Μαθαίνουμε ότι ο ναζιστής εγκληματίας Μπρέιβικ της Νορβηγίας, προσέφυγε στη δικαιοσύνη της χώρας του, ζητώντας να μη καταπατώνται τα δικαιώματά του,ως ανθρώπου,στις φυλακές όπου εκτίει την ποινή του.

Αυτή είναι η Ευρώπη.

Σκίζει τα ρούχα της και σκίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Των δικών της πολιτών. Των δικών της παιδιών.

Για τα υπόλοιπα παιδιά του κόσμου, η Ευρώπη δεν βρίσκει πουθενά ντροπή. Δεν ξέρω αν ψάχνει καν.

Για τα εκατοντάδες παιδιά που πνίγηκαν-και συνεχίζουν να πνίγονται-στη Μεσόγειο και για τα 10.000 (δέκα χιλιάδες ολογράφως) που υπολογίζει η Europol ότι χάθηκαν και αγνοούνται στα πολιτισμένα χώματά της ούτε φωνή, ούτε έστω ένας ψίθυρος από κάποιον επίσημο ή ανεπίσημο θεσμό ή φορέα.

Χάθηκαν 10.000 παιδιά σε δύο χρόνια και δεν κοκκινίζει κανείς.Ούτε μια συγγνώμη για τα μόνα αθώα θύματα αυτής της φρικαλεότητας που ζούμε στις μέρες μας.

Μόνο θλίψη μπορεί να αισθάνεται κάποιος για αυτή την κατάντια.

Όχι επειδή χάθηκε η ντροπή,που αν βρεθεί μπορεί να είναι και υποκριτική, αλλά αν συνεχίζει να αντιμετωπίζει το προσφυγικό με στυγνό αμοραλισμό,κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών για τους πρόσφυγες, το οριστικό της τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Την Ευρώπη που ξέραμε ή ονειρευόμασταν, ξεχάστε την.

Αφιερωμένο με ένα δάκρυ. Πριν στερέψει κι’ αυτό.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr