Πρόσωπα - Αφιερώματα

Ποιος φοβάται τις Μαύρες Γάτες;, του Ευγένιου Τριβιζά

Spread the love

* Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι εγκληματολόγος, συγγραφέας και παραμυθάς! Πρόσφατα το ηλεκτρονικό βιβλίο του «Little Emily» («Το Κοτσάνι του Πετροκέρασου») κέρδισε σύμφωνα με το «FILOITEXNISFILOSOFIAS.COM» το βραβείο καλύτερου διαδραστικού βιβλίου της χρονιάς για παιδιά προσχολικής ηλικίας στα Kidscreenawards υπερτερώντας της συμμετοχής της Disney.

trivizas5.jpg

Την εποχή που έγραψα την «Τελευταία Μαύρη Γάτα», με απασχολούσε ως εγκληματολόγο το θέμα των στερεοτύπων του καλού και του κακού. Σε πολλά βιβλία μου για παιδιά, όπως «Τα τρία μικρά λυκάκια», αμφισβητώ ή ανατρέπω αυτά τα στερεότυπα.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες ιδιαίτερα τον Μεσαίωνα. Την περίοδο εκείνη οι πληθυσμοί της Ευρώπης πίστευαν ότι οι μαύρες γάτες είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Το 1233 ο Πάπας Γρηγόριος ο Ένατος είχε εκδώσει μια παπική διακήρυξη (VOX IN RAMA) στην οποία κατηγορούσε τις γάτες ότι υπηρετούν τον πρίγκιπα του σκότους και το 1484 ο Πάπας Ινοκέντιος ο Όγδοος σε μια εγκύκλιο (SUMMIS DESIDERANTES) όριζε ότι οι μάγισσες πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις γάτες τους. Οι φοβεροί αυτοί διωγμοί συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες βασανίστηκαν με ανατριχιαστικούς τρόπους, κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, τεμαχίστηκαν και κάηκαν ζωντανές, σε σημείο που το είδος σχεδόν εξαφανίστηκε από την Ευρώπη.

Δυστυχώς όμως η δεισιδαιμονία, η μεροληψία, η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες. Πολλές ακόμα ομάδες, φυλές και εθνότητες έχουν υποστεί αμείλικτους διωγμούς, κατατρεγμούς και μαρτύρια. Όταν ένα πρόσωπο, μια χώρα, ένας πληθυσμός, μια φυλή ή μια εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το καλό και ο αντίπαλός του το κακό, τότε ανοίγει ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα, για κάθε λογής απανθρωπιά κι αυτό πρέπει με κάθε θυσία να το αποφύγουμε. Και για να το αποφύγουμε πρέπει να ξεκινήσουμε από νωρίς.

Με ρωτούν συχνά τι θεωρώ σημαντικότερο από αυτά που γράφω: τις εγκληματολογικές μελέτες και τα συγγράμματα ή τα παιδικά βιβλία. To δεύτερο, απαντώ, και αυτό επειδή είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι ενήλικες. Μπορεί όμως να διαμορφώσει σωστά τον τρόπο που προσλαμβάνουν αυτά τα θέματα τα παιδιά. Τα πρώτα μας αναγνώσματα μάς αγγίζουν βαθύτερα, μας επηρεάζουν δραστικότερα και μας συνοδεύουν πολλές φορές σε όλη μας τη ζωή.

Η σημαντικότερη για μένα αναφορά σε κριτικές που γράφτηκαν διεθνώς για την «Τελευταία Μαύρη Γάτα» είναι εκείνη του «Times Educational Supplement» με τίτλο «Time to think» που συνιστά το βιβλίο ως κατάλληλη εισαγωγή για τα παιδιά του δημοτικού στα θέματα της γενοκτονίας.

Αυτό ελπίζω να αποδειχθεί και το έργο. Εμβόλιο κατά της προκατάληψης. Εμβόλιο κατά του ρατσισμού. Εμβόλιο κατά της γενοκτονίας.

Πιστεύω ότι η θεατρική απόδοση της «Τελευταίας Μαύρης Γάτας» από μια ομάδα εμπνευσμένων, ενθουσιωδών και ταλαντούχων συντελεστών, όχι μόνο θα ψυχαγωγήσει και θα συναρπάσει αλλά θα συγκινήσει, θα εμπνεύσει, θα ευαισθητοποιήσει και μπολιάζοντας τις σκέψεις των παιδιών θα συμβάλει ίσως στο να αποτραπούν ενδεχόμενα μελλοντικά δεινά.


Σχετικά με την βράβευση δηλώνει ΣΤΑ ΝΕΑ: 

«Ακόμα και κολοσσοί με ασυναγώνιστα τεχνολογικά και πάσης φύσεως μέσα μπορεί να μην καταφέρουν να κατατρoπώσουν ένα κοτσάνι πετροκέρασου» δήλωσε για τη νίκη του ο Ευγένιος Τριβιζάς 

Πρόκειται για τον σημαντικότερo φορέα βράβευσης παιδικού τηλεοπτικού και διαδικτυακoύ περιεχομένου στις ΗΠΑ. Το βραβείο διεκδίκησαν επίσης η Disney με το «Story Central» και η Play Date Digital με το «My Little Pony». «Ακόμα και κολοσσοί με ασυναγώνιστα τεχνολογικά και πάσης φύσεως μέσα μπορεί να μην καταφέρουν να κατατρoπώσουν ένα κοτσάνι πετροκέρασου» δήλωσε για τη νίκη του ο Ευγένιος Τριβιζάς στα Νέα.

«Έχω πει συχνά ότι πηγή έμπνευσής μου είναι ακόμα και τα πιο ασήμαντα αντικείμενα, αντικείμενα που περνάνε πολλές φορές απαρατήρητα, όπως ένα καλαμάκι πορτοκαλάδας, ένα ξυλάκι παγωτού, ένα χρυσόχαρτο από σοκολατάκι, ένα καμένο σπίρτο ή ένα κοτσάνι πετροκέρασου. Από ένα κοτσάνι πετροκέρασου ξεκίνησε η ιστορία που βραβεύτηκε στo Μαϊάμι σε συνδυασμό με μια ανάμνηση του καλού μου φίλου ζωγράφου Αλέξη Κυριτσόπουλου. Η ιστορία δείχνει ότι ένα κοτσάνι πετροκέρασου είναι αρκετό για να δημιουργήσει πάλι κανείς έναν εξαφανισμένο πλανήτη» είπε ο συγγραφέας στην εφημερίδα.

«Το κοτσάνι του Πετροκέρασου» πραγματεύεται την ιστορία του μαγικού Πλανήτη των Χρωμάτων, τον οποίο έχει ζωγραφίσει εξολοκλήρου ο Αλέξης Πτωτιστής για την κόρη του Ζωή. Οι δυο τους εξάλλου είναι οι μοναδικοί κάτοικοί του. Δυστυχώς, η ευτυχία του πλανήτη απειλείται από καταχθόνιους εχθρούς που προσπαθούν να τον καταστρέψουν με βόμβες από γομολάστιχα. Το κακό όμως δεν θα μπορέσει να νικήσει και η ζωή θα γεννηθεί ξανά από την αρχή…χάρη σε ένα κοτσάνι πετροκέρασου. Μία απολαυστική ιστορία που προβάλλει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα και εξυμνεί τη στοργή και τη φροντίδα, περνώντας ένα δυνατό μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας.

SHARE
RELATED POSTS
Ωριμότητα, γνώση και ταλέντο γίνονται ένα στα απίθανα δάχτυλα του Mark Knopfler
Ευχές στο Υπερπέραν, της Τζίνας Δαβιλά
Ελπίδα Ατσίδη: “Με τον Φώτη Χατζηδιάκο για χρηστή ανθρωποκεντρική διοίκηση”

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.