Η Καναδική Βουλή απέρριψε πρόταση καναδικής εταιρείας για την εξόρυξη χρυσού και χαλκού σε μια απομακρυσμένη και ακατοίκητη περιοχή της Επαρχίας της Βρετανικής Κολομβίας, επειδή η δημιουργία μεταλλείου «θα μπορούσε να επιφέρει απρόβλεπτες και ανεπανόρθωτες καταστροφές στο περιβάλλον, στο νερό, στην αλιεία». Δε λέει τίποτα για τις συνέπειες στην υγεία του ανθρώπου γιατί απλά δε ζουν άνθρωποι εκεί πέρα ή είναι ελάχιστοι.
Αλλά όσο σκληρή και αν είναι η καναδική κυβέρνηση για τα ορυχεία στο έδαφός της, τόσο αδιάφορες είναι οι καναδικές εταιρείες για μεταλλεία σε άλλες χώρες.

Το δήλωσε και ο Ελληνοκαναδός βουλευτής και καλός φίλος Δημήτρης Καρύγιαννης στη Θεσσαλονίκη μετά από μια επίσκεψη στις Σκουριές:
«Ντρέπομαι που είμαι μετανάστης και βουλευτής του Καναδά. Η χώρα πρέπει να έχει τα ίδια κριτήρια για τα μεταλλεία χρυσού σε ξένες χώρες με αυτά που έχει στην επικράτειά της».

Κι όταν επέστρεψε στον Καναδά μου είπε ότι μόνο που δεν τον λιθοβόλησαν οι πολιτικοί στην Ελλάδα «γιατί καταστρέφει το έργο της ανάπτυξης στη χώρα μας, όπου θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από 1000 έως 5000 θέσεις εργασίας». «Για την υγεία των παιδιών σας, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για τη μόλυνση του θαλάσσιου πλούτου δε σας νοιάζει;» ρώτησε ο πάντα τολμηρός και έξω από τα δόντια Δημήτρης.

Ασφαλώς δεν τους νοιάζει. Δε σκέφτονται καν ότι ο ορυκτός πλούτος που συγκέντρωσε για εκατομμύρια χρόνια η φύση στην Ελλάδα δεν ανήκει μόνο στην τωρινή γενιά αλλά και στα παιδιά και στα δισέγγονα και σε πολλές ακόμα γενιές.

Ο Καναδάς, η δεύτερη σε έκταση χώρα του κόσμου μετά τη Ρωσία, έχει τεράστια αποθέματα χρυσού, αλλά είναι «μόνο» 7η στην παραγωγή, γιατί οι Καναδοί προστατεύουν τη χώρα τους. Πριν από ένα χρόνο οι Καναδοί φορολογούμενοι πλήρωσαν ένα δις δολάρια για να κλείσουν τα νταμάρια που άφησε μια εταιρεία που πτώχευσε, αφού βέβαια έβγαλε όσο χρυσό μπορούσε. Όλη η δουλειά έπρεπε να γίνει επειγόντως μέσα στο καλοκαίρι για να μη μολυνθούν από τις φθινοπωρινές βροχές οι γύρω ακατοίκητες περιοχές από τα θανάσιμα υπολείμματα των χημικών. Οι εργάτες έπρεπε να δουλεύουν με ειδικές στολές και αναπνευστικές μάσκες για να μη δηλητηριαστούν.

Γι’ αυτό στέλνουν τις εταιρείες τους σε τριτοκοσμικές χώρες που δεν έχουν κριτήρια για τη λειτουργία των ορυχείων (όπως η Ελλάδα, με το συμπάθιο). Ουσιαστικά μας λένε «θα σας πληρώνουμε για να δουλεύετε (όχι με μισθούς Καναδά) να βγάζετε το χρυσάφι σας και να μας το δίνετε δωρεάν» (0% είναι η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στα μεταλλεία της Χαλκιδικής). Δηλαδή τόσο αξίζει η Χαλκιδική; Όσο οι μισθοί 1000 μέχρι 5000 εργαζόμενων;

Μακάρι οι Έλληνες πολιτικοί να είχαν τη μισή ευαισθησία από τους Καναδούς συναδέλφους τους που απορρίπτουν τη μια μετά την άλλη τις αιτήσεις για εξόρυξη χρυσού μέσα στον Καναδά. Και μιλάμε για ακατοίκητες περιοχές και όχι για την πυκνοκατοικημένη Χαλκιδική, με τη Θεσσαλονίκη ή το Αγιο Ορος σε απόσταση αναπνοής -πέρα από τη φυσική ομορφιά που είναι από τις καλύτερες στην Ευρώπη.

Φαντάσου αν η καναδική περιοχή ήταν [(πυκνο)κατοικημένη], όπως η Χαλκιδική, πόσο πιο σκληρή θα ήταν η απόφαση του Καναδικού Κοινοβουλίου.
Αλλά δε χρειάζεται να κατηγορούμε τους Καναδούς πολιτικούς για τα δυο μέτρα και σταθμά. Αυτοί είναι βουλευτές για να νοιάζονται για το λαό τους. Για την Ελλάδα ας νοιαστούν αυτοί που ψηφίσαμε.

Κι η γνώμη μου είναι να αναβάλουμε την εξόρυξη χρυσού ή φυσικού αερίου ή πετρελαίου, μέχρι να αναπτυχθεί μια καλύτερη τεχνολογία, γιατί αν συμβεί κάτι παρόμοιο με αυτό αγγλικής εταιρείας στον Κόλπο του Μεξικού, το Αιγαίο θα θα μολυνθεί για δέκα χρόνια και θα σκοτώσει τον τουρισμό. Κι αυτό για ένα 5% που υποτίθεται (κατά τον Ολάν) ότι θα μας δίνουν, αν το δίνουν τελικά και αν δεν το παίρνουν ως μίζα οι πολιτικοί μας. Που ως φαίνεται είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν αποτελεσματικά.

ΥΓ Το λέω αυτό γιατί τους τελευταίους μήνες επισκέφτηκαν τον Καναδά αναίτια πάμπολλοι Έλληνες πολιτικοί (συμπεριλαμβανομένων του κ. Αβραμόπουλου και της κυρίας των Ολυμπιακών Αγώνων) για να πείσουν την εταιρεία ότι παρά τα προβλήματα όλα θα πάνε καλά με τα ορυχεία. Για το 0% το έκαναν?

Χρήστος Μαγγούτας