Από το μπλογκ του Βαγγέλη

“Ξένοι”–“Foreigners”, του Βαγγέλη Παυλίδη

Vangelis Pavlidis
Spread the love

Vangelis Pavlidis

 

 

 

 

 

 

  

Βαγγέλης Παυλίδης

 

 

 

plaque.jpg

 

Φαίνεται πως έχει πια καθιερωθεί να “βραβεύονται” από τον Δήμο ή και άλλους φορείς και οργανώσεις οι ξένοι που έχουν επισκεφθεί την Ρόδο πολλές φορές, δείχνοντας έτσι την αγάπη τους για τον τόπο. Δεν είναι κακή ιδέα στα πλαίσια των δημοσίων σχέσεων -που είναι κι ο πρωταρχικός στόχος, υποπτεύομαι- αλλά κι επειδή γενικά καλό είναι να τιμούμε τους φίλους μας. Καλά ως εδώ, αν και πιστεύω πως μια τιμή- ένα παράσημο, ένα δίπλωμα, οτιδήποτε, πρέπει να δίνεται με φειδώ και σε εξαιρετικές περιπτώσεις αλλοιώς χάνει τουλάχιστον μέρος της αξίας του.


Σκέφτομαι όμως και κάτι άλλο. Σκέφτομαι τις χιλιάδες -ναι, χιλιάδες νομίζω πως είναι- των ξένων, γυναικών κυρίως, που τα τελευταί σαράντα περίπου χρόνια επέλεξαν να ζήσουν μόνιμα στην Ρόδο, να γίνουν ελληνίδες υπήκοοι οι περισσότερες, να κάνουν και να μεγαλώσουν παιδιά- καλά παιδιά- να εργαστούν σε υπεύθυνες πολλές φορές θέσεις και να προσφέρουν έτσι όχι απλά στον τουρισμό μα στην γενικότερη πολιτιστική και οικονομική ζωή του νησιού.
Απ’ ό,τι γνωρίζω οι “ξένοι” αυτοί είναι οργανωμένοι σε συλλόγους… Σουηδικό, Γερμανικό, Αγγλόφωνο, κ.ά. Θα ήταν καλό αν ο Δήμος εύρισκε τρόπους, και υπάρχουν πολλοί, να τιμήσει εκείνους που “μετέχουν της ημετέρας παιδείας”. Θα μπορούσε ίσως να καθιερωθεί μια μέρα του χρόνου που θα τιμά εκείνους που ναι μεν δεν γεννήθηκαν εδώ (κανείς δεν διαλέγει τον τόπο που θα γεννηθεί) μα που επέλεξαν να είναι Έλληνες.

 

Και μια και τόφερε ο λόγος στις “τιμές”. Διάβαζα πρόσφατα για κάποιον που αφού επισκέφθηκε πολλές φορές την Ρόδο ζήτησε πριν πεθάνει να σκορπιστεί η τέφρα του στο νησί που αγάπησε, όπως και έγινε. Φίλοι και γνωστοί αποφάσισαν να τον τιμήσουν, αυτόν και την γυναίκα του, με μια πλακέτα. Συγκινητική η ιστορία μόνο που, προσοχή: η προχειρότητα μπορεί να κάνει την καλύτερη των προθέσεων να έχει αντίθετο αποτέλεσμα. Τα Αγγλικά της πλακέτας είναι στο σύνολό τους πολύ κακά, με αποκορύφωμα εκείνο το “BORNED”… “HE BORNED DUTCH” (sic).

 

Σίγουρα κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει Αγγλικά ή όποια άλλη γλώσσα. Είναι όμως καλό να συμβουλεύεται αυτούς που γνωρίζουν. Όχι τίποτ’ άλλο, μα για να μην εκτίθεται.

 

It seems that it has become an established custom for the Municipality of Rhodes and other institutions and organisations to honor in various ways foreigners who have visited Rhodes many times, showing their love for the island. It is not a bad idea in the context of public relations -the principal aim, I believe- but also because one should honor one’s friends.
Still, I am thinking of something else. I am thinking of the thousands -yes, thousands I believe they are- of those foreigners, mainly women, who during the last 40 years or so have chosen to make Rhodes their home, to become Greek citizens many of them, to make and raise children -good children- and to work, often in high and responsible positions, contributing in this way to not only tourism but to the general cultural and economic life of the island as well.

 

As far as I know those “foreigners” are organised in associations… Swedish, Anglophone, German e.t.c. It would be nice if the Municipality, the Mayor, could find ways -and there are many- to honor those who chose “to partake of our culture”. Perhaps, one day a year could be dedicated as a tribute to all those who, though not born in Greece, chose to be Greeks.
The idea for this post came a few days ago when I read in one of the local papers the story of a man from the Netherlands. He loved Rhodes and he had visited her many times and before he died he asked that his ashes be scattered in his beloved island. His wish was granted and his local friends decided to honor him by presenting a plaque to his widow. A touching story to be sure, but behold! The most noble of intentions can be ruined by improvisation. The English on the plaque is very bad, especially that “BORNED IN HOLLAND” and “HE BORNED DUTCH”.

 

To be sure, no one is obliged to know English or any other language. It is always good though to ask those who do know.

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Η ανάγκη του φόβου, του Βαγγέλη Παυλίδη
Είδες η ΔΕΗ;, του Βαγγέλη Παυλίδη
Μετα-πασχαλινά πάθη- Post-Easter passion, του Βαγγέλη Παυλίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.