Ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάπου μεταξύ αμυγδαλής (εργαστήρι του φόβου) και αριστερού ημισφαιρίου (εκείνο της βαρετής λογικής) έχει την μοναδική ιδιότητα να παράγει… θρίλερ, συνωμοσίες,σκοτεινές φαντασιώσεις για τα δρώμενα και κυρίως για τα μελλούμενα. Όλοι σχεδόν έχουμε έναν Χίτσκοκ μέσα μας. Οι αμερικανικές εκλογές λοιπόν, και κυρίως το αποτέλεσμα τους που έδωσε νίκη στον Τραμπ, ήταν η χρυσή ευκαιρία για να δουλέψει και πάλι στο ανθρώπινο μυαλό (όχι όλων φυσικά) το μοτέρ του σκότους, η μηχανή της συστημικής εξήγησης.

Έτσι λοιπόν η οικογένεια Κλίντον έγινε για πολλούς η προσωποποίηση του… δαίμονα! Εξουσιάζουν την νέα τάξη πραγμάτων, χρηματοδοτούν πολέμους και επαναστάσεις, επεμβαίνουν παντού στις χώρες (εδώ έχουν τον…Τσίπρα!) κερδίζουν δις, ελέγχουν το σύστημα στα media (αυτά π.χ που έβγαζαν τα σκάνδαλα του Tραμπ) και άλλα πολλά που εδράζονται στά κέρδη και την διαφθορά. Λεπτομέρεια; Το ίδρυμα Κλίντον, είχε μέχρι πριν δυο χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, χορηγό και τον Τραμπ!

Η ερώτηση μου όμως είναι άλλη και είναι απλή: Πως γίνεται και αυτό το πανίσχυρο σύστημα της παγκόσμιας διαφθοράς να χάσει τελικά τις εκλογές ; Πώς γίνεται να ελέγχει τα πάντα και τελικά να ηττηθεί από την ”επιλογή ” του αμερικανικού λαού; Ας σοβαρευτούμε επιτέλους και ας κατανοήσουμε ότι αυτός που κέρδισε χθες είναι ο αναρχοκαπιταλισμός, το αμερικάνικο όνειρο της δυνατότητας όλων να πλουτίσον. Νίκησε ο νεοφιλελευθερισμός που πάει χέρι χέρι πλέον με τον εθνικισμό και όχι με την διεθνοποίηση ,όπως ήθελε μέχρι πριν λίγα χρόνια η σχολή του Σικάγο. Νίκησε η ιδεολογία που δεν βλέπει άνεργους αλλά τεμπέληδες, που δεν θέλει να υπάρχει νοσοκομείο για τους φτωχούς και κατώτατη σύνταξη (Σημ: ο Τραμπ ανοιχτά είπε ότι θα καταργήσει το κοινωνικό σύστημα περίθαλψης του Ομπάμα, το περίφημο Obama-care που κρατούσε στην ζωή τους φτωχούς και τους ανήμπορους). Κέρδισε η άποψη ότι όλα να γίνουν ιδιωτικά και όποιος μπορεί ας επιβιώσει,οι υπόλοιποι στο περιθώριο. Κέρδισε το μίσος για τον ξένο, που παίρνει τις δουλειές των αμερικανών.
Ξαφνικά βέβαια ξεχάσαμε την αμορφωσιά των Αμερικανών, τους οποίους τύποι σαν τον Τραμπ τους πουλούσαν φθηνές υπηρεσίες και προϊόντα, εύκολο μέλλον και όνειρα μέσα από τα ριαλιτι. Ξεχνούν πολλοί ότι ο λόγος του Tραμπ στην προεκλογική περίοδο ήταν λαϊκιστικός, ακροδεξιός, νεοφιλελεύθερος. Ξεχνούν ότι ακόμη και αν μειώσει τους φόρους στην μεσαία τάξη οι επενδύσεις πλέον δεν λειτουργούν με αυτόματο πιλότο. ( Σημ: ο φοροφυγάς, με τις δεκάδες ενδο-ομιλικές συναλλαγές για τις οποίες δήθεν ”ελέγχεται). Κάνουν πολλοί πώς δεν ανησυχούν για τις εθνικιστικές και τις ρατσιστικές απόψεις του.

Και όμως, αυτό που νίκησε χθές είναι η εθνικιστική ακροδεξιά της συντηρητικής Αμερικής που χάνεται μεταξύ θρησκείας και ημιμάθειας, πιστεύει ότι μόνο οι δικές τις αρχές υπάρχουν ( Σημ :κάποιοι αμετανόητοι βολεμένοι στο ψέμα, ημιμαθείς που χαίρονται στην νεοφοβία τους, λένε ότι δεν υπάρχει ακροδεξιά και εθνικισμός/λαϊκισμός, αλλά γνήσιος πατριωτισμός ! )Θα καταλάβουμε όμως κάποια πράγματα καλύτερα όταν θα δούμε την Λεπέν στην Γαλλία να δυναμώνει ,τους ακροδεξιούς στην Αυστρία και τον Όρμπαν στην Ουγγαρία να αναμοχλεύουν μισαλλοδοξία και φασισμό, όταν θα δούμε τους φασίστες εθνικιστές στις σκανδιναβικές χώρες να σαρώνουν στις εκλογές.

Ο Τράμπ αποτέλεσε την ενσάρκωση του American Dream, το μή πολιτικό πρόσωπο απο την αγορά που έψαχνε χρόνια ο ψηφοφόρος στις ΗΠΑ. Η δική μου απορία όμως είναι η εξής: Πώς πλούτισε αυτός ο άνθρωπος; Πώς κατάφερε να γίνει ο ισχυρός της Αμερικής και τώρα ζήλεψε την δόξα του Berlusconi που τελικά εκείνος αποδείχθηκε ότι κυνηγούσε την ασυλία στην πολιτική για τα σκάνδαλα του; Είναι άραγε η επιχειρηματική του επιτυχία το μόνο φορτίο για να διοικήσει τις ΗΠΑ και να γίνει πλανητάρχης; Και άραγε όποιος πέτυχε στην ζωή, όποιος έγινε μεγιστάνας, θεωρείται εκ προοιμίου ικανός να πετύχει και στο τιμόνι της υπερδύναμης; Μήπως τελικά δεν θα αποχωριστεί τόσο εύκολα τα κέρδη, τα εκατομμύρια δολάρια, όταν αναγκαστεί να δεχθεί τις εντολές των βιομηχάνων του πολέμου και των τραπεζικών κολοσσών, μομφή που ρίχναμε στην Χίλαρι Κλίντον;

Πού θέλω να καταλήξω : Δεν έχασε το ”σύστημα” Kλίντον χθες. Δεν ηττήθηκε το διεφθαρμένο κύκλωμα πόλεμος- μπίζνες- πολιτική. Και ο Τράμπ, μέρος του ίδιου και απαράλλαχτου συστήματος είναι. Όταν θα αρχίσουμε να οσμιζόμαστε το πώς ο Τραμπ θα εξυπηρετήσει (όπως οι άλλοι, έτσι και αυτός) το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και το κερδοσκοπικό τραπεζικό κεφάλαιο (διότι αυτά τα κυκλώματα θα τρέξουν γρήγορα στον Λευκό Οίκο, αυτά κυβερνούν στην σκιά και στους διαδρόμους της εξουσίας), όταν αυτός ο άνθρωπος θα ρίξει ενδεχομένως τις πρώτες βόμβες σε ξένο έδαφος, κάτι για το οποίο κατηγορούσε την Κλίντον, τότε θα καταλάβουμε ότι πολύ απλά, τις τύχες του πλανήτη τις διαφεντεύει ένας αμερικανός καπιταλιστής που όσο και αν αγαπά τον λαό του δεν παύει να είναι ο πλανητάρχης του ιμπεριαλισμού, όσο και αν συμπαθεί τον Πούτιν ή μιλάει περιφρονητικά για την Ευρώπη και τα … προβλήματα της (Ελλάδα π.χ).

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr