Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

Φίλες και φίλοι,

Βούηξε ο τόπος, ανατρίχιασε η πλάση. Τα καθημερινά προβλήματα ξεχάστηκαν με το τραγικό συμβάν της μικρής Άννυ από τον στυγερό δολοφόνο, κατ’ ευφημισμόν «πατέρα» της.

Είναι γνωστό ότι μου αρέσει η ιστορία και οι λεπτομέρειές της. Και, να, τι βρήκα: ένα παρεμφερές έγκλημα, το ίδιο στυγερό, όπως θα διαβάσετε, έλαβε χώρα στις αρχές του 20ού αιώνα στον Πειραιά. Η δολοφόνος ήταν Ελληνίδα, Κρητική από τα Σφακιά. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Η Μαρία Παπαδάκη, χήρα εδώ και τριάντα χρόνια, ζει με την 30χρονη μοναχοκόρη της, την όμορφη Αφροδίτη σε μια λαϊκή συνοικία του Πειραιά. Η Αφροδίτη συνάπτει παράνομη ερωτική σχέση και μένει έγκυος- γεγονός κατάπτυστο για εκείνη την εποχή. Αν το αντιληφθεί η γειτονιά, η Αφροδίτη θα γίνει καταγέλαστη, δακτυλοδεικτούμενη. Έτσι, αποφασίζει με την μητέρα της να αποκρύψουν- όσο ήταν δυνατόν- την εγκυμοσύνη.

Η κοιλιά της Αφροδίτης άρχισε να μεγαλώνει και η περιέργεια της γειτονιάς χτύπησε «κόκκινο». Μάνα κα κόρη δικαιολόγησαν την κατάσταση διαδίδοντας ότι πρόκειται για υδρωπικία, ασθένεια που προκαλεί πρήξιμο της κοιλιάς, αφού γεμίζει με υγρά.

Η ώρα της γέννας ήρθε. Οι δύο γυναίκες κλείστηκαν στην χωριστή, εξωτερική κουζίνα-μαγειρείο του φτωχικού τους. Και τότε, η χήρα μάνα έβγαλε με τα χέρια της το μικρό βρέφος, αφήνοντας την κόρη της σχεδόν λιπόθυμη από το αίμα που είχε χάσει, λόγω της ακραίας «επέμβασης».

Πριν ακουστεί το προδοτικό για την ύπαρξή του κλάμα, η γιαγιά του έκοψε ψύχραιμα το κεφάλι και τα άκρα του. Ό,τι απέμεινε από τη μικρή ζωούλα, τα έβαλε σ’ ένα τσουκάλι και τα έβρασε…

Η Αφροδίτη βρήκε τις αισθήσεις της, σηκώθηκε και ξυπόλητη, με τα αίματα να τρέχουν, βγήκε από την κουζίνα, βάδισε στην αυλή και μπήκε στο μικρό σπιτάκι τους για να ξαπλώσει στο ντιβάνι της.

Η γειτονιά, όμως,- άλλα ήθη κι άλλα έθιμα, βλέπετε- ήταν έξω, στο δρόμο, δίπλα στο σπίτι. Είδε την Αφροδίτη, είδε τα αίματα και όρμησε μέσα να μάθει τι συνέβαινε. Δεν άργησαν να καταλάβουν ότι επρόκειτο για παράνομη γέννα. Μέσα σ’ ελάχιστο χρόνο, ο τόπος βούηξε, η γειτονιά άρχισε να ουρλιάζει και να βρίζει με το χειρότερο τρόπο τις δύο γυναίκες για την ατιμία τους.

Φυσικά, κάλεσαν και την αστυνομία. Ο αστυνόμος ζήτησε να δει το νεογέννητο και τότε είδε το αποτρόπαιο έγκλημα. Συνέλαβε τη μάνα και έστειλε τη λεχωνα στο νοσοκομείο. Κάποιος αστυνομικός ανέλαβε να μεταφέρει το τσουκάλι στο τμήμα, για να κάνει και ο ιατροδικαστής τη δουλειά του.

Στην ανάκριση η κόρη δήλωσε πλήρη άγνοια, ενώ η «κακούργος γραία ανακρινόμενη κατατέθηκεν ότι όταν είδε ότι εγέννησε η θυγάτηρ της Αφροδίτη, σάστισε διότι απ’ έξω είχαν μαζευτεί γυναίκες και εφοβήθη μήπως αντιληφθούν αυτό το πράγμα με τα κλάμματα του παιδιού και δια τούτο τού έκοψε το κεφάλι με το μαχαίρι, αν και πίστευε ότι το παιδί γεννήθηκε νεκρό», έγραφε η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ.

Και, μη φανταστείτε ότι η «γραία» μετανόησε ή έκλαψε. Όχι. Ομολόγησε το έγκλημά της στον εισαγγελέα λέγοντας ότι το κεφάλι του βρέφους «έπεσε και το έκοψα».

Τα τέρατα είναι ίδια και οι τερατογεννήσεις δεν σταματούν.