Κωστής Α. Μακρής

Πολύ συχνά (συνώνυμο του «πολλάκις») μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω δυσμενώς την κακογουστιά, την ασυνέπεια, την ιδιοτέλεια, την αμετροέπεια, την ανεπάρκεια, τον κομπασμό και την απουσία κοινωνικής ευφυίας πολλών συμπολιτών μου που τυχαίνει να είναι δημόσια πρόσωπα και μερικά να κατέχουν και δημόσιο αξίωμα.

Συχνότατα (συνώνυμο του «πολλάκις») έχω μπει στον πειρασμό να καταδείξω με δηκτική γραφίδα το πόσο ―κατά τη γνώμη μου― μακριά βρίσκονται αυτά τα πρόσωπα από το πρότυπο της αριστείας που θα ήθελα να είναι κριτήριο για να βρίσκεται κάποιος στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των συμπολιτών του. Εκτός αν ο ίδιος ποθεί και επιδιώκει ηροστράτεια δόξα.
Πράγμα δύσκολο σήμερα, καθώς ο υπέροχος ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο έχει καεί προ πολλού.

Πολλές φορές με κυριεύει ο πειρασμός να στηλιτεύσω με αμείλικτο τρόπο την ψευδεπίγραφη λαϊκότητα μερικών που ηθελημένα συγχέουν την απλότητα της συμπεριφοράς κοινωνικά μορφωμένων ανθρώπων του λαού με το λαϊκισμό της φάμπρικας των δημαγωγικών συνθημάτων.

Μέχρι τώρα, στη σύγκρουσή μου με τον πειρασμό αυτόν, βγαίνω νικητής.

Μην έχοντας καμιά σχέση με τον Άγιο Αντώνιο, δεν περιμένω από το «πονηρό πνεύμα» να εμφανιστεί εμπρός μου και με ταπεινότητα να ομολογήσει ότι «πολλούς επλάνησε, και πολλούς κατέβαλε και ενίκησε, αλλά εμέ πολεμών ησθένησε».

Όχι. Δεν έχω τέτοια ματαιοδοξία.

Ούτε με την προσευχή νικάω τον πειρασμό, ούτε ―φτου κακά!― με νηστεία, ούτε με τα εργόχειρά μου, που πολύ τα αγαπώ αλλά κάθε άλλο παρά τα χρησιμοποιώ σαν όπλα εναντίον των πάσης φύσεως πειρασμών στους οποίους με χαρά υποκύπτω.

Ο λόγος που δεν ασχολούμαι δημοσίως με εκείνα τα δημόσια πρόσωπα που με χαρά θα χλεύαζα και με χαρά τους σέρνω κατ’ ιδίαν και σε κλειστό οικογενειακό κύκλο τα εξ αμάξης, είναι η επαγγελματική μου ενασχόληση με τη διαφήμιση.

Αρνούμαι να προσφέρω περισσότερη δημοσιότητα σε πρόσωπα που δεν την αξίζουν.

Αρνούμαι να συνεισφέρω χρόνο στα «πεντάλεπτα» της δημοσιότητάς τους.

Ξέρω ότι ―όπως (λέγεται ότι) έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ― όπου μπαίνει το όνομά σου είναι διαφήμιση. Εξαιρείται η ταφόπλακα.

Κι εγώ δεν θέλω να διαφημίσω καμία και κανέναν από δαύτους.

Οπότε τι κάνω; Σωπαίνω;

Όχι και πάλι όχι! Δεν σωπαίνω αλλά αποσιωπώ εκείνα τα ονόματα που θέλω να καταδικάσω σε σιωπή.

Αρκετό θόρυβο κάνουν οι τενεκέδες. Είτε από μόνοι τους κατρακυλούν είτε οι άλλοι τους χτυπάνε.

Έχω σημαντικότερα θέματα να διαπραγματευτώ με τον εαυτό μου και με τους φίλους μου.

Είναι κι αυτό μια νίκη της «μεταρρυθμιστικότητας» που υπερασπίζομαι απέναντι στον κάθε είδους «λαϊκισμό». Είναι και κάτι άλλο: πιστεύω ότι όταν διαρκώς πολεμάς τον άλλον με τα όπλα και στο γήπεδο που εκείνος επιλέγει, αργά ή γρήγορα θα του μοιάσεις.

16 Σεπτεμβρίου 2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr