Αχ, αυτός ο έρωτας!
Άλλοτε παράφορος, άλλοτε ρομαντικός…Κι άλλοτε ανεκπλήρωτος ως και … καταστροφικός, ολέθριος…
Πάντα όμως, τρυφερός στο αποκορύφωμά του… και γνήσιος!
Και πάντα με πνοή πάθους! Γιατί ο έρωτας εμπνέει, ο έρωτας μεγαλουργεί, φίλοι μου!
Ο έρωτας, αυτός ο μικρός, φτερωτός θεός είναι για μεγάλα πράγματα!
Και το αποδεικνύει περίτρανα η καθημερινότητά μας!
Οι σχέσεις και τα συναισθήματα, που κυλαρίζουν σα γάργαρο ρυάκι…
Και ξεχειλίζει ο ερωτευμένος από το πάθος, πλάθοντας ηχητικές και οπτικές εικόνες για την/τον αγαπημένη/ο του …
Μάλαμα κι αδάμας, που αστροποβολά!
Λάγγεμα η ματιά, πετροκέρασο τ’αχείλι,
“Κραταιά ως Θάνατος, η Αγάπη”!
Μ’ερωτόσκονη πασπαλισμένα τα λόγια της!
Νεράιδας αόρατης μαγικό ραβδί μεταμορφώνει τέρατα, σ’αγγέλους!
Γιατί όταν ερωτεύεσαι, ακόμα κι αν πονάς, υπάρχει μια ξαφνική εισροή μαγείας!
Ανάσα ο έρωτας! Οξυγόνο, η αγάπη!
Όταν τα λέω αυτά, πολλοί γελάνε…
Ξέρω, αυτά τα συναισθήματα είναι σπάνια…ίσως και παλιάς κοπής…
Υπάρχουν όμως, και είναι αληθινά!
Δεν έχουν όλοι την ικανότητα να αγαπήσουν …
Η αγάπη θέλει παιδεία…Θέλει ωριμότητα, η αγάπη.
Είναι θέμα όχι μόνο συναισθηματικό αλλά και φιλοσοφικό.
Και πιστεύω πως η αγάπη είναι η τελευταία μας ελπίδα.
Αγάπα για να ζεις, ζήσε για ν’αγαπάς.
Πολλά είπα όμως…Λέω να συνεχίσω μ’ ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια, κατά την ταπεινή μου άποψη, από το σάκο του ρεμπέτικου!
“Χαράματα η ώρα τρεις”
Τρυφερό άσμα του Μάρκου Βαμβακάρη, που γράφτηκε το ’37.
Πλημμυρίζει συναίσθημα κι έχει ευωδιά λαϊκής καντάδας…
Εκτός από τη Μουσική, ο Μάρκος έγραψε και τα λόγια, που όμως για ένα διάστημα είχε εκχωρήσει τα στιχουργικά δικαιώματά του μέχρι την εξόφληση ενός δανείου, που εκκρεμούσε. Γι’αυτό σε παλιά 45άρια αναφέρεται ως στιχουργός ο Κώστας Μακρής.
Αν και η εκτέλεση του Βαμβακάρη με την Έλλη Πετρίδου υπάρχει και πραγματικά ξεχωρίζει για την αυθεντικότητά της, λέω να ακούσουμε τη διασκευή του Μάνου Χατζιδάκι.
Η ερμηνεία της Βούλας Σαββίδη, από τα “ΠΕΡΙΞ” του ’74 είναι σα να περνά ένα τελευταίο χέρι λούστρο την παλαιικότητα του τραγουδιού …να γυαλίσει, να ξανακαινουργώσει τον παλιό γιαγιαδίστικο μπουφέ…
Ανάσα ο έρωτας!
“Θαύμα” και μεγαλείο, που τελικά μετουσιώνεται σε εξαιρετικές, μα πάνω απ’όλα γνήσιες εκφράσεις μουσικής και λόγου!
Αrtwork : “Lovers Under The Moon”, Jose Ventura
[iframe width=”420″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/xF0ns4nPaf4″ frameborder=”0″ allowfullscreen ]
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
6 Σχόλια
Υπεροχο κειμενο!!!!”Αγαπα για να ζεις…ζησε για ν’αγαπας….κρατω αυτο Ελπιδα μου,για οποιον το νοιωθει καταλαβαινει…σ’ευχαριστω για την αναρτηση!!καλο σου ξημερωμα!!!
Μόνο θαυμαστικά θέλουν αυτά τα λόγια!!!!!!!
Ελπίδα μου μας δίνεις με το γράψιμό σου τόση χαρά και αισιοδοξία!!!!
Πολλές φορές κάποιες δημοσιεύσεις και σχόλια πλουτίζουν και γαληνεύουν τη ψυχή μας… όπως βεβαίως τα δικά σου πονήματα, Ελπίδα μου!
@Eυχαριστώ πολύ, Χαρά!Πάντα χέρι-χέρι με την αγάπη, ζωντανή να μας δίνει δύναμη!
@Ευχαριστώ, Δήμητρά μου!Είναι η δύναμη του συναισθήματος τέτοια, που μόνο χείμαρρος ασυγκράτητος μπορεί να γενεί ο λόγος!
Ναι, το εικαστικό ήταν και αυτό προσωπική μου επιλογή.Νομίζω αποτυπώνει το μέγεθος της αγάπης, ως πρωτόγνωρου συναισθήματος σε δυο νέους!Toν καλλιτέχνη από το Ελ Σαλβαδόρ, τον ανακάλυψα τυχαία σε ένα περιοδικό στην Αμερική και πραγματικά μίλησε ευθύς στην καρδιά μου με την ευαισθησια του !Ευχαριστω για το όμορφο σχόλιο!
…”Κραταιά ως Θάνατος, η Αγάπη” όπως πάντα υπέροχο και χείμαρρος συναισθημάτων το κείμενό σου!
Όσο για τον πίνακα, τρυφερός, στοργικός, αποτύπωμα παρθενικής αγάπης που βάφει κόκκινα τα μάγουλα των δυο ερωτευμένων νέων ανθρώπων!
Ξάγρυπνη η αγάπη πάντα κι αντέχει στους αιώνες! Ο ύπνος είναι ο θάνατός της, γι’ αυτό κι ακοίμητη μένει!
Καλημέρα, Ελπίδα, με την αγάπη μέσα μας! Γιορτάζει κάθε μέρα και εσύ την τίμησες εξαιρετικά με το άρθρο σου!!!