Μπορεί εδώ να έχουμε παγετό και ….εκλογές,όμως η Ευρωζώνη “παγώνει” επικίνδυνα. Στις τηλεοράσεις και στα καθεστωτικά ΜΜΕ των Αθηνών, πρώτη είδηση εδώ και 3 μέρες είναι η σύλληψη του Ξηρού. Ουδείς ασχολείται με το μείζον: το ευρώ υποχώρησε στο 1,1860 σε σχέση με το δολάριο, χαμηλό 9 ετών . Για όσους δεν καταλαβαίνουν τί σημαίνει αυτό, ας το πούμε απλά.Τέτοια εποχή πέρυσι ένας αμερικανός τουρίστας έδινε περιπου 1380 δολλάρια για να πάρει 1000 ευρώ, ενώ σήμερα θα δώσει 1180 δολλάρια.Κερδίζει 200 δολάρια δηλαδή( άρα αυτό είναι καλό για τον τουρισμό μας).Εισαγωγές και εξαγωγές, έχουν επίσης ανάλογα κέρδη και ζημίες που σχετίζονται φυσικά με τα προιόντα παραγωγής, τις αγορές όπου διατίθενται και φυσικά το νόμισμα συναλλαγών.

Αλλά ας δούμε και ένα άλλο μέγεθος που πρέπει να εξεταστεί αφού επηρεάζει σημαντικά το κόστος των πρώτων υλών, τα ενεργειακά αγαθά και όχι μόνο: μιλάμε για το πετρέλαιο, το οποίο έπεσε κάτω απο τα 52 δολάρια το βαρέλι, σε χαμηλό 6 ετών.Και όλα αυτά, την στιγμή που οι μετοχές τρελάθηκαν! Ο Dow Jones στην Ν.Υόρκη παλινδρομεί εδώ και εβδομάδες μεταξύ 17,500 και 18,000 μονάδων(ιστορικά υψηλά).

Όποιος πιστεύει στην “αλήθεια” των τιμών, αγνοεί τον μηχανισμό αταξίας στις αγορές. Γιατί αυτός ακριβώς ο μηχανισμός, αυτή η χαώδης εκδοχή της ταλάντωσης σε δείκτες χρηματιστηρίων και αξιών, είναι το καλά κρυμμένο μυστικό της διεθνούς οικονομίας. Ποιός Τσίπρας, ποιός Σαμαράς, ποιός Παπανδρέου! Κοινωνίες όπως η ελληνική άγονται και φέρονται απο τα πληκτρολόγια σε Λονδίνο, Ν.Υόρκη, Σανγκάη (δηλαδή απο τις εντολές των ισχυρών παιχτών στις αγορές).

Ο νομπελίστας Joseph Stiglitz (σημ: σύμβουλος του ΓΑΠ το 2010…) μας δίδαξε την ασύμμετρη πληροφόρηση. Ελάχιστοι κατανοούν την αξία αυτής της θεωρίας που ανατρέπει την παλιότερη θεωρία των αποτελεσματικών αγορών ( επίσης απο νομπελίστα, τον Eugene Fama). Και προφανώς η ασύμμετρη πληροφόρηση δεν έχει σχέση μόνο με ενδεχόμενα…plans b κομμάτων πριν απο εκλογές, αλλά και με στρατηγικές κερδοσκοπίας σε dealing rooms. Άραγε, ποιός πιστεύει σήμερα αυτές τις αγορές; Και ποιός τις φοβάται περισσότερο ή λιγότερο συγκριτικά με τους υπερεθνικούς “θεματοφύλακες”
που μας δάνεισαν για να σωθούμε απο τα χρέη; (αλλά τελικά μας χρέωσαν περισσότερο;).

Tο βαθύτερο δίλημμα των φετινών εκλογών σε Ελλάδα (και μετά σε Αγγλία, Ισπανία ) είναι αυτό ακριβώς! Δημοσιονομική πειθαρχία απο ΔΝΤ και ΕΕ ή υψηλά επιτόκια στα κρατικά ομόλογα απο τις αγορές; Αυτή την ανάλυση κόστους οφέλους είναι που ουδείς πολιτικός εξηγεί αναλυτικά (εσκεμμένα βεβαίως) στους ευρωπαίους πολίτες, αφήνοντας χώρο είτε σε ριζοσπαστικά αριστερά προγράμματα κομμάτων που έχουν ανακρίβειες και επαναστατική ρητορική (ΣΥΡΙΖΑ, Podemos), είτε σε ακροδεξιά εθνικιστά κόμματα (της Λεπέν στην Γαλλία, Φάρατζ στην Αγγλία). Η φαινομενική ταύτιση θέσεων και προγραμμάτων απο ακροδεξιούς και ριζοσπάστες αριστερούς στην Ευρώπη, μπορεί να αφυπνίσει τους “δαίμονες” που καιροφυλακτούν και πάντα εμφανίζονται στην αστάθεια (στις αγορές αναφέρομαι φυσικά). Μπορούν άραγε οι κοινωνίες να ξεκαθαρίσουν κάπως αυτά τα θέματα με τις ψήφους τους στις κάλπες;

Ηλίας Καραβόλιας