Βαγγέλης Παυλίδης

Για την υγεία σας, προτείνεται επίσκεψη στο blog του

Καλοφαγάς και καλοπιοτής όπως είμαι, παλιά μου ‘χε έρθει μια ιδέα. Να φτιάξω ένα τραπέζι που στην μιά του άκρη, εκεί που θα κάθομαι εγώ, να είχε μια κοιλότητα μέσα στην οποία θα έμπαινε η κοιλιά μου. Ανάμεσα στ’ άλλα θα γλύτωνα έτσι κι απο τους διάφορους λεκέδες που συχνά κοσμούν το στομάχι μου, προς μεγάλη απελπισία της Νόομι.

Την ιδέα αυτήν την μετέφερα σ’ ένα σκίτσο που παραθέτω τώρα, κι ύστερα την αρχειοθέτησα σε κάποιο συρτάρι του μυαλού μου. Δεν την ξέχασα όμως και πού και πού ξανάλεγα στον εαυτό μου πως πρέπει να την πραγματοποιήσω, άσε που ίσως να την έβρισκαν χρήσιμη και διάφοροι άλλοι ομοιοπαθείς.

Τις ημέρες αυτές η ιδέα του κοίλου τραπεζιού ξανάρθε στην επιφάνεια ιδιαίτερα έντονα. Καλεσμένος εδώ κι εκεί στο χωριό, νά σου μαγειρίτσα, νά πατσάς, αυγά, αρνί και κοτόπουλο στην σούβλα, κοκορέτσι, κοντοσούβλι, πατέ με συκωτάκια κοτόπουλου (εκ των σπεσιαλιτέ μου) και όλα τα συμπληρωματικά: πατάτες και γλυκοπατάτες στα κάρβουνα και στον φούρνο, σαλάτες λογιών λογιών και, φυσικά, ούζο και κρασί. Τέλος, κάτι γλυκά που από μόνα τους αποτελούσαν πλήρες γεύμα. Το χειρότερο όμως ήταν ότι παρέβην τους ίδιους μου τους κανόνες: α. Δεν πίνω οινόπνευμα ενόσω ο ήλιος είναι πάνω, έστω και αν δεν φαίνεται πίσω από τα σύννεφα. β. Δεν χάνω το μεσημεριανό μου ύπνο, ακόμα κι αν γίνεται πόλεμος, σεισμός, κατακλυσμός. Ε, εγώ δεν τήρησα τίποτα απ’ αυτά! ΕΞΟΥΘΕΝΏΘΗΚΑ!
Τώρα που ξομολογήθηκα τις αμαρτίες μου προσπαθώ να καλμάρω την συνείδησή μου. Κουράγιο δεν έχω να γράψω για Τσίπρες και Μέρκελ -άσε πια τον Μπένι- γι αυτό και χθες το μπλογκ αυτό ήταν κενό. Απο εδώ κι εμπρός επανερχόμαστε ελπίζω στα καθιερωμένα.

Άντε, και του χρόνου.

ΠΡΟΣΟΧΗ. Εκκρεμεί ήδη αίτησή μου για κατοχύρωση και την έκδοση πατέντας του τραπεζιού που λέγαμε. Αυτό για όσου θελήσουν να το αντιγράψουν.

Banquet IIBeing someone who enjoys good food and drink I once upon a time came up with an idea. To built a table where at one end -where I would sit- it would be curved in so that my belly would fit in it. Among other things it would save me from all the various stains that tend to decorate my stomach. I made the idea in a cartoon, which I show here, and archived it in some drawer of my mind. The idea was not totally forgotten though and from time to time I would tell myself I would have to actually realize it. Besides, it was possible that some others like me would benefit from it.
The idea of the concave table resurfaced with force during the last two or three days. Invited here and there by various friends in the village I had the chance to partake of the traditional season’s dishes… tripe, intestine soup “mageiritsa’, eggs, roasted lamb and chicken, baked potatoes and a variety of other things it would take me volumes to explain in English. And then, all kinds of deserts, cakes and pies, each a full meal in itself. All that accompanied of course by ouzo and wine. What was worse was the fact that I managed to brake my own rules: a. Not to drink while the sun is up b. Not to miss my siesta regardless of earthquake, war or flood. Well, I kept none of that. I was EXHAUSTED!
Now that I have confessed my sins I try to relax and to appease my bad conscience. I am not in the mood to write about Tsipras or Merkel and this is why this blog was without post yesterday. From now on we will go back to the old routine, I hope.
BEST WISHES TO ALL
NOTICE To those we may wish to copy my table. There is already a patent pending for it.