Στάθης Παναγιωτόπουλος

Όχι η ίδια, δεν έχω την τύχη να τη γνωρίζω, μάλιστα μέχρι πρότινος μόνο το όνομά της ήξερα, κι αυτό αμυδρά. Μ’ αρέσει όμως πάρα πολύ ένα βιβλίο που εξέδωσε, με τίτλο “Στις Ταινίες Κλαίω Στις Πιο Άσχετες Σκηνές”, και γι’ αυτό το βιβλιαράκι θα σας μιλήσω.

Είναι μια συλλογή από…πώς να πει κανείς; Δεν είναι ούτε διηγήματα, ούτε χρονογραφήματα, αν και έχουν στοιχεία και των δύο, είναι μάλλον μια σειρά αυτοπεριγραφικά της κείμενα, σύντομα και ζουμερά σα σφηνάκια (νομίζω μια τέτοια περιγραφή με ώθησε να το αγοράσω παρ’όλο που δεν πίνω αλκοόλ).

Μου προκάλεσε κάτι που χρόνια είχα να ζήσω: διάβασα όλο το βιβλίο σε ένα βράδυ, έμεινα ξύπνιος για να το τελειώσω, ενώ συνήθως, ακόμη κι όταν διαβάζω τους αγαπημένους μου συγγραφείς, ένα-δυό κεφάλαια στο κρεβάτι και…πάρ’τον κάτω! Εδώ το κατάφερα όλο. Σπάνιο πράγμα.

Είναι γεμάτο ιστορίες/ στιγμιότυπα για τη ζωή της, πράγματα, άνθρωποι και καταστάσεις που την κάνουν ευτυχισμένη ή εκνευρισμένη ή περίεργη ή περήφανη ή στεναχωρημένη, από τα τατουάζ της και την κόρη της ως την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα και το φαγητό και τους έρωτες κι ό,τι άλλο μικρό, ασήμαντο από μόνο του, που ως ψηφίδα απαρτίζει έναν άνθρωπο.

Το φοβερό είναι ο τρόπος που τα γράφει. Όλα. Δε διστάζει να αποκαλύψει καμιά λεπτομέρεια, δε διστάζει να παρουσιάσει τον εαυτό της ακριβώς όπως είναι, και ξέρετε πόσο σπάνιο είναι αυτό, τώρα που ζούμε για το “φαίνεσθαι”; Πάρα πολύ σπάνιο. Και συγκινητικά ωραίο, να βλέπεις έναν άνθρωπο να ξεγυμνώνεται οικειοθελώς μπροστά σου και να σου λέει τα μυστικά του σαν να είστε φίλοι, κι ας μην έχετε συναντηθεί ποτέ.

Εκτός από αυτό, μου άρεσε (αναπόφευκτα, σα νάρκισσος που είμαι!) που βρήκα στοιχεία κοινά, στοιχεία του εαυτού μου – από όοοοολη τη στιχουργική του Σαββόπουλου, είναι δυνατόν να μας αρέσει ο ένας, συγκεκριμένος στίχος;!;

Γράφει σ’ ένα σημείο η Ξένια Κουναλάκη πως αυτά τα γράφει μόνο, στην πραγματική της ζωή είναι λιγομίλητη έως αμίλητη και ούτε που θα σκεφτόταν να τα πει μιλητά σ’ έναν άνθρωπο.
Υπό αυτή την έννοια, χαίρομαι που δεν τη γνωρίζω προσωπικά, αν κάναμε παρέα πιθανότατα δε θα μου έλεγε όλα αυτά τα αληθινά πράγματα. Δε συμφωνώ με όλα, ούτε ταυτίζομαι με όλα. Είναι όμως όλα ενδιαφέροντα και γραμμένα με το χέρι αυτό που γράφει όχι για να επιδειχτεί, ούτε για να γίνει πλούσιο, ούτε για να γίνει διάσημο. Γράφει επειδή δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Διαβάστε την. Θα καταλάβετε.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr