Βαγγέλης Παυλίδης   

Η ΣΗΜΑΙΑ

Πάντα κι ὅπου σ᾿ ἀντικρίζω,
μὲ λαχτάρα σταματῶ,
ὑπερήφανα δακρύζω,
ταπεινὰ σὲ χαιρετῶ.
……………………………………..
Ὅταν ξάφνου σὲ χαϊδεύει
τ᾿ ἀγεράκι τ᾿ ἀλαφρό,
μοιάζεις κύμα, ποὺ σαλεύει
μὲ χιονόλευκον ἀφρό.
……………………………………..
Κι ἀπ᾿ τὰ στήθη μου ἀνεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Νἆσαι πάντα δοξασμένη,
ὦ Σημαία γαλανή!»

Ιωάννης Πολέμης

Ρεζίλι. Και μη μου πει κανείς πως φυσούσε δυνατός αέρας, πως έβρεχε και έκανε κρύο και πώς να την κατεβάσουμε να μην κουρελιαστεί η σημαία που θα γινόμαστε μούσκεμα. Μούσκεμα για μια σημαία… σιγά! Μα ακριβώς επειδή φυσούσε δυνατός αέρας, και έβρεχε η σημαία έπρεπε να προστατευτεί.

Άσε πια που ο αέρας είχε προ πολλού καλμάρει κι η ώρα ήταν 13.00 όταν έβγαλα την φωτογραφία. Δεν το πρόσεξε κανείς το κουρέλι από το πρωί, να το κατεβάσει να μην ρεζιλευόμαστε όλοι μαζί;

Δεν είναι πρωτοφανές το φαινόμενο. Κουρελιασμένη η σημαία μπορεί ν’ ανεμίζει για μέρες σε ιδιωτικά σπίτια διαφόρων που την έχουν αναρτημένη μέρα νύχτα για να αποδεικνύουν -σε ποιόν άραγε- τον πατριωτισμό τους, μα ακόμα και σε δημόσια κτήρια, σε κρατικά.