Για χρόνια μάς κρατούσαν στον τρόμο. Ακόμα και τα τελευταία τους βίντεο ήταν σκέτη τρομολαγνία: ήγγικεν η Συντέλεια του Κόσμου αν δε μας ψηφίσετε: λοιμοί, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, οι δέκα πληγές του Φαραώ. Έτσι δεν είχαν ξεκινήσει; Καραμανλής ή τανκς; Αλλά όπως έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος: «Μη νιώθετε φόβο, σ’ αυτόν το φόβο μας στηρίζονται».

Και είχαν φτάσει πια στο άκρο άωτο της αναισχυντίας: τα δυο κόμματα που είτε εναλλασσόμενα είτε συγκυβερνώντα είχαν επί 40 χρόνια καταστρέψει την Ελλάδα και την έκαναν περικαταγέλασμα των εθνών, αντί να ζητούν συγνώμη, κατηγορούν ένα τρίτο κόμμα, που ποτέ δεν είχε κάποια επιρροή στις αποφάσεις τους, –ότι θα την καταστρέψει.

Φαίνεται ότι ο λαός ξύπνησε. Κι αντί να ακολουθήσει την ως τώρα αρχή «ψηφίστε μας για να οδηγήσουμε με ασφάλεια τη χώρα στην ολοκληρωτική καταστροφή», ένοιωσε μια ελπίδα, γιατί δεν του είχε μείνει πια άλλο τίποτα, και προτίμησε το «ψηφίστε μας και θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε».
Δεν περιμένουμε θαύματα, δεν υπάρχουν στην πολιτική. Τουλάχιστο να διασωθεί «ό,τι ουκ απώλετο». Να σταματήσει εδώ το ξεπούλημα γιατί αλλιώς σε λίγα χρόνια η Ελλάδα μόνο στο όνομα θα ήταν Ελλάδα. Οι δρόμοι της, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, ο ορυκτός πλούτος, τα καλύτερα τουριστικά μέρη θα ανήκαν σε ξένους. Ακόμα και τα παιδιά μας, σκορπισμένα σαν τα παιδιά του λαγού σε κάθε σημείο του πλανήτη –ξενάκια κι αυτά. Ίσως να μας έμενε η ρίγανη σε κάποια κορυφή ενός βουνού.

Η ελπίδα είναι το τελευταίο καταφύγιο, αν χαθεί κι αυτή, τότε η Ελλάδα πρέπει να φουντάρει γιατί δε θα έχει πια λόγω ύπαρξης.

Ελπίζω ο ελληνικός λαός να έβαλε μυαλό. Και μαζί με το ψηφοδέλτιο που έδωσε στο Σύριζα να έβαλε και μια σημείωση: «Αν δεν κάνεις έστω αυτά που είναι ανθρωπίνως δυνατό να γίνουν, στις επόμενες εκλογές ετοιμάσου για τον πολιτικό Καιάδα».

Έτσι είναι οι ώριμοι λαοί: ό,τι σάπισε το κόβουν. Με την ελπίδα ότι κάτι νέο, φρέσκο και υγιές θα φυτρώσει. Ένα πείραμα είναι, αλλά η ελπίδα είναι καλύτερη από την ευθανασία.

Κι έπρεπε να γίνει αυτό, γιατί αλλιώς μετά από 20 ή 30 χρόνια οι εναπομείναντες γέροι κάτοικοι των νησιών μπορεί να ακούν μερικούς φιλέλληνες, γερμανίδες ή σουηδέζες ή ρώσους, να τραγουδούν:

Mes tou Aigaiou ta nisia

Angeloi fterougizoun…

Σε μια Ελλάδα που ήταν και δεν είναι…

Χρήστος Μαγγούτας