Άρης Μαραγκόπουλος

  Κοιτούσαμε απόψε με τον Κο Σανιδόπουλο κάτι φωτογραφίες με κερασιές που είχα τραβήξει στο Greenwich, έξω απ’ το Λονδίνο, πριν πέντε έξι χρόνια. (Κάθε τέτοια εποχή ανθίζει σχεδόν προκλητικά αυτό το όμορφο δέντρο.)

Ο Κος Σανιδόπουλος δάκρυσε ξαφνικά. Ένα μικρό δάκρυ, μια σταγόνα.

Πήγα να ρωτήσω κι εκείνος, σαν να μην υπήρχα, άρχισε να τραγουδάει την «Εποχή των κερασιών», το τραγούδι της Κομμούνας που όμως κι οι δυο μας πρωτακούσαμε στα χρόνια του άλλου Μάη

Quand nous chanterons le temps des cerises
Et gai rossignol et merle moqueur
Seront tous en fête
Les belles auront la folie en tête
Et les amoureux du soleil au cœur.
Quand nous chanterons le temps des cerises
Sifflera bien mieux le merle moqueur κλπ. κλπ.

– Κάθε τέτοια εποχή η ίδια μάταιη ελπίδα τσιμπάει την καρδιά μου: περιμένω με λαχτάρα να γίνω, να γίνουμε έστω και για λίγο μωρέ Άρη, merle moquer, παιχνιδιάρικα τρελά κοτσύφια που κοροϊδεύουμε τα πάντα, ξέρεις, όπως εκείνοι στην Κομμούνα, όπως οι άλλοι τον χαμένο Δεκέμβρη, όπως εμείς τότε το εξήντα οχτώ… Κι εντάξει, το ξέρω, πρόσθεσε ο Κος Σανιδόπουλος σκύβοντας το κεφάλι σαν παιδί που πιάστηκε σε αταξία, είμαι φυλακισμένος σ’ αυτούς τους παλιούς έρωτες, επειδή, βλέπεις, η άτιμη η μνήμη από κείνες τις όμορφες μέρες που τρέχαμε χιλιάδες αγκαλιασμένοι στους παρισινούς δρόμους με το όνειρο να ανάβει φωτιά στις ψυχές μας, ναι αυτή η άτιμη γλυκειά φυλακή φταίει για όλα…

Σταμάτησε για λίγο, κάπως λαχανιασμένος από τη φόρα που είχε πάρει, και αλλάζοντας απότομα ύφος, δεν ήταν πια το άτακτο παιδί που ντρεπόταν αλλά νέος γέρος νέος γέρος νέος:

Ε, ναι, λοιπόν!

J’aimerai toujours le temps des cerises
Et le souvenir que je garde au coeur.

– Μ’ αυτή τη μνήμη έφτασα ως εδώ και μ΄ αυτή θα πεθάνω, έκανε στο τέλος με ύφος αποφασισμένου ανθρώπου, και ύψωσε το ποτήρι του τη ρακή να τσουγκρίσουμε για «τις μέρες των κερασιών που, δεν μπορεί, μία των ημερών, αργά ή γρήγορα, θα έρθουν».

Quand nous chanterons le temps des cerises
Et gai rossignol et merle moqueur
Seront tous en fête
Les belles auront la folie en tête
Et les amoureux du soleil au cœur.
Quand nous chanterons le temps des cerises
Sifflera bien mieux le merle moqueur.

———————————————————————————–

Όταν έρθει η ώρα να τραγουδήσουμε την εποχή των κερασιών
Καθώς το χαρούμενο αηδόνι με το πειραχτήρι τον κότσυφα
θα το γλεντάνε
Οι όμορφες θα κοντεύουν να τρελαθούν
Κι ο ήλιος θα φωτίζει την καρδιά των ερωτευμένων.
Όταν έρθει η ώρα να τραγουδήσουμε την εποχή των κερασιών
Θα σφυράει πολύ καλύτερα τον σκοπό το πειραχτήρι ο κότσυφας.