Ματίνα Ράπτη-Μιλήλη 

Ήρθε η ώρα της …Απαλή, πλεκτούλα, με τα κουμπάκια της τα φιλντισένια, ζεστή και μοσχομυριστή σαν την αγκαλιά της μανούλας…

Ήρθε η ώρα της ζακετούλας!

Ο καιρός δεν παίζει κανένα ρόλο …Η ζακετούλα δεν έχει να κάνει με τον Αρναούτογλου…δεν έχει να κάνει με το ελ νίνιο, δεν έχει να κάνει με τα μποφόρια και τις υγρασίες…. Η ζακετούλα εχει να κάνει με το νοιάξιμο.

Η ζακετούλα είναι πάντα εκεί να μας περιμένει σε μια ώρα ανάγκης… Σε μια ξαφνική αναποδιά…Εκεί που σε βρίσκει το μπουρινι της ζωής και σε πιάνουν οι τρεμούλες και οι ανασφάλειες και λες από μέσα σου “βοήθεια” …Εκείνη την στιγμή ερχεται ένα χέρι μαγικό και σου ρίχνει στους ώμους σου μια ζακετούλα…Αλλά το χέρι δεν φεύγει…Αγκαλιάζει τους ωμους σου τους κυρτωμένους και σου στρώνει την ζεστή ζακετούλα στην πλάτη με ένα μακρόσυρτο χάδι… Και πάλι το χέρι δεν φεύγει. Μένει εκεί ακούραστο να κάνει κύκλους ακριβώς πίσω από το μέρος της καρδιάς σου ..και σιγά σιγά όλο σου το σώμα ανακουφίζεται…Μια γλυκιά θέρμη σε αγκαλιάζει πέρα από το όριο της ζακετούλας σου…

Αυτής της δανεικής ζακετούλας που χωρίς να την φυλάξεις σε κανένα συρτάρι θα την ρίξεις και συ σίγουρα κάποια στιγμή σε άλλους κυρτωμένους ώμους και με το χέρι σου θα κυκλώνεις και συ το πίσω μέρος της καρδούλας που πονάει…

Να μην ξεχνάτε τις ζακετούλες σας παιδιά… Είναι πολύτιμες και σπάνιες…είναι το φάρμακο πασπαρτού για όλους τους πόνους όλου του κόσμου… Γιατί;
Γιατί πάει μαζί με το χέρι…αυτό που ακούραστο θα μένει εκεί στην πλάτη μας για όση ώρα το χρειαζόμαστε και μετά,έτσι μαγικά όπως εμφανίστηκε, έτσι μαγικά θα φύγει αλλά θα είναι σίγουρα εκεί με το πρώτο αεράκι της ζωής…

* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr