Αλέξανδρος Μπέμπη

Εδώ και ενάμιση μήνα, σοβαροί επαγγελματικοί λόγοι με απομάκρυναν από το www.iporta.gr και από τα γενικότερα δρώμενα.

Ελάχιστος έως ανύπαρκτος είναι ο ελεύθερος χρόνος μου και δεν μαθαίνω τι γίνεται ”στον έξω κόσμο”.

Συνεπώς δεν μπορώ και να σχολιάσω. Ίσως έτσι να είναι και καλύτερα…

Όλο αυτό το διάστημα δεν ξεκολλά από τα χείλη και το μυαλό μου, ένα από τα αριστουργήματα των BEATLES, που σημάδεψαν τη ζωή μου από τότε που το πρωτοάκουσα.

Αναφέρομαι στο ”With A Little Help From My Friends”.

Ό,τι να πει κανείς για τον άνθρωπο, για την προσωπικότητα του John Lennon είναι λίγο.

Για την μουσική του όμως ιδιοφυΐα-δίδυμο με τον Paul McCartney-μπορούμε να πούμε πολλά.

Έχει καταταγεί ανάμεσα στους κορυφαίους τραγουδοποιούς όλων των εποχών.

Το τραγούδι αυτό μου κόλλησε, διότι όταν βρίσκομαι κάτω από πιεστικές συνθήκες, όπως τώρα, οι καλοί φίλοι είναι το στήριγμά μου.

Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος.

Το έφερε η συγκυρία,  η επιχείρηση που απασχολούμαι να είναι πολύ κοντά στο στρατόπεδο που υπηρέτησα, το πάλαι ποτέ, για 11 μήνες τη θητεία μου.

Ήμουν σε απογευματινή σκοπιά όταν από το, παράνομο τότε, τρανζιστοράκι πληροφορήθηκα συγκλονισμένος την δολοφονία του Lennon.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πετάξω το όπλο και να πηδήξω τα σύρματα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Αν ήμουν 20 χρονών ίσως και να το έκανα.

Δεν το έκανα ”κατόπιν ωρίμου σκέψεως”. Ήμουν ήδη στα 26 και μια νεοσύστατη επιχείρηση περίμενε την απόλυσή μου από τον στρατό.

Δεν συλλογάται λεύτερα όποιος συλλογάται ώριμα…

Η μόνη αντίδραση αγανάκτησης-ή δειλίας αν θέλετε-ήταν να βγάλω το ρολόι μου και να το πετάξω στα χωράφια.

Έκτοτε δεν ξαναφόρεσα ρολόι…

Το εν λόγω τραγούδι, γνώρισε πολλές διασκευές και ερμηνείες από πολλούς καλλιτέχνες, με πιο γνωστή αυτή του Joe Cocker στο φεστιβάλ του Woodstock.

Η αρχική όμως ερμηνεία, εκεί όπου ο δημιουργός έβαλε την ψυχή του, είναι η συγκλονιστική.

Το τραγούδι θυμίζει τραγουδάκι σε σχολική εκδρομή και δεν είναι τυχαίο που ο Lennon έβαλε για πρώτη φωνή τον Ringo Starr. Τον πιο εύθυμο της παρέας.

Αυτήν ακριβώς την εικόνα και τη διάθεση ήθελε να αποδώσει.

Το αλέγκρο τέμπο του ανθρώπου που βγαίνει από το σπίτι του ευτυχισμένος, χαρούμενος, με χοροπηδηχτό βηματισμό, που όσο μακρυά και να κοιτάξει,
βλέπει παντού μόνο φίλους. Η ανησυχία είναι άγνωστη για αυτόν κατάσταση.

Την παιδικότητα, την καθάρια σκέψη ότι δεν υπάρχουν εχθροί.  Όπου και να κοιτάξει θα υπάρχουν μόνο φίλοι να δώσουν και να πάρουν με αυτονόητη ανιδιοτέλεια.

Με πρόσωπο λαμπερό σαν ήλιο που δεν το σκιάζουν σύννεφα, διότι δεν υπάρχουν σύννεφα. Εκεί που η ελευθερία εκπορεύεται από την παρθένα σκέψη.

Δεν υπάρχει γαμημένη-ώριμη για τους περισσότερους-σκέψη που εκπορνεύει τη ζωή.

Που δεν υφίσταται λόγος να οργιστεί, να διαμαρτυρηθεί, να παραπονεθεί.Η βεβαιότητα πως ό,τι άλλο υπάρχει είναι παρείσακτο, δεν αφορά στον άνθρωπο.

Ξένο σώμα.

Κάτι που-λάθος κατά τη γνώμη μου-έκανε ο Cocker ερμηνεύοντας το τραγούδι σε αργότερο, μπλουζ, τέμπο.  Συγκρίνετε τη διαφορά.

{youtube}awBy_K30Pe8{/youtube}

{youtube}POaaw_x7gvQ{/youtube}