Ανοιχτή πόρτα

Λουδίτες, του Χρήστου Χωμενίδη

11049464_10153794481499523_4185608025578033362_n.jpg
Spread the love

11049464_10153794481499523_4185608025578033362_n.jpg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 * Ο Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας  

 

 

 

 

 

lost-places-2354052_960_720.jpg


Το αν η αποκομιδή των σκουπιδιών διενεργείται από υπηρεσίες των δήμων ή έχει ανατεθεί σε ιδιωτικές εταιρείες ποσώς ενδιαφέρει όποιον ειλικρινά νοιάζεται για τους εργαζόμενους, ιδίως δε για τους λιγότερο προνομιούχους. Το ζητούμενο είναι πρώτον οι επιβαίνοντες στα “πλοία της αγάπης” -όπως αποκαλούσαμε στον στρατό τα αποριμματοφόρα- να αμείβονται ανάλογα με τον μόχθο τους και τις ανθυγιεινότατες συνθήκες υπό τις οποίες δουλεύουν. Και δεύτερον, οι κάδοι να αδειάζονται τακτικά στις φτωχογειτονιές και όχι μονάχα στις λεωφόρους, στις πλατείες και στα τουριστικά, πολυσύχναστα σημεία κάθε πόλης.

 

Το να έχει ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης διαβάσει Μαρξ αποτελεί προαπαιτούμενο, εφόδιο της διανοητικής σκευής του απολύτως αναγκαίο. Πώς κάποιος θα κυβερνήσει καλά εάν δεν κατέχει την Ιστορία, ιδίως δε την Ιστορία των Ιδεών;

 

Και όμως, αγαπητοί φίλοι. Η καθ’ημάς Αριστερά, στην πρόσφατη απεργία των δημοτικών υπαλλήλων, ετάχθη -το συνηθίζει εξάλλου- με το μέρος όχι της κοινωνίας αλλά των συντεχνιών. Κατανόησε το “δίκιο” των συμβασιούχων που απαιτούσαν να μονιμοποιηθούν και έθεσε σε δεύτερη μοίρα το συμφέρον και την ίδια την υγεία του λαού.

 

Και όμως. Η “παλιά καλή” Δεξιά φρικίασε ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δηλώνει ότι έχει μελετήσει το “Κεφάλαιο” και το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο”, προσέτι δε να χαρακτηρίζει τον Κάρολο Μαρξ σπουδαίο διανοητή. Κατά τη γνώμη της, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα όφειλε στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του να σταυροκοπιέται και να αποτάσσεται τρις τον κομμουνισμό και “τας παραφυάδας αυτού”.

 

Οι κύκνοι τραγουδούν προτού πεθάνουν. Οι αρσενικοί γάιδαροι γνωρίζουν τη μεγαλοπρεπέστερη στύση της ζωής τους. Και οι φορείς των παραδοσιακών -δηλαδή παρωχημένων- ιδεολογιών οχυρώνονται πίσω από αυτές.

 

Ποιά είναι, αλήθεια, η αριστερή στάση απέναντι στην αλματώδη τεχνολογική πρόοδο, που πρόκειται να θέσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους διεθνώς εκτός παραγωγής; Ποιά είναι η δεξιά θέση αναφορικά με την κλιματική αλλαγή, η οποία δεν ανακόπτεται όσες φορές και αν αποχωρήσει ο Ντόναλντ Τραμπ από τις διακρατικές συνόδους που ασχολούνται με το πρόβλημα;

Η υπερθέρμανση και ο υπερπληθυσμός του πλανήτη. Η υποκατάσταση των εργαζόμενων από τα ρομπότ. Τα θαυμαστά επιτεύγματα της ιατρικής και της βιολογίας και τα διλήμματα της βιοηθικής που μοιραία εγείρονται. Αυτά είναι τα κρίσιμα ζητήματα που θα κυριαρχήσουν κατά τον 21ο αιώνα. Κανένας επαγγελματίας εθνικόφρων, κανείς ψημένος στους συνδικαλιστικούς αγώνες εργατοπατέρας δεν μπορεί όχι να προτείνει πειστικές λύσεις μα ούτε καν να τα κατανοήσει.

Είναι παράλογο και θλιβερό συνάμα.

 

Ενώ ο κόσμος αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ένα κρίσιμο -συχνά και πλειοψηφικό- κομμάτι κάθε κοινωνίας δεν καθηλώνεται απλώς στο σήμερα μα παθιασμένα διεκδικεί την επιστροφή του στο χθες.

 

Αποδείχθηκε στις αμερικάνικες εκλογές, στο βρεττανικό δημοψήφισμα του 2016 και στο ελληνικό του 2015.

 

Αποτυπώνεται καθημερινά σχεδόν στην ειδησεογραφία.

 

Με απαίτηση της Εκκλησίας της Ελλάδος η “Συννεφούλα” του Διονύση Σαββόπουλου, εξαιρέθηκε από την ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών. Τι σημαίνει αυτό; Οι ιερείς, στην εποχή του διαδικτύου και των social media, βαυκαλίζονται πως “προφυλάσσουν” τις ψυχές των μαθητών από ένα μάλιστα τρυφερότατο, διόλου αντιθρησκευτικό, τραγούδι;

 

Η ΠΟΣΠΕΡΤ θα στήσει στο προαύλιο του ραδιομεγάρου στην Αγία Παρασκευή γλυπτό μνημείο για τους “αγώνες ενάντια στο μαύρο”. Το σκεπτικό του συνδικάτου είναι πιό εξωφρενικό κι από την ίδια την απόφαση: “… οι παρακαταθήκες, τα οράματα, οι αξίες, η αλληλεγγύη και η αυταπάρνηση, συστατικά αυτού του ανένδοτου, πρέπει να μείνουν χαραγμένα στη μνήμη και να γίνουν ορόσημο και στις μελλοντικές γενιές…” Πέραν από την ύβρη τού να τοποθετείς τις σωματειακές σου κινητοποιήσεις σε καιρό δημοκρατίας, με σύσσωμη την αντιπολίτευση στο πλευρό σου, στο ίδιο ύψος με το Κούγκι ή με την Εθνική Αντίσταση, τί φαντάζονται οι καλοί αυτοί άνθρωποι; Ότι με 1,8% τηλεθέαση, η ΕΡΤ θα παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα εν λειτουργία, χρηματοδοτούμενη από τους φορολογούμενους πολίτες, απασχολώντας υπεράριθμο προσωπικό, παριστάνοντας ατυχώς το μετερίζι του πλουραλισμού και της πολυφωνίας; Η ΕΡΤ θα κλείσει είτε θα αλλάξει άρδην μορφή και λειτουργία. Και δεν θα ευθύνεται κάποια αντιλαϊκή κυβέρνηση αλλά τα αντικειμενικά δεδομένα. “Τα δεδομένα είναι ξεροκέφαλα” έλεγε ο Λένιν…

 

Στις αρχές του 19ου αιώνα, στην Αγγλία, το κίνημα των Λουδιτών -που αρνούνταν τη Βιομηχανική Επανάσταση καθώς η αυτοματοποίηση έριχνε τα μεροκάματα και απειλούσε τα παραδοσιακά επαγγέλματα- πήρε απειλητικές διαστάσεις. Κατέστρεφαν εργοστάσια, πυρπολούσαν μύλους. Περισσότεροι βρεττανοί στρατιώτες ρίχτηκαν στις μάχες με τους Λουδίτες παρά στάλθηκαν στα μέτωπα των ναπολεόντειων πολέμων. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Λουδισμός είχε περάσει στην Ιστορία. Οι εργαζόμενοι είχαν συμφιλιωθεί με τις καινούργιες παραγωγικές συνθήκες και αγωνίζονταν για τη βελτίωση της ζωής τους μέσα σε εκείνες. Το πνεύμα των αρνητών της τεχνολογικής και της συνεπαγόμενης κοινωνικής προόδου επεβίωσε σε περιθωριακές, “εναλλακτικές” κοινότητες, όπως οι Amish στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έτσι περίπου θα συμβεί ξανά. Οι πολίτες απανταχού -και στην πατρίδα μας- θα αφομοιώσουν δημιουργικά τα νέα δεδομένα, θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και στις προκλήσεις των καιρών τους. Θα υπάρχουν ελάχιστοι θύλακες, μουσειακού ενδιαφέροντος, κινούμενα μνημεία του παρελθόντος.

 

Στην Ελλάδα θα γιορτάζουν κάθε επέτειο του “μαύρου στην ΕΡΤ” τραγουδώντας αντάρτικα, με κεντρική ομιλήτρια την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ή θα τελούν μνημόσυνα των Βασιλέων, “οι οποίοι μάς έσωσαν το 1949 από τον Κομμουνισμόν”. Ή θα συγγράφουν δοκίμια για τις φωτεινές πτυχές της 21ης Απριλίου, “η οποία εξάλλου διπλασίασε τους μισθούς των υπαλλήλων καθαριότητος στους δήμους…” Οι λαογράφοι θα σπεύδουν.-

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

 

SHARE
RELATED POSTS
Δημήτρης Κατσούλας
Το δικό μας όπλο το λέμε συνοχή, του Δημήτρη Κατσούλα
Το “τενεκεδάκι” και το “φως”!, του Γιώργου Σαράφογλου
Το λάθος του κου Φώτη Χατζηδιάκου και ο Δήμος Ρόδου, της Τζίνας Δαβιλά

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.