Μια βόλτα όχι στο «Εμπορικόν», αλλά σε εμπορικό θέατρο.

Από την είσοδό σου στο θέατρο καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Όλα σου φωνάζουν ότι εδώ δεν ήρθες να παρακολουθήσεις αξιοπρεπώς μια θεατρική παράσταση.

Από το έμπα κιόλας οι υπάλληλοι που «κόβουν» το εισιτήριό σου σου βάζουν με το ζόρι στο χέρι το πρόγραμμα, ενώ το διαφημίζουν: «Πάρτε το πρόγραμμα και στο τέλος της παράστασης να πάτε στα καμαρίνια να σας το υπογράψουν».

Ποιοι να μου το υπογράψουν; Μα, οι ηθοποιοί, αυτοί που έχεις έρθει να δεις, όχι για τη δουλειά τους και την ερμηνεία τους, αλλά γιατί τους έχεις αγαπήσει μέσα από το χαζοκούτι και λαχταράς να τους δεις κι από κοντά, να τους αγγίξεις και μετά να λες με περηφάνια και τουπέ ότι τον Χ και την Ψ τους είδα στο θέατρο. Έπαιζαν φοβερά!

Μπαίνεις στην αίθουσα και περιμένεις τη σειρά σου να σε οδηγήσει η ταξιθέτρια στη θέση σου. Χαζεύεις γύρω σου, παντού άτομα τρίτης ηλικίας –γυναίκες κυρίως– ή νοικοκυρές που απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχουν ξαναβρεθεί σε ανάλογο χώρο.

Και η παράσταση αρχίζει. Με το που εμφανίζονται ένας ένας οι ηθοποιοί το θέατρο σείεται από χειροκροτήματα. Γιατί; Μα, δε βλέπεις, είναι ο Υ! Κι επειδή; Είσαι τελείως χαζός; Είναι ο Υ, σου λέω!

Το «φιλοθεάμον» κοινό ξεκαρδίζεται ολοένα και περισσότερο όσο περνάει η ώρα. Με τις κωμικές καταστάσεις που δημιουργούνται, με τα αστεία –κρύα και μη– ακόμα και με τα ντεσιμπέλ που ανεβάζουν οι ηθοποιοί. Άσχετα αν όλα αυτά είναι όντως αστεία ή όχι, μόνο και μόνο επειδή λέγονται από τους «αγαπημένους» ηθοποιούς.

Διάλειμμα. Τα φώτα ανάβουν. Κοιτάς γύρω σου. Όλες οι κυρίες είναι ενθουσιασμένες με αυτό που παρακολουθούν. Σχολιάζουν μεγαλοφώνως, χειρονομούν, χαριεντίζονται, αστειεύονται. Στις τουαλέτες γίνεται το αδιαχώρητο, τα πολλά γέλια έφεραν επείγουσες ανάγκες. Πολλές καθυστερούν στους καθρέφτες του WC, ελέγχουν το μακιγιάζ, φτιάχνουν τα μαλλιά τους, πρέπει να είναι σικ…

Μέρος δεύτερο. Γέλιο, γέλιο, γέλιο. Στις υποκλίσεις τα χέρια παίρνουν φωτιά, ενώ δε λείπουν και κάποια σφυρίγματα. Όλοι ήταν υπέροχοι! Με τα πολλά τα φώτα ανάβουν και το κοινό επανέρχεται στη δική του πραγματικότητα. Η λέξη «ευγένεια» δεν υπάρχει σ’ αυτήν για πολλούς, καθώς όλοι σπρώχνονται ποιος θα περάσει πρώτος την πόρτα εξόδου.

Βγαίνεις κι εσύ έξω, αναπνέεις καθαρό αέρα. Χμ, να θυμηθείς να μην ξανάρθεις σε εμπορική παράσταση.

Ελένη Κίτσου