Αναγνώστες

Γράμμα από μια ξανθιά, που την λένε γιαγιά σου, της Άννας Κοντοπίδη

13151741_10207909895578231_5093440124938901213_n.jpg
Spread the love

 

13151741_10207909895578231_5093440124938901213_n.jpg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* Η Άννα Κοντοπίδη είναι Συμβολαιογράφος και ζει στη Νάξο.

 

 

 

13729060_10208579210670690_9106823960319879188_n.jpg

 

Δεν ήθελες να γεννηθείς με το κεφάλι κάτω σαν την νυχτερίδα, αλλά με το κεφάλι ψηλά.

 

Ολόρθος. Μεγαλοπρεπής. Όπως ταιριάζει σ’ έναν Πρίγκηπα Λιοντάρη. Και τα κατάφερες. Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν. Και σε βοήθησαν σ αυτή σου την επιλογή η μάνα σου και ο ένας Γιώργος Κοντοπίδης.

Να μεγαλώσεις, λοιπόν, Πρίγκηπα Λιοντάρη με την υπεροψία του Λεύτερου και του Απροσκύνητου.

Με την Δύναμη εκείνων που ρισκάρουν και υπερασπίζονται τις επιλογές τους.

Με το θράσος όσων οραματίζονται και σχεδιάζουν το μέλλον τους.

Με την αυτοπεποίθηση όσων ΖΟΥΝ το παρόν απολαμβάνοντας, χωρίς μιζέρια, κάθε στιγμή το μέγα δώρο της Ζωής.

Με την ευαισθησία εκείνων που πληγώνονται, αλλά κατανοούν και συγχωρούν.

Με σεβασμό στον συνάνθρωπο αλλά πρωτίστως στον εαυτό σου, για τον οποίο ν απαιτείς τον σεβασμό των άλλων.

Να μεγαλώνεις με την ευγένεια όσων χόρτασαν πλούτο, οικογένεια και αγάπη αλλά ποτέ δεν επέλεξαν τα στερεότυπα.

Να τραγουδάς και να χορεύεις στον πόνο και τη χαρά, χωρίς να ντρέπεσαι αν χιλιάδες διαμάντια κυλήσουν στο υπέροχο πρόσωπό σου.

Να μάθεις να ζωγραφίζεις την ομορφιά του κόσμου μας, να μαστορεύεις στιχάκια για να φοβίζεις τους φόβους σου και να σβήνεις την “καψούρα” σου στα πλήκτρα του πιάνου.

Ν’ αναζητήσεις και ν ανακαλύψεις την σοφία του κόσμου όλου, διαβάζοντας και ταξιδεύοντας.

Να’ σαι αληθινός στην αγάπη και αδύνατος στον έρωτα και ας σε βασανίζει.

Να μην σου είναι αρκετό να κυνηγάς τις ηλιαχτίδες, αλλά να ψάχνεις πάντα την πηγή του φωτός.

Να’ σαι εραστής αιώνιος του ΘΡΥΛΟΥ και του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.

 

Και όταν στα 100 σου και βάλε Πρίγκηπα Λιοντάρη, νιώσεις την ανάγκη ν’ απαντήσεις στην αιώνια αγωνία μου, να κοιτάξεις το ολόγιομο φεγγάρι του Ιούλη και να μου ψιθυρίσεις:

 

“Ξανθιά που σε λέγανε γιαγιά μου, τα κατάφερα.Την ζωή που μου έδωσαν να ζήσω, εγώ την έζησα”.

 

Και από κει που θα’ μαι λεβέντη μου, θα χαμογελάσω με κείνο το χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, σίγουρη ότι έγινες ένα σπουδαίο παλλικάρι.

 

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr

[iframe width=”420″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/7P6yzXMWaKE” frameborder=”0″ allowfullscreen ]
SHARE
RELATED POSTS
Όλη μου την ζωή, της Έλλης Πολέμη
Στις σκάλες με τα χέρια του τη μεταφέρει, της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
13015010_1702285126710866_1926565307_n.jpg
Το δικό μου ελάφι, της Ματίνας Ράπτη-Μιλήλη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.