,όσα και αν αποφασιστούν σε ακριβά γραφεία και αναπαυτικές πολυθρόνες.

Όσο ψυχολογικό βάρος και αν μας προκαλεί.Ο καθένας κρίνεται από την ιστορία που γράφει.

Το γεγονός ότι στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται φαίνονται μόνο άντρες και ελάχιστες γυναίκες και παιδιά, αν ανάμεσα τους υπάρχουν τζιχαντιστές ή όχι, τα τυπικά προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν και ό,τι άλλο γράφεται και ακούγεται, είναι τριτεύοντα.

Το πρώτο είναι να σταματήσει το μακελειό στη Συρία ώστε οι άνθρωποι αυτοί να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Το δεύτερο να λυθεί το πρόβλημα στις όμορες χώρες υποδοχής.

Το δυστύχημα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια Τουρκία, που με τον γνωστό τρόπο που διαπραγματεύεται ακόμη και τέτοια θέματα, είναι τελείως αναξιόπιστη.

Η θάλασσα ξεβράζει στις ακτές της μωρά και ο Ερντογάν διαπραγματευόταν σκληρά (sic) με την Μέρκελ καθισμένοι σε χρυσούς θρόνους.

Άι sicτηρ

Υ.Γ. Όλοι όσοι θορυβούνται επειδή μεγάλο ποσοστό προσφύγων είναι άνδρες,δεν σκέφτονται το αυτονόητο.

Ένας οικογενειάρχης, σε τέτοιες ακραίες συνθήκες, εξασφαλίσει την οικογένειά του σε όσο το δυνατόν  ασφαλέστερο μέρος, φεύγει μόνος του αναζητώντας σωτηρία.

Ειδικά όταν έχει μπροστά του θάλασσα και επερχόμενο χειμώνα.

Μόλις την βρει ξανασμίγει την οικογένειά του.Προσωπικά αυτό θα έκανα.

Όλες οι υπόλοιπες σκέψεις είναι παρά φύση και υστερίες.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  
The article expresses the views of the author
iPorta.gr