Χρήστος Μαγγούτας

Αν έχει πετύχει κάτι ο Τσίπρας, που κανένας λογικός δεν μπορεί να αρνηθεί, είναι ότι παλεύει με περηφάνια για να σώσει την αξιοπρέπεια ενός λαού που έχει γίνει περικαταγέλασμα στις αγορές του κόσμου. Μερικοί λένε ότι «θα καταστρέψει την Ελλάδα», «θα τη ρίξει στα βράχια» (το τελευταίο από αυτούς που επί δεκαετίες μεγάλωναν το χρέος ρίχνοντάς την στα βράχια. Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος: η Ελλάδα είναι κλινικά νεκρή εδώ και δέκα χρόνια, τη ραντίζουν απλώς με αρώματα να μη βρωμάει).

Κι ο Κολοκοτρώνης αυτό έλεγε: «Μας έλεγαν τρελούς». Κι άλλοι τον κατηγορούσαν ότι θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα όπως ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ που έλεγε ότι θα σκοτωθούν πολλοί άνθρωποι (και τελικά αφόρισε τους πρωτεργάτες της επανάστασης) Έτσι είναι μια επανάσταση ή μια αποκοτιά: να σηκώσεις κεφάλι στον αφέντη, να παλεύεις όρθιος εκεί που άλλοι σέρνονται. Θα χρειαστούν θυσίες και συχνά και ζωές.

Κάπως έτσι δεν είναι οι ήρωες; Να παλεύεις ακόμα κι αν ξέρεις πως «οι βάρβαροι επιτέλους θα διαβούνε;»

Ο σημερινός ήρωας δέχεται όλα τα «σταύρωσον» μιας αντιηρωτικής εποχής, μιας εποχής που γεννά αντιήρωες κι οι ήρωες είναι ο περίγελως των μαζών. Ρίχτηκαν οι βολεμένοι κι οι αργυρώνητοι να τον κατασπαράξουν. Δεν κατηγορώ τους απλούς, μισθοσυντήρητους, συνταξιούχους, αυτοί δε συμμετέχουν σε καμιά κοινωνική πάλη. Περιμένουν ποιος θα είναι ο νικητής και τρέχουν από πίσω του. Είναι αυτοί που λέει το τραγούδι «Βασίλη μ’ κάτσε φρόνιμος να γίνεις νοικοκύρης».

Κατηγορώ αυτούς που έχουν επίγνωση: που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή, τους πληρωμένους από τους εχθρούς μας, ή τους συνεργάτες τους για να στηρίξουν την κατοχή. Αυτούς που ρήμαξαν το δημόσιο πλούτο με παράνομες συμβάσεις, συντάξεις, μισθούς και επιδόματα και τώρα, και τώρα ενώθηκαν και κατηγορούν με λύσσα κάποιον που δεν έφταιξε σε τίποτα για το χρέος.

Οι πληρωμένοι μισθοφόροι πάντα ίδιοι είναι είτε αμείβονται με φλουριά, με δαρεικούς ή με ευρώ. Και τα λόγια τους τα ίδια: «Αυτός ο Λεωνίδας θα καταστρέψει την Ελλάδα βάζοντάς τα με τον τιμημένο Μεγάλο Βασιλιά. Δεν έχει τρελοκομείο η Σπάρτη να τον κλείσουν μέσα να σωθεί η πατρίδα;» θα έλεγε ο ΑΝΤ1 αν υπήρχε τότε.
Η για τους Αθηναίους: «Δεν έβαλαν μυαλό με την καταστροφή των Ιωνικών πόλεων και της Ερέτριας και δήλωσαν «δε ρωτάμε πόσοι είναι οι εχθροί αλλά πόση ψυχή έχουν», στενοχωρώντας το Μεγάλο Βασιλιά που απλά ζήτησε γην και ύδωρ (Σταρ Ελλάς).

«Οι Γερμανοί είναι καλοί, αρκεί να υπακούς και να μην τους πειράξεις. Μόνο τη σιδηροδρομική γραμμή ζήτησε ο Χίτλερ και να περάνει τα πολεμοφόδια για την Αφρική (Σκάι)

Όχι, δεν έχουμε καμιά σχέση με τη γενιά του Λεωνίδα, της Εθνικής Αντίστασης ή του 1821. Δε θα άντεχαν αυτοί την ταπείνωση της , δε θα έκαναν δημοψήφισμα αν θα πουν Όχι ή Ναι γιατί από μικρά παιδιά είχαν μάθει το «Ή ταν ή επί τας» και το «”Πατρός τε και μητρός τε και των άλλων απάντων, τιμιότερον και οσιότερον και σεμνότερον εστίν η Πατρίς». Σύγκρινέ το με το σημερινό «Εγώ θα σώσω το Ρωμέικο;» Όχι άστο θα το σώσουν οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί ή Τρόικα. Υπάρχει μεγαλύτερη αντίθεση από γενιά σε γενιά; Ασφαλώς κάθε γενιά έχει τους ήρωες και τους αντιήρωές της. Για 400 χρόνια Τουρκοκρατίας και άλλα τόσα Ρωμαιοκρατίας ο λαός προτιμούσε τη σκλαβιά από την πάλη, τις θυσίες, τους σκοτωμούς, την ελευθερία που «θέλει αρετή και ΤΟΛΜΗΝ».

Δεν κάνω τον τιμητή ούτε τον εκτιμητή αλλά μου φαίνεται η πλειοψηφία των δημοσιών υπαλλήλων θα ψηφίσει Ναι για να διατηρήσει αυτό το γλίσχρο μισθό που όλο μειώνεται. “Ναι” θα ψηφίσουν και οι 45ντάρηδες και πάνω γιατί όπως γράφει ο Αριστοτέλης «οι γέροντες σώφρονές και δειλοί». Μένουν οι άνεργοι, οι νέοι, οι ιδεολόγοι, αν θέλετε, που θα ψηφίσουν “Όχι”, ουσιαστικά τα τιμήσουν τα ιερά και τα όσια της φυλής μας.

Και ό,τι και να πετύχει ο Τσίπρας, ακόμα και τίποτα, κατάφερε για λίγο να ανεβάσει την περηφάνια και αγωνιστικότητα μερικών Ελλήνων. Γιατί στην πράξη όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος εμείς είμαστε καταδικασμένοι.