Κωστής Α. Μακρής  

Το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία έγινε και πήγε πολύς κόσμος και μπράβο μας και τώρα στις δουλειές μας.

Κι εγώ κάτι θυμήθηκα επειδή περισσότερο μέσα στην παιδική/μητρική/πατρική μου γλώσσα ταξιδεύω και αυτήν υπερασπίζομαι.

Το 1989 είχα ταξιδέψει στην Ν. Κορέα για δουλειές.

Είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ.

Είχα μπει μια μέρα σ’ ένα ταξί και ο ταξιτζής ενθουσιάστηκε όταν του είπα ότι ήμουν από την Ελλάδα. Όλοι σχεδόν οι ταξιτζήδες στη Σεούλ είχαν παρακολουθήσει κάποια σεμινάρια αγγλικών (στο πλαίσιο προετοιμασίας της πόλης για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1988) και είχαν αρκετή γνώση και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και για την Ελλάδα, αρχαία και σύγχρονη.

Ο κορεάτης ταξιτζής με είχε ρωτήσει αν είχα κάποιο νόμισμα από την Ελλάδα για να το δει και συμπτωματικά είχα μαζί μου ένα κατοστάρικο (δρχ.) με την εικόνα της Αθηνάς. Του το έδωσα (του το χάρισα) εξηγώντας του ότι η Αθηνά ήταν θεά της Σοφίας αλλά και θεά πολεμίστρια.
Θυμήθηκα τότε και το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» και προσπάθησα να του το εξηγήσω και νομίζω ότι κάτι κατάλαβε γιατί έβαλε τα γέλια.

Η χαρά του και για τη γνωριμία μας αλλά και ο εντυπωσιασμός του για το νόμισμα με την εικόνα μιας αρχαίας θεάς των Ελλήνων (πολεμίστριας αλλά και σοφής, κάτι που δεν του ήταν τελείως ξένο αλλά ούτε και πολύ οικείο) ήταν μεγάλη και, όπως μου φάνηκε, ειλικρινής.
Η Κορέα, βέβαια, είναι πολύ μακριά και έχει ―κι αυτή― πανάρχαιο πολιτισμό. Κάτι που με περηφάνια μου είπε και εκείνος ο ταξιτζής.

Και εγώ τον μνημονεύω σήμερα γιατί…

Αλήθεια…

Γιατί τον θυμήθηκα σήμερα;

22 Ιανουαρίου 2018

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr